Het is een mythe dat lengte er niet toe doet, je gaat toch een stuk dieper op de materie in als je niet tekort schiet. Dat zal ook op andere vakgebieden gelden maar zeker in de juridische wereld.
Toen Mr. nog een klein geen Mrtje was werd hij wel eens door docenten erop gewezen dat zijn schrijfstijl meanderend was maar niet per se ook de lengte van de Amazone hoefde te benaderen.
Te korte zinnen komen al snel vrij knullig over, ook als je niet naar de inhoud kijkt, en vaak kan men er zonder problemen nog een bijzin aanplakken alvorens het epistel, na uiteraard een kritische herlezing, op de fax te zetten, zonder daarbij de aandacht van de lezer te verliezen.
Jaarlijks kijkt advocaat Raimond Dufour naar wie er het jaar ervoor bij de Rechtspraak de langste heeft weten te concipiëren, en dat bleek het Gerechtshof in Den Haag te zijn waar door de edelgrootachtbaren het volgende juweeltje van 251 woorden en 1666 tekens in deze uitspraak gezet werd:
Maasdelta heeft er verder op gewezen dat [verweerster] ondanks de laatste kans die haar is geboden bij vonnis van 6 december 2019 is doorgegaan met het niet betalen van de huur en de huurachterstand is opgelopen tot € 4.694,32, dat deze betalingsachterstand in het kader van de WSNP weliswaar wordt ingelopen met € 50,- per maand, maar Maasdelta daardoor ongewild vastzit aan een betalingsregeling van bijna acht jaar, dat [verweerster] ook na het vonnis van 17 maart 2020 geen pogingen heeft ondernomen om te komen tot een regeling met haar crediteuren, dat [verweerster] door de overlast die voortvloeide uit het bedrijfsmatig gebruiken van haar woning voor prostitutie de leefbaarheid van de straat ernstig heeft aangetast, dat de overlast de buren van [verweerster] ertoe heeft gebracht hun huurovereenkomst op te zeggen en Maasdelta deze woning vanwege de voortdurende overlast niet aan een ander kan verhuren en dus huurinkomsten derft, dat [verweerster] ondanks diverse pogingen daartoe van Maasdelta en de Gemeente geen medewerking heeft verleend aan het op een minnelijke wijze beëindigen van de overlast, dat de overlast tijdelijk stopt op het moment van uitbrengen van een ontbindingsdagvaarding, maar daarna weer doorgaat, dat de eventuele na maart 2020 verminderde overlastmeldingen veeleer verband hielden met de lockdown dan met verbeterd gedrag van [verweerster], dat de overlast zich gelet op de meldingen van omwonenden en de getuigenverklaringen wel degelijk nog steeds voordoet en dat [verweerster] de woning in strijd met de Algemene Huurvoorwaarden en ondanks aansporingen daartoe van Maasdelta niet heeft voorzien van stoffering en inventaris.
Waarmee blijkt dat naast lengte ook ertoe doet wat men er mee doet.
Uhhh… geen stoffering en inventaris? Ik neem aan dat er toch ten minste wel een matras lag.
En als er zoveel geluidsoverlast was, betrof het zeker meerdere klanten per dag. Daar had die huurachterstand zo van betaald kunnen worden.
Mooie volzin, dat dan weer wel. De kosten ervan komen hopelijk ook ten laste van verweerster?
Dat staat onderaan gespecificeerd
Ach natuurlijk, ik zie het… Niet duur voor zoveel prachtige proza.
“… ondanks diverse pogingen daartoe van Maasdelta en de Gemeente geen medewerking heeft verleend aan het op een minnelijke wijze beëindigen van de overlast …”
Maar het minnespel, weliswaar op commerciële basis, was toch juist de aanleiding?
Blijkbaar was ze niet beminnelijk genoeg om er de huur van de kunnen betalen
De Minnelijke Schikker, is dat niet een aardige titel voor Dick Maas?
Of Willy Vandersteen
Gratis beminnelijke tip:
Eierdozen op de muren lost het probleem van de afwezige stoffering en de geluidsoverlast op.
Ploppo weet deze dingen