Altijd goed, de Televaag. Een stukje Nance hier, een goedpratertje daar.. Zo ook vandaag. Want het is volgens het katern ‘Vrouw‘ (don’t ask, wij lezen alles) namelijk heel normaal dat je je kind vergeet in een auto of waar dan ook. Nee, we schreven hier niet ‘paraplu’ of ‘een pak melk’, we schreven hier daadwerkelijk JE KIND. Vooral als het je tweede kind is. Wij mogen godverdomme hopen dat je kind dit nooit leest, oh kindvergetende moeder. Dat is instant PTSS..
Maar het gebeurt kennelijk iedereen wel eens als we dit stuk mogen geloven. Wij hier in de redactiebunker geloven dat trouwens niet. Zoals we ook niet geloven dat het een heel goed idee is als je je kind even meegeeft aan die alleraardigste Belgische meneer met zijn kelder.
Vroeger hadden we in Nederland Pistolen Paultje. Paul Wilking had voor zover wij weten niet bijster veel met kinderen, maar met honden (en wapens, heel verrassend) des te meer. Paul liet mannetjes rondlopen op boulevards in de zomer, om te zorgen dat die dieren niet kapot gingen in de bloedhitte, omdat ze crepeerden in je auto terwijl de eigenaar de populaire jongen uit hing. Zagen de mannetjes van Paul je hond in je auto zitten en jij was nergens te bekennen? Dan was je je zijruit én je hond kwijt. Mag niet natuurlijk, maar iedereen applaudisseerde. Nu is Paul al een tijdje dood, maar zegt de goddamn politie zelfs dat het een goed idee is om die dieren uit ramhete auto’s te redden.
Terug naar de moeders van het jaar. Die vinden het dus kennelijk heel normaal, hoewel ze wel schrikken, om je EIGEN FUCKING KIND te vergeten als je op zondag als een koopzombie snel even naar de IKEA moet om een Tåstikål-kast te gaan aanschaffen, omdat daar de kinderkleertjes zo leuk in passen. Wacht.. Kinderkleertjes.. Daar was iets mee als ze niet in de Tåstikål-kast liggen.. OH JA, DAN HANGEN ZE OM JE KIND HEEN! KUT! VERGETEN! DIE LIGT NOG IN DE AUTO! Ja, dat merk je niet, als je er nog eentje hebt.. Eentje aan je linkerhand en de tweede vergeet je. Logisch. Je hebt tenslotte altijd één hand nodig om een selfie te maken. Dat zit zo veel harder in je systeem dan je tweede kind.
Uit een rondvraag hier op de redactie bleek overigens dat wij vooral vergeten: te ontbijten, waar onze sleutels zijn, onze telefoons op te laden, hoe dat wijf heet waarnaast we wakker werden en waarom Gordon populair is. Een kind? IS NOG NOOIT IEMAND HIER VERGETEN! En wij hebben een vodkarivier in de bunker! Met een vodkaval!
Dus ja, als je je goddamn kind vergeet alsof het een tasje appels is, ben je inderdaad niet de beste ouder en zou men je zijruitje in moeten slaan, al heb je geen auto.
Maar gelukkig kan het altijd erger…
Meer kinderen? Kan altijd op de Retecool. Gewoon iets luchtigs over bijvoorbeeld de JSF? Doen we ook niet moeilijk over. Vragen of wij weten waar uw kind is doet u via Facebook of Twitter.Â
Lekker tendentieus stukje weer. Hier, lees dit maar eens, stukje verdieping in plaats van jullie gebruikelijke bronnen.
https://www.washingtonpost.com/lifestyle/magazine/fatal-distraction-forgetting-a-child-in-thebackseat-of-a-car-is-a-horrifying-mistake-is-it-a-crime/2014/06/16/8ae0fe3a-f580-11e3-a3a5-42be35962a52_story.html
Nee, zelf nooit kinderen vergeten. Lijkt me ook nogal dom…
Waar ik me meer zorgen om maak zijn mensen die willens en wetens hun kroost in de auto achterlaten omdat er even snel iets gedaan moet worden waarbij zo’n kleine blèrkont maar lastig is. “Het is maar voor een paar minuten”… wat dan vaak al snel op tot een half uur of langer uitdraait.
Ik heb ooit op het punt gestaan een autoportier met een huilende peuter erachter open te breken toen mevrouw naar buiten kwam. Niet om de kleine te redden, maar omdat ze dacht dat ik er met haar auto vandoor wilde.