Jezus zat op dinosaurussen

“Toen stond Job op, en scheurde zijn mantel, en schoor zijn hoofd, en viel op de aarde, en boog zich neder.” Dit is verbazend hetzelfde verhaal als Britney Spears die een decennium terug exact hetzelfde deed. Hoewel die vervolgens een andere patiënt sufneukte in een bosje, begrepen we uit de berichtgeving. Berichtgeving die wij overigens meer vertrouwen dan een ruim 2.000 jaar oud boekje, te meer omdat van de episode van Britney foto’s zijn. En filmpjes. En ik ben zo terug, ik moet even tegen mijn scherm schreeuwen op het toilet.

Job 2.

Job 2 begint met een stukje waar Satan (gevallen engel, gemaakt door God) wederom niet herkend wordt en nogmaals moet uitleggen aan zijn eigen vader dat hij dingen doet en wie hij is. Shit loopt niet best af voor Job, want Satan duwt hem vol zweren. Want om onduidelijke redenen is Job de lul. God zit zich in een hoekje intussen kennelijk af te vragen waarom hij zijn eigen creatie niet herkent, want die doet niet zo veel in zijn almachtigheid om, nou ja, de zweren te verwijderen.

Intussen roept God wat vrienden van Job erbij, want met vier man ben je altijd stoerder dan in je eentje, en OH KUT! Die herkennen Job niet. Zeggen wij niet, zegt Job 2:12. De dementerende vrienden in Job vinden dat gelukkig ook zwaar kut, dus “scheurden zij een ieder zijn mantel, en strooiden stof op hun hoofden naar den hemel”. Iets dat wij bij Retecool u ook altijd zullen aanraden als het leven u citroenen geeft terwijl u bang bent voor het glazuur op uw tanden wat dan misschien minder zou kunnen worden.

De smart was groot, aldus Job 2:23. Iets wat wij in de bunker niet kunnen accepteren.

En toen

Hierna gaat het allemaal los. Job 3 begint al meteen met “Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.” Je weet dat als een godvrezende man die niet herkend wordt door zijn beste vrienden het een kutdag noemt, het waarschijnlijk een kutdag is. Voor hem althans. U kunt dit lezen terwijl u in een all-in resort nieuwe cocktails aan het uitvinden bent en denken dat u dit met één bitch slap zou kunnen oplossen, maar u schreef dat hele Job niet, laat staan dat u erbij was en op een dinosaurus rond reed.

Toen..

Hierna komen er ramveel woorden en dingen en gezeur. Gelul van een dronken aardbei, eigenlijk. Met dubbele tong zelfs, dus de aankomende hoofdstukken daar verveelt u zichzelf maar mee als u Pornhub uit hebt. Wij gaan naar Job 30. Niet mee eens? Dan veracht u God, want Job 12:9 zegt dat. “Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?” Dus je moeder met je oordeel. Wij volgen hier de Bijbel.

Gaan we door naar Job 30 dus

In Job 30 is Job het een beetje zat. Dit blijkt onder meer uit de racistische uitspraken in Job 28 t/m 30. Respectievelijk “Ik ga zwart daarheen, niet van de zon; opstaande schreeuw ik in de gemeente,” “Ik ben den draken een broeder geworden, en een metgezel der jonge struisen” en “Mijn huid is zwart geworden over mij, en mijn gebeente is ontstoken van dorrigheid.” Wij vrezen dat Sylvana en/of Quinsy hier een mening over heeft.

Job zegt het zelf vervolgens het best in Job 30:31.. “Hierom is mijn harp tot een rouwklage geworden, en mijn orgel tot een stem der wenenden.”

En als je orgel en je harp naar de tyfus zijn, dan word je boos. Terecht.

Job niet.

Job gaat zo’n tien hoofdstukken in discussie en mekkert over van alles. God geeft al die hoofdstukken geen fuck, want zo rolt hij.

DINOSAURUSSEN!

Eindelijk. Net als in seizoen 141 van GoT, waarin er eindelijk draken waren in plaats van de a-cup van actrices en de waanzinnig kleine piemeltjes van acteurs, krijgen we in Job 40 EIN-DE-LIJK ook de dino’s.

Let op: