Zoals vaste lezers van dit stukje interwebs wel weten is het verkrijgen van onze aandacht de moeite waard. Voor u, als lezer, uiteraard. Zo waren we in het kader van het referendum eens geïnteresseerd in bandenplakker Thierry Baudet. Z’n ideeën kun je omschrijven als “dogmatische dwangneuroses” of “drammerige dwaalsporen”. Nee, we zijn hier in de bunker geen fan van Baudet.
De man die zichzelf graag profileert als de aanjager achter het Geenpeil-referendum is met zijn Forum voor Democratie nou niet bepaald de held van de democratie die hij pretendeert te zijn (maar wel een bandenplakker). Thierry Baudet kan namelijk nog zo hard roepen dat hij de democratie wil redden, maar als je denkbeelden volledig bestaan uit het zoveel mogelijk afschaffen van dingen die democratisch processen in 70 jaar vrijheid hebben opgeleverd, ben je gewoon je eigen mening aan het opleggen als ware het ‘democratisch’ om dit te doen.
Onze cultuur – als het Thierry Baudet uitkomt
De man die het boek Oikofobie schreef, waarmee hij kortweg bedoelt dat de westerse cultuur bang is voor de eigen identiteit, bepleitte in 2014 met dezelfde vurigheid dat goed bedoelende jongens die vrouwen respecteren het fout hebben en gewoon lekker over hun ‘nee’ heen moeten walsen. Want trots zijn op onze cultuur waarin we vrouwen respecteren, dat is het type nationalisme dat bandenplakker Baudet even niet uitkomt. Wij vermoeden dat hij als puber een blauwtje te veel gelopen heeft en daar nooit helemaal overheen gekomen is.
Thierry Baudet over de NAVO
Ook vindt Thierry Baudet het een goed idee om na te denken over het nut van de NAVO, nu er geen “gezamenlijke vijand” meer is. Tenminste, dat riep hij in 2012. Toen riep hij overigens ook nog dat hij het een goed idee vond om als klein land samen te werken. Zijn campagnes doen anders vermoeden.
Thierry Baudet vindt genocides prima
Niet alleen is Baudet EU-scepticus en verdacht apologetisch, dan wel zwijgzaam, over de door Putin gevoerde geopolitiek: hij schreef ook in zijn boek “De aanval op de natiestaat” dat internationale hoven ongewenst zijn. Ja, en hier komt dan een Godwin aan, ja. Want volgens zo’n Thierry Baudet had het Internationale Militaire Tribunaal dus niet moeten bestaan. Dit was de rechtbank die presideerde over wat we in de volksmond het Proces van Neurenberg noemen.
Dit wordt ook beschouwd als een belangrijk beginpunt van het internationaal strafrecht. Zonder dit soort rechtbanken worden talloze genocides onbestraft gelaten. Niet dat nu alles koek en ei is maar het aantal gewetenloze dictators dat dankzij internationale rechtbanken verantwoording heeft moeten afleggen voor hun daden is vele male hoger dan het zou zijn zonder die rechtbanken. Moord en genocide zijn in vrijwel geen cultuur te rechtvaardigen en mocht er eens een kalifaat opstaan waarin dat wel het geval is dan zijn er voldoende Geenpeil-aanhangers die alles behalve fan zijn van het culturele gedogen van dat soort praktijken.
Geraaskal
Dit en zijn andere visies verklaren wellicht waarom Baudet tegen het samenwerkingsverdrag is, maar niet waarom dat hem een redder van de democratie zou maken en al helemaal niet waarom iemand twee tot drieduizend euro zou willen betalen om zijn publiek, toegegeven: welbespraakt, geraaskal aan te laten horen.
Helemaal onduidelijk is het ons waarom de man een reputatie heeft als belachelijk ‘belangrijk intellectueel’. In de brainstormsessie voor de titel van dit stukje werden onder andere de woorden “dwangbuis” en “gesticht” genoemd, maar die waren in vraagvorm en bovendien wilden we de toon van het debat nog enigszins netjes houden.
https://twitter.com/thierrybaudet/status/711178740429164544
Weet je wat. Laat ook maar. Neem die man op. Stop hem in een dwangbuis. Doe iets, maar haal hem in sliertnaam uit onze nationale debatten weg. En omdat we niet geheel en al negatief willen eindigen linken we nu naar het verhaal over mensen die geen kwaad woord over Baudet wilden spreken omdat hij ooit een band plakte.
Als je nu vanuit de verte een applaus hoort MC dan ben ik dat.
REHEEEET! WAAROM KAN IK MAAR 1 KEER PLUSSEN!!
Een goeie is dat Baudet niets moet hebben van het modernisme in de kunst. Hij zweert bij een deuntje Chopin. Baudet is dus in veel opzichten 19de eeuws. Ook met zijn pleidooi voor de natiestaat. Hij sympathiseert met de PVV en heeft ‘wel eens’ gesprekken met PVV’ers. Voegt hij zich bij deze partij of houdt hij afstand? Of wordt dat een vacuüm, een leegte? Want niet zijn opponenten, maar zijn bentgenoten zijn z’n tragiek. Naast hemzelf dus.