RCLNM – Het Zesde Metaal – Gie, den otto en ik

In België klassen ze ons er driewerf uit als het gaat over muziek. Studio Brussel draait wél goede platen en de rust van de Vlaamse tongval is een weldaad om te horen. Daar waar wij het moeten doen met de Slauerhofkwelers van Bluf en de misthoorn van kane hebben zij Deus, Gorki, Flip Kowler, Tourist LeMC en veel en veel meer.

Af en toe is er de gemiste plank van een Clouseau, maar hey, je kan niet altijd winnen. Ook in La Bels niet. Vandaag vragen wij jullie aandacht voor Het Zesde Metaal: de band rond Wannes Cappelle. En aangezien ze het zelf veel beter vertellen in hun eigen biografie dan de zuigende wikipedialink, doen we dat ook nog even:

“West-Vlaams is niets meer of niets minder dan de moedertaal van frontman en drijvende kracht Wannes Cappelle. Maar wát hij met die taal doet, maakt van Het Zesde Metaal een groep die weinigen onberoerd laat. Cappelles teksten staan bol van de spitsvondige, welgemikte poëzie, en ook live blijkt hij tussen de nummers door een (bijwijlen hilarische) rasverteller. Voeg daarbij een toegankelijke, maar moeilijk vast te pinnen sound, en Het Zesde Metaal oogst op zijn minst verwondering en op zijn best bewondering.”

En daar is geen woord Frans bij en ook niets van gelogen. Zelfs de kleinkunst doen ze daar dus beter: daar waar wij het met Akda en De Frunnink mogen doen, hebben die Belgen dus gewoon dit! Geen wonder dat Greet ze wil annexeren. Wij gaan die Wannes eens spammen dat hij ons Ollanders eens op een fijn showtje komt trakteren! Voor u geldt nu: Zeg alles af voor morgen: Gie, den otto en ik, just us drie.