Voor wie Borderlands niet kent: het is een first person shooter, waarbij het aardige is dat er belachelijk veel verschillende wapens te verkrijgen zijn. Een belangrijk onderscheid met andere shooters is de hoeveelheid humor die er in de verhaallijnen verweven is. Hoewel soms erg flauw, is de combinatie met de wat getekende stijl van de graphics een gouden greep. Deel 2 heb ik dan ook met veel plezier gespeeld en was in 2012 wederom een grote hit onder de fans. Nu krap twee jaar later is er het door 2K Australia gemaakte Borderlands : the Pre Sequal.
Het verhaal speelt zich af voor de eerdere Borderlands en is het beste te omschrijven als de Handsome Jack Origin story. Handsome Jack is de grote boze eindbaas van Borderlands 2, voor de kijkers thuis. Je speelt een Vault Hunter, waarbij je kan kiezen tussen Wilhelm the Enforcer, Athena the Gladiator, Nisha the Lawbringer en Claptrap the Fanservice. In de DLC zit ook nog Timothy the Doppelganger, maar die versie heb ik niet gespeeld. Iedere Vaulthunter heeft zijn eigen Action skill: een skill die bij het activeren je net even dat beetje extra Oomph! geeft in het spel. Ik heb zelf als Wilhelm het spel uitgespeeld, met twee vrolijke drones om mij te helpen bij het opruimen aan de sloot aan vijanden.
Verhaal
Zoals al eerder gezegd is het de Handsome Jack origin story, waarbij veel oude bekenden de revue passeren. Gelardeerd met een goede dosis humor maakt het dat alle missies, zowel de hoofdlijn als de optionele erg leuk zijn om te doen. Als je zoals ik echter alleen de hoofdlijn speelt, kom je ietwat bedrogen uit: je Level is dan net even te laag om de vijanden in de latere gebieden aan te kunnen. Ik werd dan ook min of meer gedwongen er een paar te doen omdat ik anders volledig weggeknald werd. Het verhaal is natuurlijk vrij lineair maar het voelt nergens zo aan. Dat komt omdat er erg veel zorg aan de levels is besteed en het voelt overal vertrouwd. Soms te vertrouwd.
Speelbaarheid
Wat namelijk opvalt is dat er op het toevoegen van een nieuwe wapensoort en een grappige game-mechanic niet zo veel veranderd is aan de opzet van Borderlands. Begrijp mij niet verkeerd, dat hoeft ook niet: never change a winning team, namelijk. Er waren wel wat dingen in de diverse interfaces die handiger hadden gekund en dat hebben ze helaas laten liggen.
Wat nieuw en erg leuk is, is het zuurstofgebrek en verlaagde zwaartekracht in de diverse omgevingen. In het begin voelt het een beetje als de Mario Onderwater-Levels maar al gauw is het een geinige toevoeging. Zo kan je met behulp van je O2 apparaat hoger springen en een slam aanval maken met vernietigende effecten. De gevechten zijn erg gebalanceerd en de bossfights zijn met een beetje inzicht erg goed te doen.
Ik heb het spel gespeeld op de 360 en daar draait deze nog prima. Al met al ben ik er dik een aantal dagen mee zoet geweest en als ik de zij-missies had gedaan was dat nog veel langer geweest.
Conclusie
Dit is een dikke aanrader! U gaat zich prima vermaken met deze Borderlands. Het is als thuiskomen in een warm bad met een nieuw badeendje. En ja, het is hetzelfde huis, hetzelfde bad maar het water is heerlijk warm en het badeendje heeft lasers!
