U wilt wonen in een slagroomtaart? Dat kan!

Residentiële diabetes, nooit van gehoord? Daar gaan we dan verandering in brengen met het suikerzoete aanbod van deze woning aan de Linker Bergse Rottekade in Rotterdam. Het glazuur springt van uw ogen zodra we één teen in deze zoete inval zetten. Zelfs de heks van Hans en Grietje heeft van deze ontplofte suikertaart vol uit de bocht gevlogen kermisromantiek haar gekromde vingers getrokken, want zo zei ze: “een vet kind braden in een rococokolenkachel is echt té gay.”

Loopt u even mee? Van buiten lijkt er niks aan de hand, maar de lieflijk neergelaten markiespijn verhult natuurlijk datgene wat zich door de daklijst al in speculaasmotief naar buiten heeft gedrukt: hier woont de oerfamilie van Koko Petalo, de gouden trekhaak zit onder de grond – niet voor niets dient de uitrit te worden vrijgelaten, getuige het bordje aan het hek.

Op de volgende foto bruist de limonade waarin de marsepeinen koikarpers dobberen, in de rustikante uit nougat-rotsjes geboetseerde vijver. De zure kunstgrasmat verbindt de taartvitrine vermomd als serre aan de tuin, de slagroomsoezen etalerend aan de likkebaardende toeschouwer buiten.

Op foto 3 zien we de volledig uit drop opgetrokken lounge set. Een salmiak walm onderstreept de belofte van het kinderlokkende bordje ‘happiness’; welk sprookjeskind is hier niet tegen bestand?

De tragiek van de ontslagen umpa lumpa die zijn meester moest vertellen dat hij tijdens het foodcoloren met gifgroen de rest van de kleuren had opgedronken, zindert nog na in de lucht. Wij zullen hem herinneren aan het kundig hanteren van de slagroomspuit, en zijn vermogen om de slagroom zó stijf te kloppen te kloppen dat je er een woonkamer mee kan decoreren en inrichten. Ruikt u de vanille lucht?

De ware aard van de heks toont zich in de keuken en vestibule. Verknocht aan het oudhollandse zwart-wit snoepgoed, toont zij dat er niemand dood hoeft te zijn om een zoete grafstemming te creëren. Zelfs op de plee (foto 8 – 9).

Gewend aan de duistere zijde van de bewoonster met wrat, haakneus en bezemsteel, ontdekken we in het boudoir een zilver randje. Geen feng shui style zen ingerichte rustkamer, maar een orgie aan monochroom draaiorgeldesign die door het synesthetisch shockeffect je pupillen als kapotgebeukte trommelvliezen op deze visuele orkestbak katapulteert. Let u deze even op als u doorklikt naar 12, 13 en 14?

Als u vervolgens tranen van bloed huilend, op handen en voeten, geleid door uw reukorgaan de lucht van mierzoete suikerspint volgt, en de deur van het door zuurstokken aanpalende vertrek opent, had u het eigenlijk al kunnen weten: het kan altijd tóch nog erger. Het hard-roze krijst uw oogkassen binnen en penetreert de in de vorige kamer blootgelegde zenuwbanen om rechtstreeks uw amygdala in te knallen. Deze heks wilde duidelijk geen meisje, getuige de poging het kind met een hoogtoxische kleurtherapie postnataal alsnog te aborteren.

Vallen wij naar adem snakkend de naar lavendel ruikende jongensbabykamer binnen, dan voelt het zachte beschuit met muisjes blauw als een weldaad aan ons rauwe, schrijnende en afgestompte hoofd.

Via het dropveter design van de badkamer, komen we in de tony chokolonelykamer van waarschijnlijk meneer de heks. De ambitie liegt er niet om; als er kinderen worden gegrilld, dan wel op de grille van de Rolls Royce! Happiness is a smoking child, zullen we maar stellen. De discreet met ouwel dichtgeplakte venstertjes van suikerglas verhullende waarschijnlijk de geconserveerde lichaampjes van Hansjes en Grietjes galore – je zult maar zonder zitten. En ook hier in deze kamer geldt: één krul is geen krul, dus we rococo-en de tent uit met houtsnijwerk in de buitencategorie ‘druipkaars’.

Klikken wij snel door naar het prieeltje waar de heks des huizes ongetwijfeld tot rust komt, maar waar een normaal mens goed begrip kan opdoen hoe het hoofd van een adhd’er er aan de binnenkant uitziet. Ook hier is alles eetbaar, en van geraffineerd suikerwerk samengesteld. in de opgehangen soepterrine spuit normaliter een chocolade fontein, maar die heeft Hans eerder leeggedronken.

Voor een slordige half miljoen Eupos is deze hysterische slagroomhut van u. Zoek dan wel eerst een vrouw met suikerspin kapsel. Ik ga me nu even verhangen aan een dropveter.