RC Late Night Music – Bob Bouber – Ik Wil Me Donaldukkie

Volwassen mannen en hun speelgoed, daar kan een complete psychologische faculteit op afstuderen. Tegenwoordig hebben we hiervoor het eufemisme Gadget, dat klinkt als iets minder kinderachtig, maar het blijft natuurlijk speelgoed. Nou zal er waarschijnlijk niks mis zijn met af en toe weer kind willen zijn, maar sommigen mannen kunnen dan gelijk weer helemaal doorslaan. Vooral mannen en autootjes lijkt een onafscheidelijke, obsessieve combi. Mannen, speelgoed en obsessie: Bob Bouber heeft daar ooit een prachtig nummer over gemaakt.

Wie is nou weer Bob Bouber? De naam zal de meesten waarschijnlijk weinig zeggen, maar de band waarvan Bob zanger en boegbeeld was, ZZ & de Maskers, waarschijnlijk des te meer. Overigens geen familie van ZZ Top, dat u dat weet. ZZ & de Maskers pionierden al in 1962 met beatmuziek en lang haar, en hun muziek klinkt nu, 60 jaar later, op een charmante manier nogal gedateerd. Het zijn veeleer cabareteske chansons, erg braaf, met keurige teksten vol geestigheden, en voor zover je dit al beatmuziek kunt noemen is ook erg braafjes. Het is alsof je naar een zingende Seth Gaaikema zit te luisteren. Maar niettemin, ze waren in 1962 hun tijd erg vooruit, en baanden de weg voor vele andere Nederlandse bands die na hen ouden komen in de Sixties.

Al in 1965 zette de band er een punt achter, en Boubers solocarrière was geen succes, met uitzondering van dit absolute wangedrocht uit 1976. Godallemachtig. Alsof je naar een zingende Youp van ’t Hek zit te luisteren. Dit is gewoon voor niemand leuk. Beter klikt u niet. Als voor wie toch gaat kijken een waarschuwing vooraf, maar dat soort broeken was nou eenmaal de mode in die tijd.

“Ik wil me Donaldukkie
Ik wil me Donaldukkie
Ik wil me Donaldukkie
van ze terug”

Des te opmerkelijker is dan ook dat Bob tussendoor, in 1969, een hoogst opmerkelijk nummer Ik Wil Me Donaldukkie uitbracht dat zo grappig vervreemdend is dat je je direct gaat afvragen welke psychedelica de beste man genomen heeft, want dat moet heel goed spul geweest zijn. Dit klinkt opmerkelijk fris, als de liefdesbaby van Snollebollekes en Spinvis. Heerlijk! Vooral van het piepkleine woordje ‘ze’ in de laatste regel van de quote hierboven kan ik als taalliefhebber enorm genieten. Het geeft de luisteraar de vrijheid om er helemaal op los te fantaseren wie dat zijn. Ouders? Leraren? Verplegers? De Elite? De Mainstream Media? Het WEF? De linkse Deugbrigade? Je kunt het zo gek maken als je zelf wilt.

_{dit artikel verscheen eerder op ondergewaardeerdeliedjes.nl}