Er hangt een schilderij in de kamer, een geel schilderij. Nou ja, het overgrote deel is geel, de rest stelt niet veel meer voor. Het geel komt langzaam naar voren of de muur waar het aan hangt wordt zachtjes naar achteren geschoven en het schilderij wordt langzaam groter. Het laatste is onwaarschijnlijk. Het geel lijkt op zich niet onaardig. Het oogt vriendelijk en het ziet er aaibaar uit. Het is ook zeker geen zware kleur. De kleur waait zachtjes van het doek af en het onttrekt zich van haar context.
Het betreft een vrouwelijke kleur, dat is inmiddels wel duidelijk. De rest van het schilderij heeft zijn waarde compleet verloren zonder het geel en het schilderij beseft zich dat maar al te goed, want het heeft zijn positie aan de muur weer ingenomen. Het geel speelt nu met alle overige voorwerpen in de ruimte. Ze geeft de voorwerpen een grauwe paars-grijze gloed. Het geel onttrekt alle glans aan de objecten waar ze boven zweeft. De kleur leeft op het contrast met haar omgeving.
Telkens als ze ademt, zuigt zij een stukje schoonheid weg uit haar milieu. Nu het geel ook tastbaar dichtbij komt, blijkt ze te zijn opgebouwd uit donkere kloppende vlekken met daartussen verdrongen lichtgele vlekken. De lichtgele vlekken vechten voor hun leven, maar de donkergele vlekken blijven onophoudelijk pulserend tegen de lichtgele vlekken aan beuken. De lichtgele kleur is inmiddels helemaal beurs geslagen, maar geeft de strijd nog niet op. De donkergelen gaan inmiddels helemaal los op hun tegenstander en horen het geschreeuw van de licht gelen nauwelijks meer. Het raakt ze kennelijk niet en het interesseert ze nog minder. Zonder enig mededogen blijven de donker gelen agressief inhameren op wat nog over is van hun lichtere variant.
Wat is geel toch eigenlijk ook een kudt kleur?