Jaren terug veegde ik al de bierflesjes van tafel omdat ik met woeste handgebaren liep te verkondigen dat de komende generatie bejaarden het tehuis volledig op zijn kop gaat zetten.
De tijd dat bejaarden met een advocaatje in de hand mee zitten te neuriën met Tulpen uit Amsterdam begint door de natuurlijke selectie uit de mode te raken. Langzaamaan beginnen de door het bejaardentehuis geplande activiteiten ook echt actief te worden. Waar je vroeger met 70 al in je rolstoel achter de geraniums werd geparkeerd, zit de huidige generatie nog vol in het leven. Zo was er flinke verwarring bij ons thuis  een paar weken terug toen bleek dat het thema van de kinderboekenweek opa en oma bleek te zijn en gevraagd werd of ouders er ter versiering van de school looprekken en wandelstokken konden hosselen. Er was ook een begeleidende website bij. Mijn zoon snapte er helemaal niets van. Zo zijn opa en oma toch helemaal niet? Nee klopt. Opa en oma waren op dat moment aan het wandelen op Gibraltar. Ze hadden net via Facetime laten zien hoe mooi het daar was. Ze appten later wel als ze weer in terug hun AirBnB waren. De beeldvorming die wij hebben van bejaarden is zelf compleet bejaard. Als mijn generatie straks in een bejaardentehuis belandt staan we met malende kaken om 4 uur ’s morgens nog Bingo! te roepen. (bij het woord Bingo! spring ik dan op, de hele tafel met mij meenemend) En vandaag kreeg ik dan opeens zomaar gelijk. Eindelijk een bericht dat ik al jaren aan had zien komen.
Eindelijk goeijuh pillen in ut bejaardentehuis!
Wat doet zo’n jonge kerel van 64 in een bejaardencomplex? Het is te hopen dat hij bij het personeel hoorde, want hij hoort nog minstens twee jaar te werken (en in de nabije toekomst nog zeker 6)!
/Rutte