Patrick Visser uit Leiderdorp noemt zichzelf ‘autodidactisch’ kunstenaar. Hij maakt objecten met materialen die andere mensen als rommel zien, rommel die een ander weggooit en hij in de vuilcontainer vindt of gewoon bij de sloperij. Patrick maakte zijn kunst al een aantal jaren voornamelijk met schroot, oud ijzer en afvalstaal. En voor hij het wist behoorde hij ineens tot een kunststroming: JUNK ART. Dat vindt hij gaaf, want hun filosofie is ook zijn filosofie.
Dat hij een autodidact is, is overigens niet zijn eigen keuze. Een autistische stoornis stond een ‘normale’ opleiding in de weg. Daardoor is hij noodgedwongen zijn eigen weg gaan volgen. En met succes. Want zonder tekening maakt hij nu in een week of drie de meest heersende creaties. Ook het lassen leerde hij zichzelf. Hij maakt zijn kunst bij een recyclingbedrijf in het Veluwse Harderwijk, dat hem onderdak heeft geboden. En dat zijn werk heerst is niet alleen ons opgevallen. Intussen staan al meerdere van zijn beelden her en der verspreid in datzelfde Harderwijk.
“Schroot of rommel lijkt waardeloos. Maar als je schroot bestempelt tot waardeloos, dan ontken je haar kracht door creativiteit. Mijn lust en mijn leven is om dood, koud weggegooid materiaal tot leven te brengen en energie te geven.”
Onderstaand een aantal foto’s van zijn werk en een nogal kneuterig filmje (dat niet zou misstaan in V.O.F. Niet Te Filmen) met een poging tot een soort interview. Veel en veel meer foto’s bekijkt u op zijn site. Van elk dier dat hij creëert, houdt hij ook een fotodagboek van het ontstaansproces bij. Tjek bijvoorbeeld the making of De Gorilla, De Olifant en mijn absolute favoriet: De Krokodil.
