Wanneer je iemand voor het eerst ontmoet, geef je in Nederland doorgaans een hand en noem je je naam. Soms ken je iemand echter al via internet en dan gaan de standaard regels de deur uit. Ga je echt iemand die je elke dag al spreekt een hand geven? Natuurlijk niet. Maar wat dan? Begroeten is eigenlijk wel een interessant fenomeen. Er zijn wel wat hoeën en maren.
Volgens mij is het bij vrienden en semi-bekenden gebruikelijk om elkaar drie zoenen op de wang te geven. Het hangt misschien een beetje van de locatie af, want in sommige delen van Nederland is één wangkus weer gangbaarder.
Kussen
Maar dan de vraag: aan welke kant begin je? Of laat je de ander kiezen? Dat kunnen lastige dingen zijn, want als het misgaat, kun je in een ongemakkelijke situatie komen. In films komt het wel eens voor dat dat misverstand dan overloopt in een passionele zoenpartij, hallo, La La Land, maar daar zijn Nederlanders over het algemeen te nuchter voor.
Handje
Met handen schudden gaan weer andere problemen op. Er zijn mensen die van die slappe pishandjes geven. Walgelijk. Of mensen die te lang vasthouden, mensen met klamme handen, mensen die te hard knijpen of die hun hand op een onlogische manier houden. Er zijn ook mensen die van nature onprettig zijn om te begroeten, ongeacht wat ze met hun hand doen.
Feestje!
Op feestjes is begroeten een dingetje. Met de gastheer en/of -vrouw is het meestal geen probleem, want voor hen kom je. Maar dan de andere gasten. Ik ben enorm fan van mensen die een feestje binnenkomen, hun hand omhoog steken en ‘hoi’ roepen tegen de aanwezigen. Makkelijk, snel en je hoeft niet weer handjes te schudden. De meeste Nederlanders zijn daarvoor echter te beleefd van aard en dan is 14 handen schudden het gevolg.
Vergeten
Soms zijn er mensen die je louter op dát feestje ziet. Ik ben vast niet de enige die bepaalde mensen chronisch vergeet zodra het feestje is afgelopen, toch? Júist omdat je ze maar één keer per jaar ziet. Maar wat moet je dan doen? Je opnieuw voorstellen met een handje, alleen een handje of toch die drie zoenen? Je weet niet of de persoon in kwestie jóu nog wel weet, en toegeven dat iemand kennelijk het onthouden niet waard was, is ook niet tof. Ik was eens jaarlijks op een feestje waar ik iemand al een jaar of drie achter elkaar vergeten was. Die avond besloot ik een gesprek met hem aan te knopen, hoe onboeiend de man in kwestie ook leek. Het gevolg was dat ik nu zijn naam niet meer vergeet. Wacht… Hoe heet hij nou? Shit, het feestje is dit weekend alweer.
Ik heb altijd enorme moeite met het onthouden van namen. Vaak weet ik het niet en lul ik er maar wat omheen zodat ik geen naam hoef te zeggen.
iedereen zomaar en dan ook nog 3 zoenen, arghhh, ik houd mijn eigen persoonlijke ruimte aan, en dan hoef je dus helemaal niet te kussen.
zorgen dat je stevig staat, en strek uit je arm. werkt goed