Honger. Dat hadden we. Immers was de lasagne van de Lidl minder aanlokkelijk dan met een in ebola gedoopt roestig broodmes over je arm krassen en ook de burgers waren minder geil dan Sharon Dijksma in een latex speelpakje, en ingesmeerd met yoghurt.
Gelukkig hadden we zeven opeetdingen meegeraust van de Duitse bezetter grootgrutter, dus na 2 totaaldecepties moest het nu toch wel meezitten zou je denken. Dus, ondanks de common sense, vriesla opengetrokken en gekeken wat we nu gingen smikkelen.
En wie lachte ons daar met -14 graden toe? Alfredo. Die had een soort Frankensteincalzone bedacht. Soort van gehakt in een wrap lijkt het wel. Gewoon Mexicaans bikken dus.
Het kan in de oven en in de magnetron. Nu is dit niet de rubriek lastig en langzaam, maar aangezien er 3 van die overheerlijke Italiaanse genotsstaven in de verpakking zitten besloten we 2 in de magnetron te jagen en 1 in de oven.
Maar wat de vliegende neuk is dit dan? Door wie is dit bedacht? Marketeers met een morbide gevoel voor humor die in de low budget eten en boodschappen facebookgroep zitten ofzo?
Met het zijaanzicht viel ons op dat er een magnetronhoesje onder lag. Voor de goede orde, bóvenop ligt het voedsel, eronder smakeloos karton.
De eerste leugen hebben we al bespeurd. “Pret in 2 minuten”. Nou, het gaat vast heel veel worden, maar “pret” is wel erg voorbarig.
Zo, we zitten er klaar voor, nog steeds was er champagne over en naar goed gebruik vast een Rennie klaargelegd. Links de twee gemagnetronde versies, rechts de oven.
Dan doorgesneden, voor een goed inkijkje, ook hier links de magnetron, rechts de oven. De ovenversie wordt iets dikkiger en voelt harder aan. Dan nu het belangrijkste, de smaaktest:
Magnetron was vooral een kaassmaak met heel veel deeg. Echt veel deeg. Niet heel vies, vooral niet heel lekker. Gehakt is er in textuur aanwezig, smaak ervan ontbreekt. Beetje hoe de VVD het Liberalisme uitdraagt. Het staat erop, je merkt er geen fuck van.
Ovenvariant was een tandje warmer, het deeg was minder overheersend en zelfs krokant, kaas heeft een betere structuur, het werden bij het afhappen draden gesmolten kaas. Gehakt ook hier was vooral in textuur te bespeuren.
Sla dus per definitie de magnetron over, pret krijg je er namelijk niet van, de ovenversie is ok, zolang je echt niets anders te bikken kunt vinden.
Sluiten we weer af met een serveersuggestie:
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Ik heb een klacht over deze inzending.
In de oven gooien is valsspelen. Als er staat dat het met de magnetron kan dan moet dat ook. Een oven vereist:
A) dat je er eentje hebt
B) dat je deze voorverwarmd (en dat vereist tijd en planning)
C) dat het sowieso lang gaat duren. Te lang voor deze rubriek.
Professionele hulpstukken toe gaan laten is hetzelfde als vragen of Herman den Blijker er nog iets van kan maken met bv een ander deegje en andere vulling.
Maar het resept geeft twee bereidingswijzen. Dus we hebben ze beide getest. En puntenaftrek gegeven voor het niet makkelijk & snel zijn.
En en en en REET DEED HET HIER OOK: https://www.retecool.com/vretecool-vergelijkend-onderzoek-kant-en-klare-cheeseburgers-uit-de-magnetron/
Oh sorry. Als het van Reet mag is het uiteraard OK. Ik trek mijn klacht in.
(We weten allemaal hoe vervelend het met je af kan lopen als je de Grote Leider tegenspreekt. Iets met een mengsel van Novichok en Polonium…)