In de krant van wakker Nederland, de Telegraaf, pende een niet zo wakkere Annemarie van Gaal afgelopen maandag een column op hoge poten waarin ze het een grof schandaal noemde dat de premies van je zorgverzekering weer gaan stijgen.
Nu is dat uiteraard vervelend en het stijgen van het eigen risico is ook niet heel prettig, maar dat neemt niet weg dat zorg ook echt duurder wordt. Er komen nieuwe methodes van behandeling die aanzienlijk duurder zijn, gebruikte apparatuur is aanzienlijk duurder en we worden gewoon ouder, waardoor er helaas ook gewoon meer zorg nodig is. He is inderdaad niet heel goedkoop, maar Nederland behoort al jaren tot de absolute wereldtop als het om zorgstelsels gaat (We doen het sowieso niet heel slecht. Pdf-alert!).
Daar ging Annemarie even volledig aan voorbij. In haar column wil ze nou wel eens opheldering van zaken krijgen van de overheid en zorgverzekeraars. Want het is een grof schandaal dat er zo weinig transparantie is in de zorgwereld. Volgens la van Gaal dat is. De overheid dacht daar duidelijk anders over en komt met kraakheldere antwoorden.
Van Gaal:
Ik zou willen weten hoeveel procent van de premie wordt besteed aan reclamecampagnes en sponsoring
Dat was voor de overheid niet zo heel moeilijk:
Alle verzekeraars publiceren dat, op verzoek van het ministerie van VWS, al een aantal jaar duidelijk op hun site. We hebben de grootste verzekeraars hier op een rijtje gezet:
Iedereen kan hier dus precies zien waar de zorgverzekeraar het premiegeld aan uitgeeft.
De Nederlandse Zorgautoriteit vat al deze informatie nog eens handzaam samen in de jaarlijkse Marktscan Zorgverzekeringswet.
De tweede vraag van van Gaal ging als volgt:
Wat ik vooral zou willen weten is hoeveel procent van de premie daadwerkelijk wordt besteed aan kosten van de zorg.
En ook het antwoord op deze vraag was een stukje taart voor de overheid:
Dat is in dezelfde jaarcijfers gelukkig ook duidelijk te zien. In alle gevallen geldt dat ruim 95% van ons premiegeld ook wordt besteed aan zorg. In 2015 bijvoorbeeld, waren de totale bedrijfskosten van zorgverzekeraars 3,5%. In het laatste jaar van het ziekenfonds was dit overigens 3,9%.
Vervolgens kwam van Gaal met haar laatste vraag, die eigenlijk meer een suggestie was:
Stel dat de overheid zorgverzekeraars eens zou dwingen om deze percentages te publiceren
Ook hier had de overheid weer een even duidelijk als helder antwoord op en ik denk zelfs dat ze een beetje hebben zitten grinniken tijdens het samenstellen van de volgende tekst:
Dat vonden wij ook een goed idee en daarom doen we dat al. Ook de overheid wil namelijk dat zorgverzekeraars open zijn over wat ze met onze premie doen. Blijkbaar is het alleen nog niet bekend genoeg dat al deze informatie al eenvoudig te vinden is. Dit punt trekken we ons aan en zullen kijken hoe we dit beter onder de aandacht kunnen brengen. Te beginnen met dit berichtje
Ik heb niet zoveel medelijden met Annemarie. Met de huidige medische technologie kan je rustig stellen dat vrouw zijn een keuze is.
Is zij een dochter van Louis, of waarom is ze eigenlijk bekend?
http://quotesnhumor.com/wp-content/uploads/2017/08/Burn-Meme-3.jpg
Zo heeft Achmea een post reclamekosten van 9,2 mln. T.o.v. een premietotaal van 8,6 mjd is dat ong. 1 promille. Valt me eigenlijk nog reuze mee.
De winst over 2015 was 234 mln. 3% van de ingelegde premie. Valt ook nog mee.
De vraag is eerder of de zorgkosten niet omlaag kunnen als big-pharma aangepakt zou worden.
Vergeet die post acquisitie niet. Dat is in feite ook weggegooid geld als gevolg van “concurrentie”, dat betaald wordt aan “adviseurs” die jou vervolgens bovendien allerlei extra verzekeringen proberen aan te smeren die je helemaal niet nodig hebt. Let wel, als jij die adviseurs niet over de vloer haalt, betaal je dus toch (circa €20 per jaar) mee aan hun salaris, via je verplichte zorgverzekering (en waarschijnlijk ook nog wat via je andere verplichte verzekeringen).
Het Nederlandse systeem zou in theorie het beste systeem kunnen zijn…
Als er één zorgverzekeraar zou zijn en als de premies gewoon bij de belastingen in zitten.
Ik zal met voorbeelden uitleggen waarom;
1; Twente 2016
Voor de budgetpolissen was er in zowel het MST (Enschede) als in de ZGT (Almelo, Hengelo) geen contract met de zorgverzekeraars afgesloten. Dit betekende dat veel mensen (waaronder veel studenten uit Enschede) naar Deventer of Zwolle moesten voor alles wat niet spoed was. Het feit dat er niet verplicht wordt om overal contracten af te sluiten ondermijnt de vrije artsen keuze. Of zoals in het voorbeeld, de toegankelijkheid van de zorg.
2; Declaraties
Meneer X ligt in het ziekenhuis, en daarvoor moeten de kosten worden gedeclareerd bij de verzekering. Nu heeft de arts alles ingevoerd (en gedetailleerder dan met het ziekenfonds) en dat komt op de administratie van het ziekenhuis. Die juist meer werk heeft gekregen omdat iedere zorgverzekeraar zijn eigen eisen stelt aan de declaraties. Let wel, dit wordt door de zorgverzekeraar niet gerekend als bedrijfskosten, maar de kosten zijn er dus nog wel.
3; mijn Nichtje die de verzekering ‘niet kan betalen’
Mijn nichtje zit in de bijstand en is daar trots op. ze weigert tevens de zorgverzekeringspremies te betalen want daar ‘heeft ze geen geld voor’. wel strijkt ze elke maand zorgtoeslag op. En zo zijn er nog veel meer -met name lager opgeleiden- die niet kunnen/willen/begrijpen dat ze de zorgverzekering moeten betalen. Doe het bij de belastingen in en het is meteen geregeld, scheelt meteen ook gezeur met geloofovertuigingen die verzekeren niet toestaan.
En in het algemeen wordt er aan de zorg in landen waar geen single-payer systeem is, zoals in de USA en in Nederland, meer uitgegeven dan in landen met een Single-payer systeem. Daar staan dan wel weer kortere wachtlijsten tegenover.
Ik ben het er natuurlijk wel mee eens dat bepaalde zorg extra zelf ingekocht kan/moet worden,
Als er één zorgverzekeraar zou zijn en als de premies gewoon bij de belastingen in zitten.
Zo’n systeem heet met een ouderwets woord ‘ziekenfonds’.
Ik ben het er natuurlijk wel mee eens dat bepaalde zorg extra zelf ingekocht kan/moet worden
Dit heet met een ouderwetse term ‘particulier verzekerd’.
Mijn nichtje zit in de bijstand en is daar trots op. ze weigert tevens de zorgverzekeringspremies te betalen want daar ‘heeft ze geen geld voor’
Als je een niet al te grote hekel aan je nichtje hebt, moet je haar proberen uit te leggen dat ze dan na 6 maanden bij het CVZ/CAK als wanbetaler wordt aangemerkt en een premie moet betalen die ongeveer 50% hoger ligt dan de gemiddelde basispremie(*). Betaalt ze die alsnog niet, komen er gerechtsdeurwaarders aan te pas, enzovoort, en komt ze linea recta in de schuldsanering. Heeft ze een soortgelijk geintje de afgelopen tien jaar al eerder uitgehaald, komt ze niet in aanmerking voor sanering, en mag ze het zelf oplossen, al dan niet met behulp van een commerciële toko. Succes!
(*)Deze ‘prikkeling’ voor doelbewuste wanbetalers maar ook mensen zonder inkomen (daklozen, net ontslagen psychiatrische patiënten, enz.), is de VVD-bijdrage aan deze wetgeving geweest. Niet voor niets zijn veel deurwaarders en commerciële schuldregelaars lid van de VVD.
Die verzekeraars zijn ook geen heiligen, maar het is wel fijn als je je feitjes op een rijtje hebt als je in de krant beschuldigingen gaat uiten.