Wanneer wij iemand horen spreken, wordt wat wij horen niet alleen bepaald door het geluid dat onze oren binnendringt. Een groot gedeelte wordt namelijk ook bepaald door wat wij zien. Dat heet het McGurk Effect, genoemd naar Harry McGurk die het fenomeen per toeval heeft ontdekt toen hij onderzoek verrichtte naar de waarneming van spraak bij taallerende kinderen. In bovenstaande video wordt haarfijn uitgelegd wat het McGurk effect exact inhoudt. De eerste keer zie je de demo-dame “Bah Bah Bah” zeggen en de tweede keer zie je haar “Fah Fah Fah” zeggen. De audio die je hoort is echter beide keren precies hetzelfde. Je ogen bepalen dus in dit geval wat je hoort. Niet overtuigd? Het barst op de jijbuis van video’s waar dit effect wordt uitgelegd.
Account aanmaken
Welkom! registreer voor een account
Er zal een wachtwoord naar je gemaild worden
Wachtwoord herstel
Vind je wachtwoord terug
Er zal een wachtwoord naar je gemaild worden
meer nutteloze wetenschap retecool!
Bukking hell!
Nu je het zegt…. als een dame “Nee, Nee, Nee” zegt en je bent geblinddoekt dan hoor je inderdaad “Nee, Nee, Nee”. Doe je je blinddoek af en staat ze daar in een leuk lingerie-setje dan hoor je opeens “Yes! Yes! Yes!”
Of een stukje wetenschap nutteloos is of niet, weten we pas aan het einde van de rit. Zoals James Burke in zijn eerste serie ‘Connections’ ooit treffend zei:
Ja, we weten wel dat dit behoorlijk nutteloze wetenschap is, want de wetenschappers die dit soort effecten bestuderen (priming, categorical perception) hebben nog nooit iets zinvols gemaakt.
Het wordt niet ineens belangwekkender als je er Engliese termen voor gebruikt hoor, Illumietje. En wat dit onderzoekje en de triomfantelijke toon van de presentator betreft: big fucking deal. Als het dan toch in het Engels moet.