Vretecool: Varkensvleesballetjes in Uien-Honing Saus met Aardappelen – Aldi

Ja hoor, het is tijd voor deel drie van het feuilleton “Absolute bagger uit blik om in je kauwla te stompen van de Aldi”, want ik heb het aangedurfd om weer een Aldi-blik open te trekken dat al smachtend stond te wachten in de inmiddels gigantisch volle voorraadkamer van de redactiebunker.

Vaste bezoekers weten dat er helaas nog een vierde deel aankomt in deze reeks culinaire sensaties die je zelfs Sharon Dijksma niet voorschotelt. Want eerder heb ik me al gewaagd aan varkensvleesballetjes in bbq-saus met rijst en gevulde koolrolletjes in pikante saus. Nu kan je natuurlijk zeggen: Ja maar Reet, denk toch eens aan “my body my temple” en laat die rommel links liggen. Eens, eens, dat is natuurlijk vet makkelijk en ook nog eens de weg van de minste weerstand. Maar hier bij Retecool denken wij aan onze lezers en dat betekent dat je soms een moeilijke afslag moet nemen om jullie te behouden voor allerlei onheil.

Dat onheil zit in dit geval in een frivool omwikkeld blik met 800 gram kk-voer: Varkensvleesballetjes in Uien-Honing Saus met Aardappelen, met als extra toevoeging “hartig zoet”. Nou, dat is in ieder geval extra makkelijk, want die keuze hoef ik alvast niet meer te maken. Past geheel binnen het “makkelijk en snel” principe waar deze culinaire reeks op gebaseerd is.

Uiteraard barst ook deze hartig zoete en vooral voedzame maaltijd weer van de ingrediënten. Net als de andere producten in deze serie is vooral het zoutgehalte weer bizar hoog te noemen. Ik eet het niet zo zout als vorige keer, maar 9 gram zout (150% van de dagelijks aanbevolen hoeveelheid) per blik is op zijn minst enthousiast te noemen. Nu kun je natuurlijk stellen dat één blik twee porties bevat, maar dat slaat uiteraard helemaal nergens op. Ieder normaal mens krijgt instant scheurbeuk als zijn avondmaal uit slechts 400 gram voedsel bestaat, waarvan water een aanzienlijk bestanddeel is. Dus niet mekkeren, de volledige inhoud van het blik wordt bij deze aangemerkt als één maaltijd.

En ja, bij het opentrekken van het blik, kom ik er gelijk achter dat “maaltijd” een groot woord is. Het lijkt op een blik Struik soep (’t is struik wat ik daar ruik) en vretecool-connaisseurs weten dat deze omschrijving op geen enkele manier een aanbeveling is. Het ruikt overigens voor de verandering niet naar tomatensoep en dat is in dit geval dan weer wel een aanbeveling. Waar het dan wel naar ruikt? Tja, iets van zetmeel en vocht. Ik kan het niet goed thuis brengen, maar het water loopt me niet direct in de mond.

Fluks de inhoud uit het feestblik in een Le Creusetpan kieperen en aan op het gas ermee! Roeren, niet laten koken en overgieten in een bord om te beginnen aan deze verrukkelijk hartig-zoete feestmaaltijd van de Aldi! Ik kan niet wachten! Oh ja, toch wel, want ook de geur van het inmiddels opgewarmde product doet me niet direct naar m’n lepel grijpen om de balletjes met aardappelen naar binnen te scheppen. Wat wel gezegd moet worden is dat er behoorlijk wat van die balletjes in zitten. Balletjes van varkensvlees volgens de omschrijving. Alleen ook deze keer kan ik weinig vlees, maar vooral paneermeel ontwaren zodra ik een balletje doormidden hak.

Ja prima allemaal, maar waar smaakt het nou naar ome Reet? Hoor ik jullie nu in koor vragen en dat begrijp ik. Want jullie willen uiteraard heel graag weten of zo’n feestelijk blik ook iets is voor bij jullie thuis, eventueel met de feestdagen! Wel zo makkelijk en snel! Laat ik het zo zeggen. Als je wilt dat deze kerst de allerlaatste keer is dat je familie of vrienden over de vloer hebt, koop dan dit blik en serveer het met een blaadje peterselie ter garnering als een hartig-zoete kerstmaaltijd! Twee porties per blik a €1,99,- dus met een beetje mazzel ben je rond de tien euro voor de rest van je leven klaar. Ergens wel een win-win situatie dus. Behalve voor je smaakpapillen. Want die zullen de neiging krijgen om zich met zwaar materieel naar het Malieveld te begeven om daar heel hard “NIE WIEDER” te roepen.

Er stond geen vermelding van pittig of pikant op het blik, dus heb ik de hulptroepen weer ingeschakeld. Samen met een bokbiertje (hartig-zoet met honing en aardappelen vraagt om een bokbiertje) is de fles Sriracha ook weer tevoorschijn gehaald. Werkt het? Ja en nee. Ja, met Sriracha maak je vrijwel alles te hachelen (behalve slagroomtaart). Nee, want het is gewoon nog steeds niet te vreten. Het is zo flauw en smakeloos dat je alleen Sriracha proeft. En dat is een prima smaak, maar dan spuit ik die fles liever rechtstreeks leeg in m’n mond (of in een infuusje als het echt moet).

Dit is wederom niet best, want dit… Nee, wacht. Dat doe ik even over. GODPLEURIS DE HOERENTYFUS ALDI, DIT IS BAGGER, DIT IS SMAKELOZE KOTS IN EEN BLIK, DIT IS GENOCIDE IN HANDZAME MEENEEMVERPAKKING! IK DENK DAT ZE ZELFS BIJ STRUIK ZOIETS HEBBEN VAN ALSO ALSO ALSO! HOUD HIER EENS MEE OP ALDI. Nou, dat dus. Ik heb het zelfs niet in m’n vuilnisbak geflikkerd, maar ben naar buiten gelopen om het in de dichtst bijzijnde put te kieperen.