Teveel van het goeie

Kerst 2016 is weer voorbij. Gelukkig, zou ik willen zeggen, want de kerstliedjes hingen me intussen echt de strot uit en ik kan geen chocolade meer zien. Ik ben écht geen Grinchy McScrooge, hoor, maar ik heb derde kerstdag wel 14 mensen gesproken die hetzelfde voelen. Iets kan teveel van het goeie zijn en dan treedt verzadiging op. Ook bij dingen die in principe awesome, hilarisch, lekker of interessant zijn. Herken je dat?

Teveel kerst

Zoals ik net zei raak je op een gegeven moment verzadigd als je teveel aan iets wordt blootgesteld, zelfs als zoiets normaal gesproken puik is of zou moeten zijn. Denk met kerst bijvoorbeeld aan dingen als eten, Kerst kneiters, familie, eten, kerstmuziek, eten, kerstverlichting, kerstposts op Facebook/Instragram/Twitter/Pinterest/Snapchat of eten. Dan krijg je er genoeg van, letterlijk en figuurlijk. Het was een puike kerst hoor, maar de eerste die me nu nog een kerstkransje aanbiedt, draai ik met liefde de nek om. En All I want for Christmas wil ik de komende elf maanden graag niet meer horen. Jij wel?

Verzadigd

Wanneer verzadiging optreedt is afhankelijk van jou als persoon en van hetgene waaraan je wordt blootgesteld. Bij irritante dingen komt zulke verzadiging vaak direct en die slaat dan al gauw om in irritatie. Na de irritatie volgt onvermijdelijk afkeer, en soms blinde haat, zoals bij de slogan ‘Dit is DE leven’. Het is dus wenselijk om te zorgen dat iets niet teveel van het goeie wordt, maar dat heb je helaas niet altijd in de hand. Een voorbeeld vanuit Incognito-memory is een recente roadtrip langs de westkust. Het eerste uur is slalommen over regenachtige bergweggetjes in Californië nog prachtig, het tweede uur ben je het wel zat en het derde uur kun je geen bocht en regen meer zien.

Teveel van het goeie

Dat dingen gauw teveel van het goeie worden tegenwoordig heb je vaak niet eens in de gaten, totdat je bij irritatie aankomt. Het werkt subliminal, haast. Voorbeelden? Teveel schattig bedoelde baby’s en andere kerstkindjes in je tijdlijn op Facebook. Teveel lekkers bij het kerstgourmet waar je dan net teveel van hachelt. Teveel Starboy op de radio. Teveel sneue mensjes op social media die iets sneus hebben (en geld/awareness willen). Teveel biertjes hebben weggetikt zodat ’t niet meer smaakt. Teveel irritante linkjes toegestuurd krijgen. Het eerste moment dat je hoort dat George Michael z’n Last Christmas heeft gehad, tot de zoveelste post met dezelfde clou erin en je denkt: “Jaha, nou weet ik wel dat 2016 op legendes loopt te jagen. Stfu nou.” Et cetera. Op een gegeven moment ben je het gewoon bloody zát, terwijl iets initieel nog best leuk, cute of boeiend was. Je bent verzadigd.

Overdaad schaadt

Onze hersenen zijn helemaal niet gemaakt om zó idioot veel prikkels te kunnen trekken de hele tijd, volgens mij. In ieder geval zijn ze er niet aan gewend. Waarom flikkeren er anders zoveel mensen juist als de feestdagen naderen een burn-out of andere depressieve narigheid in? Dat is jammer, want het kan zo leuk zijn allemaal, echt. Je functioneert als mens het beste als je shit in balans is, het goede, maar ook het mindere. Soms is die balans totaal pleite en dan gaat het dus mis. Overdaad schaadt, zal ik maar zeggen. Wat kerst betreft, hand omhoog als je stiekem (of niet zo stiekem) blij bent dat het er weer op zit voor dit jaar.

Goh, wat eerlijk van je. Good for you. Tip van een ervaringsdeskundige; neem effies de tijd om te herstellen (fysiek: uitbuiken, maar ook mentaal: ruuuuust) voordat je acuut in oud&nieuwmodus schiet. Dan kun je een stuk beter genieten van de oliebollen, familie, oliebollen, OerHollandsche spelletjes, vuurwerk, oud&nieuw-tv-programma’s, oliebollen, oudejaarstrekking (hehehe), vuurwerk, Champagne/Cava/Prosecco en oliebollen. Maar misschien is deze tip weer teveel van het goeie, hoor…