Met enige vertraging, want we zaten in de verkeerde quarantainegroep, vervolgen we onze Italiaanse en Aziatische bapaoblaf Vretecoolweek. Gezellig aan tafel met Cannelloni uit blik.
Spoileralert: “Gadverdamme’. We trekken dus met goede moed het blik open en storten het in een pannetje.
Er zit dus echt kneiterweinig zout in. De vraag is of het te beuken is. Bereidingswijze was al onderweg, maar voor de administratie:
Na het opwarmen van de bavianenballen in de magnetron gaan we voor 3 minuten tijdswinst niet het pannetje terzijde laten.
Dan op een bordje storten en kijken wat het is:
Doorbijten om te zien wat de inhoud is:
En dan de smaak. Die is volstrekt afwezig. Dit is zegmaar de TROS Muziekfeest op het plein van de ingeblikte pasta. Dit is de Kim Holland van de romantiek. Dit is de forkyou onder de receptenwebsites. De Maggie de Block onder de Rubensmodellen. Affijn, u begrijpt wat we zeggen.
Maar is het dan lekker als je er Parmezaan overheen knalt? (want je steunt Italië ermee). Nee. Net zo smakeloos maar dan met Parmezaan.
De inhoud is een soort meel in water geroerd. En dan missen we oprecht het zout. Ongezouten kopkaas. De saus smaakt mild naar tomaten maar voor de rest is het helemaal niets. Was dit blik maar vóór de lockdown in Frankrijk gebleven. Nondedieu.
Waar hebben jullie deze lekkernij vandaan getoverd?
Je kan beter de uigekotste spaghetti van je chiwawa eten, smaakt een stuk beter.