STUKJE GAYFACE NAAR DE MENSEN TOE

In het kader van de ontstane ophef een stukje homo erotische gayface. Van de redactie. Voor jullie. Kusjes!

Autosnelweg A13. Kwart voor vier. Zaterdagochtend. Ik de verte zie ik het blauwblauw van een politiemotor aankomen. Het is er eentje. Bonus. Ondanks dat ik geen enkele vorm van twijfel heb maakt de eenzaamheid van de rap naderende motoragent alles een stuk makkelijker. In de verte hoor ik de schorre roep van een aalscholver. Ik neem een laatste hijs van mijn sigaret en vertrap die onder de zool van een glimmend zwart gepoetste kist. Terwijl ik opsta hijs ik mijn tutu (roze) op en voel achter mijn rug naar de klauwhamer die tegen mijn rug getapet is. Op mijn kisten, tutu (roze) en regenboogteensokken na ben ik naakt. Het is koud. Het mist. Mijn tepels verstijven. Deels door de kou, maar ook door de geyle maalstroom die langzaam bezit van mijn lichaam neemt.

De motoragent stopt een vijftal meters bij me vandaan en doet zijn helm af. Ik hoor zijn radio krassen. Wijdbeens wacht ik hem op en voel mijn harige kloten tegen mijn dijbeen strelen. Ik huiver. Mijn rechterhand sluit zich om het handvat van de klauwhamer.
“Wat zijn we aan het doen meneertje?”, de vraag van de agent is even banaal als voorspelbaar en is, op wat gesmoord vloeken na, het laatste wat deze diender de komende tijd gaat zeggen.
“Ik sta hier een rustig peukje te roken in mijn roze tutu en jij betreedt vanavond een compleet nieuwe wereld van pijn en ongemak”, antwoord ik en mijn fluisteren doet de agent een beetje voorover leunen om precies te kunnen horen wat ik zeg. Bingo. Met mijn linkerhand pak ik hem bij zijn jas en bedien hem van een snoeiharde kopstoot boven zijn neus. Hij wankelt. Snel geef ik hem er nog een en laat zijn jas los terwijl hij naar de grond gaat. Snel ruk ik de klauwhamer van mijn rug af en negeer de pijnscheut van de stroken ductape die flinke dotten rughaar lostrekken. Met de klauwhamer haal ik verwoestend uit op zijn linkerknie en voel het gewricht meegeven. Zijn hartverscheurende schreeuw doet het bloed in sneltreinvaart naar mijn lul spoeden en gaat voor de buitenwereld verloren door het geweld van een voorbij denderende DAF. Ik kijk naar hem, de fiere knaap die met doodsangst in zijn ogen naar me opkijkt, aai hem (altijd even aaien) over zijn linker knie en help die dan met een paar ferme tikken naar een andere wereld. Zo, die gaat voorlopig nergens meer naar toe.

Ik pak hem bij zijn schouder en sleep hem achter mijn auto, verscholen voor eventueel spiedende ogen. Het is toch wat, een corpulente kale man in een roze tutu met kisten langs de rand van de snelweg. Ik steek een peuk op en kijk naar de diender die hevig zijn best doet om van me weg te kruipen. Ik laat hem even in de waan en sla dan zijn beide enkels aan gort. Ik kan tegen een geintje, maar het moet nu wel duidelijk zijn dat hij vanavond nergens meer naar toe gaat. Zijn geschreeuw begint me ook al te irriteren. Ik stroop de stroken ductape, her en der kleeft een flinke pluk rughaar, van de steel van de klauwhamer en plak die over zijn mond.

“Zo trutje, nu even je bek houden voor Papa.”, kir ik vrolijk naar de huilende agent.

Ik pak zijn handboeien van zijn riem en na wat geworstel en ettelijke tikken her en der op zijn lichaam – leert ie het dan nooit? – weet ik zijn handen achter zijn rug te dwingen en de boeien te sluiten. Dan til ik hem op en kwak hem over de vangrail. Ik gooi mijn peuk weg en stap hem achter na. Mijn kloppende eikel drukt even tegen het koude staal van de vangrail. Niet perse onprettig. Verfrissend eerder. Ik pak hem bij zijn enkels en begin hem het weiland in te slepen, zijn door het ductape gesmoorde kreten van pijn negerend. Een meter of 20 gesleept later bevinden wel ons in het midden van een drassig weiland.

De agent kijkt verlamt van angst. Als een mank konijn gevangen in de koplampen van een giftige, zwarte rook spuwende Opel Kadett. Te meer omdat hij nu onder mijn tutu kan kijken en ik zeker weet dat hij vol zich op mijn kloppende snikkel en wollige scrotum heeft. Ik knoop zijn broek open en zie dan dat hij ergens tijdens onze korte, doch wonderbaarlijke reis in zijn broek gezeken heeft. Geef niet. Kan de beste gebeuren. Ik trek zijn broek omlaag en draai hem op zijn buik, zijn benen wijd. Tot mijn grote verrassing zijn billen compleet haarloos en staart een tatoeage van Tweetie me vrolijk aan. Een gebleekt aarsje knipoogt naar me. Volgens mij beginnen mijn intenties langzaam bij de wetsdienaar in te dalen. Ik plof boven op hem en voel mijn lul zijn gladde naad ik glijden. Hij schreeuwt, nee smeekt me brullend, door het ductape heen. Ik duw mijn bekken even omhoog en druk mijn eikel tegen zijn tegenstribbelende sterretje aan. Dan duw ik naar beneden en smoor zijn geschreeuw door zijn gezicht in een comfortabel nabije molshoop te drukken. Ik voel iets scheuren. Ik ben het niet.

Ik verlies me in het moment en begin als een bezetene in de voorheen maagdelijke diendersaars te stampen. Met mijn linkerhand druk ik hem stevig in de molshoop en met de klauwhamer breek ik met een fikse uithaal zijn linkerschouderblad. Ik dring dieper en dieper in hem. Voel zijn lichaam tegenstribbelen en dan langzaam alle hoop verliezen. Hij breekt en ik neuk hem. Hard. Grondig. Genadeloos. ik voel de Blitzkrieg van zaad zich in mijn zak klaarmaken voor vertrek en begin bezeten met de klauw van de klauwhamer in zijn oksel te rammen. Een twintigtal slagen later ontwaar ik likkebaardend een bloedend gat waar ooit zijn oksel zat. Verdoofd van geilheid druk ik mijn lul in de gapende warme wond en neuk hem in zijn oksel. Ik zie sterren en spuit hem, zo goed en zo kwaad als het gaat, helemaal vol.

Ik veeg mijn druipende eikel aan zijn broek af, druk een kus op zijn met tranen en aarde bedekte wangen en loop naar mijn auto. Ik kijk niet meer om. Godverdomme wat geil.