Gegniffel in de bunker toen iemand riep dat hij iets moois had gevonden over vingerverven. De grappen over kunstenaars die hun kwast gebruiken en vrouwen hun vingers, verstomde toen onze US Robotics 28.8 modem het eerste plaatje had binnen getrokken. Wij konden niet geloven dat dit letterlijk en figuurlijk handwerk was. De naam van de kunstenares die het kunstwerk had gevingerverfd is Zaria Forman.
De inspiratie voor haar kunstwerken haalt ze uit haar jeugd, toen ze door haar moeder met werd meegesleurd naar de meest desolate plekken in de wereld. Zaria’s moeder was fotografe en maakte prachtige foto’s van ijsbergen. Zo zie je maar dat het met het gezin huren van een zomerhuisje ergens bovenop een berg in the middle of nowhere uiteindelijk haar vruchten afwerpt. Beter dan dat je dochter op haar 14e uit elkaar getrokken wordt door Giorgio aan het Gardameer.
Maar ik dwaal af. Toen Zaria’s moeder overleed voldeed ze aan de belofte haar as uit te strooien in Groenland. In die tijd maakte ze al pastellen, maar tijdens deze reis werd ze opnieuw gegrepen door de schoonheid van het landschap en begon ze te schilderen alsof het haar moeders foto’s waren. De basis van wat Zaria probeert vast te leggen, zijn afscheid en vergankelijkheid. Zo schildert ze graag momenten van dingen die eenmalig zo zullen zijn en nooit weer zullen terugkeren zoals golven, ijsbergen stormen en ook het leven zelf. Ook is ze vaak te vinden op de Malediven. De laagst liggende eilanden in de Indische Oceaan die door de stijging van de zeespiegel dreigen te verdwijnen.
Helaas komt een expositie van haar werk voorlopig niet naar Nederland, dus organiseren wij hier speciaal voor jullie een Reetpositie.
