Vrijwel niemand ter wereld kent Matt Rendon uit Tuscon, Arizona, en toch maakt hij al bijna 20 jaar met zijn band The Resonars de allerbeste popmuziek die er ooit gemaakt is! Sinds 1997 zijn er van deze band 5 albums uitgebracht, die alle vijf een overweldigende explosie zijn van met veel oog voor detail, ambachtelijk in elkaar gesleutelde, tijdloos klinkende juweeltjes van nummers. Denk aan The Beatles ten tijden van Rubber Soul en Revolver, maar dan gewoon beter. In ieder geval een paar streepjes steviger, net een likje meer scheurende gitaren, een tandje of twee hogere versnelling, voortdurend balancerend op het dunne touw met aan één kant psychedelische garagerock en aan de andere kant het conventionele tijdloze popliedjes-idioom. De zang doet denken aan The Hollies in hun hoogtijdagen, maar dan ingemetseld in een bijna Phil Spector-aandoende Wall Of Close Harmony. Dat deze band met dit geweldige materiaal niet het succes heeft van pak ‘m beet Coldplay is waarschijnlijk het gevolg van hun afkeer van de muziekindustrie, waardoor hun muziek haast onvindbaar was op het internet, en alleen op eigen beheer cassette’s (!) te koop was. Gelukkig zijn Matt en zijn band onlangs neergestreken in de Zwaar Heersende stal van Burger Records, dus wie weet krijgen ze ooit nog het grote publiek dat ze verdienen. Spotify klanten kunnen inmiddels hun hart ophalen aan alle CD’s van The Resonars. Vanavond voor een eerste bescheiden stap op weg naar wereldheerschappij in de RCLNM.
FRODOOH!!? Hierheen met je koffer!
Het helpt een hoop dat het allemaal niet te verstaan en te volgen is in al die fabriekshallen.
Als je als muzikant je muziek doelbewust enkel uitbrengt op een in alle opzichten inferieure geluidsdrager, heb je geen respect voor je eigen creaties, of voor potentiële liefhebbers, of je bent een hipster die gezellig meewandelt met de ‘cassestes zijn hip’-hype. In alle gevallen ben je als muzikant niet serieus te nemen.
Daarnaast maken ze, ondanks je mooie woorden, ontiegelijke kutmuziek. Net als de Beatles.
Ook even op soundcloude gekeken. Er is geen Spector sound, het zijn geen ambachtelijke juweeltjes, het is gewoon een cloon van The Who, 50 jaar na dato, en ze kunnen niet eens tempo houden.
Ik heb elke video een stukje geluisterd. Het helpt niet dat de opnames gemaakt zijn met twee bekers en een stuk touw, maar ze lijken 5x hetzelfde nummer te spelen.
Dan verval ik maar in herhaling van de vorige ‘sprekers’.
Of wacht: ik spaar m’n lucht en speelsel wel voor wanneer ik iets positiefs te melden heb.
Onorigineel, voorspelbaar en slecht opgenomen. Maar toch beter dan 75% van de bagger die vandaag de dag te horen is op de radio.
Wie luistert er dan ook nog naar de radio?
Als muziekliefhebber ga ik actief op zoek naar voor mij onbekende bands die ik goed vind, en laat de radio -waar per definitie saaie middle of the road meuk wordt gedraaid- voor wat het is.
Nou, in Webbie’s defense: dat heeft [i]hij[/i] dus ook gedaan.
Zijn fout was dat hij ging verkondigen dat het goed [b]is[/b] in plaats van dat hij het goed [b]vindt[/b]
Zeikerts. Vergeet die inderdaad slechte clips en ga ze op Spotify luisteren.
Als ze écht zo goed zouden zijn, waarom worden ze dan niet verspreid via torrents?
Ik heb de grootste sides geprobeerd – open en gesloten – en nergens is wat gevonden.
cassettes omzetten naar torrents???
Oh yeah! Dit moeten ze op mijn begrafenis draaien!
Dan heb ik er in elk geval geen last van.
@Webmeister
Sorry hoor maar een [url=http://rateyourmusic.com/release/album/the_resonars/nonetheless_blue_f1/]groot deel[/url] is gewoon op cd/vinyl uitgebracht.
En laten dat nou net de torrents zijn die ik vaak tegenkom.