“U Twittert wel heel veel”, zei de politie – Een interview

Het is een wonderlijk nieuw fenomeen: de politie die op huisbezoek gaat bij Twitteraars die an sich niets strafbaars hebben gedaan. De afgelopen tijd kregen meerdere Twitteraars een bezoekje van de Boys in Blue, die hen vertelden op hun woorden te letten. Retecool sprak één van deze mensen, de 83-jarige mevrouw Schot-Lansman.

Uw verslaggever ging in alle vroegte langs bij mevrouw Schot-Lansman. “Ik ben bejaard,” had de oude vrouw gezegd, “dus ben ik altijd om vijf uur wakker.” Schot-Lansman, die in een aanleunwoninkje in Noordwijkerhout woont, deed schichtig de deur open. “Ja, de schrik zit er nog goed in,” zo zei ze. “Sinds dat bezoekje van die vier agenten slaat me de schrik om het hart als de bel gaat.”

Wat is er gebeurd, mevrouw Schot-Lansman?

Ik zat in alle vroegte te kantklossen, toen de bel ging. U moet weten, de kleinkinderen zijn gek op mijn kantkloswerkjes. Vooral als ik ga geitenwollenstringkantklossen, wil de hele familie er direct eentje. Maar de bel ging dus. Nu ben ik slecht ter been, dus voor ik met mijn rollator bij de voordeur was, was er een kwartier verstreken.

Ja, dat heb ik gemerkt, mijn ballen vroren er daarnet bijna af…

Wat zegt u, meneer?

Niks, ga door.

Nou, ik was dus nog onderweg naar de voordeur, toen de agenten erop begonnen te bonzen. “WE WETEN DAT U THUIS BENT! DOE OPEN!” riepen ze. Ik schaam me kapot, wat moeten de buren wel niet denken. Ik heb Tiny van hiernaast nog niet gesproken, maar ik weet zeker dat die ouwe vrijster, die altijd roddelt alsof het een lieve lust is, meteen…

Kunt u even teruggaan naar het verhaal?

Oh ja, affijn. Nadat ik de deur opende, baanden zich vier agenten mijn woning binnen. Eén van hen was meteen zo brutaal om om een kop koffie te vragen. Hij wilde nog een koekje ook. U moet weten, ik bak elke dag koekjes, voor het geval er iemand langs komt, dus ik had wel koekjes in huis. Ik heb eventueel het recept wel voor u.

Nee, bedankt. Maar gaat u verder.

De eerste agent, niet die van de koffie, kwam vrij snel ter zake. Hij zei dat ik wel erg veel Twitterde, en dat dat opruiend kon overkomen. Ik schrok een beetje, want ik post eigenlijk alleen maar poezenplaatjes en recepten. Dit zei ik dan ook tegen de agenten. Hierop werd mij in niet mis te verstane bewoordingen gezegd dat ik mijn Tweet met het recept voor een Apple Crumble Pie beter kon weghalen, want anders…

Anders wat?

Ja, dat zeiden ze dus niet. Ze zeiden wel dat ik eigenlijk niets strafbaars deed, maar beter wel op mijn woorden kon passen. Vooral het feit dat ik meerdere Tweets plaatste en dat ik de heztek #kominverzet gebruikte was opgevallen op het bureau. De agenten waren behoorlijk intimiderend.

Verbonden ze nog consequenties aan uw uitlatingen op social media?

Wat is soosjul miediaa, meneer? Ik heb het over Twitter. Daar kwamen ze voor. Ze bleven wel twintig minuten zitten. De hele pot koffie was leeg en ze aten alle koekjes op. Wilt u echt het recept niet? Zal ik het anders Twitteren? Of wacht, nee, dan leest de politie natuurlijk weer mee. Mijn dochter heeft ook nog een heerlijk recept voor..

Mevrouw, sorry dat ik u onderbreek. U zegt, de agenten waren intimiderend. In welk opzicht?

Nou, ze zeiden dus dat ik niets strafbaars deed, maar dat ze me wel in de gaten hielden. Ook zeiden ze dat ze me niet de mond wilden snoeren, maar dat er wel grenzen overschreden werden. Ik snapte daar niets van, want ik ben nog nooit verder gereisd dan Zeeuws-Vlaanderen. Daar is het heel mooi, moet u weten. Zal ik u wat foto’s laten zien?

Nee, dank u. Zeiden de agenten verder nog iets? 

Ja, ze zeiden netjes dankjewel voor de koekjes en vertelden me dat ik beter op mijn woorden kon passen, omdat ze anders terug zouden komen, en dan zou ik nog niet jarig zijn. Ze stelden zich zeer autoritair op. Ik vond het een beetje eng. Ik praat niet graag over de oorlog, vooral omdat mijn man zaliger bij de NSB zat, maar dit deed me er wel enorm aan denken, aan de verhalen die Jan vertelde als hij ’s avonds thuis kwam van een razzia.

Bent u nu van plan uw Twittergedrag aan te passen?

Meneer, ik durf bijna helemaal niet meer te Twitteren. Ik heb nu mijn interesse verlegd naar uit het raam staren en bridge spelen in de soos. Dat is toch meer voor de oudjes, hè. Al die nieuwerwetse dingen, daar krijg je alleen maar problemen mee. Nu ben ik moe. En ik moet nog koekjes bakken en mijn gebit zoeken. Weet u echt zeker dat u het recept niet wilt? Nee? U komt er dan zelf wel uit, hè?

Meer interviews op deze site? Lees dan ook het exclusieve interview met een patatjihadi in Syrië. Houdt u meer van bejaarden? Dan hebben wij hier veertien Playmates voor u. Wij vinden het leuk als u ons leuk vindt op Facebook.