Stel dat je al een poosje vast zit in een liefdeloos huwelijk met een partner die niet alleen bijna 80 is, en jij 65, maar die jou voor schut zet en je uitscheldt. Zelf ben je in 2012 al hartstikke vreemdgegaan, uiteraard ook niet cool, en je hebt elkaar gewoon geen moer meer te vertellen. Je besluit dan op een dag wel een keer dat de koek opperdepop is en je vraagt een echtscheiding aan. Jouw partner vindt echter dat jullie best nog wel als man en vrouw elkaar doodzwijgend door het leven kunnen gaan. En een set rechters vindt dat ook. Wat dan?
Dan moet je dus getrouwd blijven, terwijl je dat helemaal niet wilt. Het gebeurt de 65-jarige Tini Owens uit Engeland. Ze wil niets liever dan scheiden van haar man Hugh. Vrij zijn.
Rechters
Twee rechters die Tini’s zaak behandelden oordelen eventjes zelf dat er nog leven in het huwelijk zit en dat er dus niet gescheiden MAG worden. Je kunt namelijk zo’n verstandhouding verwachten in een huwelijk, vindt een van de rechters. Sorry, wat? Je partner doodzwijgen, uitschelden en voor schut zetten is geen liefde en mag absoluut niet te ‘verwachten’ zijn in een huwelijk. Dan ben je namelijk sowieso al met de verkeerde getrouwd.
Tini is al 37 jaar getrouwd met de waanzinnig rijke Hugh, die paddenstoelen kweekt. *gorgel* Voor haar is het echt wel enorm klaar intussen, maar de rechters verbieden haar dus om te scheiden. Ze vinden dat ze maar zeurt en overdrijft. Het Engelse scheidingsrecht loopt nogal achter, want dat komt nog uit de victoriaanse tijd waarin rechters blijkbaar beter kunnen inschatten of een huwelijk nog ergens op slaat, dan de mensen die erin zitten. Bizar, toch?
En nu?
Het enige wat Tini nu kan doen is de tijd uitzitten of naar de hoogste rechtbank, het Supreme Court, gaan. Pas wanneer Hugh en Tini op papier 5 jaar niet meer samenwonen, kan de echtscheiding doorgaan. Uiteraard woont ze intussen allang ergens anders. Maar echt lekker verder met je leven kun je niet als je getrouwd moet blijven met iemand van wie je simpelweg af wilt. De zaak krijgt in Engeland wel aandacht, want het is duidelijk dat zo’n verouderde wet nergens op slaat. We leven inmiddels in een maatschappij waarin meer mensen scheiden dan samen oud worden. Hoog tijd dat de Engelse scheidingswet dus een beetje gemoderniseerd wordt, zodat je ook mág scheiden als je dat wilt.
“rechters blijkbaar beter kunnen inschatten of een huwelijk nog ergens op slaat, dan de mensen die erin zitten.”
Maar dat is dus niet het geval: De helft van de mensen die in het huwelijk zitten schat het huwelijk hetzelfde in als de rechters.
http://www.daniela-kids.nl/files/17917/products/10794990/haribo_zure_matjes_aardbei.jpg
Evil bitch. Ze wil natuurlijk geen alimentatie betalen! Goed dat die rechters daar niet in stinken.
Als ik het goed begrijp gaat ze er bij een scheiding gewoon met de helft van het vermogen vandoor (hij is een succesvolle boer en ze zijn samen miljonair, volgens het artikel).
Dat zelfde verhaaltje kennen we in NL ook.
Hij is lichamelijk sterk, dementerend en soms licht agressief. Zij is te zwak om hem ondanks professionele hulp thuis te kunnen houden.
Hij krijgt in de eerste week een gedeeltelijk verlammende herseninfarct, die door het verzorgingstehuis niet onmiddellijk wordt opgemerkt.
Het echtpaar heeft een behoorlijk familiekapitaal en de speciale zorg voor hem wordt dan ook belast in de vorm van eigen bijdragen (en kan nog jaren duren).
Naast haar platonische huwelijk geniet zij al jaren van gigolo’s en ‘friends with benefits’ en wenst haar sophisticated leven — haar deel van het gespaarde vermogen — veilig te stellen.
De rechter verbied de scheiding, omdat de echtgenoot in het verzorgingstehuis door zijn geestelijke gesteldheid zich hiervan nooit bewust zou zijn, zelfs al wordt het hem meermaals verteld. (Daarnaast zou zij de visites gewoon voortzetten, waaruit blijkt dat de liefde niet over is.)
Helemaal zwart-wit is het natuurlijk niet. Je kunt het stukje ook schrijven met een golddigger die jarenlang op de zak van haar veel oudere man geleefd heeft en nu hij te oud en te lastig wordt wil gaan cashen. Waarbij ze de belofte “in voor- en tegenspoed” voor het gemak even vergeten is. Plus een advocaat die de verwarde, zieke man als halve terrorist neerzet.
De waarheid ligt vaak ergens in het midden (lastig te zeggen of dat hier ook het geval is, maar kennelijk was hij een flink deel van de 37 jaar een prima echtgenoot).
Maar mensen zijn geen bezit van elkaar en scheiden moet altijd mogelijk zijn. De rechter zal dan alleen moeten beslissen onder welke voorwaarden. Op welk deel van zijn kapitaal zij aanspraak kan maken en of er verder nog zorgverplichtingen zijn.
Verder woont ze al op zichzelf en heeft financieel niks te klagen. Kan een stuk slechter. Mensen die een demente of anderszins zwaar ziek partner tot het eind blijven verzorgen hebben het een heel stuk zwaarder.