Vretecool: Jumbo Vega Worstenbroodjes

De bewering dat Brabanders niet altijd sporen is natuurlijk een open deur van jewelste intrappen. Ik zou daar als getuige-deskundige boeken over vol kunnen schrijven, maar ik wilde het vandaag vanwege mijn drukke agenda beperken tot het Heiligste der Heiligen in Houdoe-Country: het Brabantse Worstenbroodje.

Want wat Wijn is voor de Fransen, zijn Worstenbroodjes voor de Brabanders, en dan is het niet minder dan logisch dat er voor Worstenbroodjes een soort van Appelation Controlée is opgesteld. Gewoon iets lekkers bakken is niet genoeg, je worstenbroodje moet aan de richtlijnen voldoen, en die gaan over lengte, hoogte, gewicht etc. Eten is Meten!

Wie als een spreekwoordelijke baksteen zou zakken voor de Brabantse Appelation aanvraag is ongetwijfeld de Jumbo, meer in het bijzonder met de 4 koelverse afbak Vegan Worstenbroodjes die sinds kort in het assortiment zijn te vinden, 4 stuks voor 3.89 euro. Nou meen ik in alle bescheidenheid wel een en ander te weten over dit onderwerp *kuch* maar zelfs een blind paard kan zien dat dit product een niet meer te overbruggen bak strafpunten zal krijgen, alleen al op uiterlijke kenmerken. Nou ben ik de laatste die anderen de maat moet nemen op uiterlijke kenmerken, dus snel de oven aan en die krengen erin, het gaat tenslotte niet om ons uiterlijk, maar om hoe u en ik, wij met z’n allen dus, smaken. Nou ja, het innerlijke karakter in feite. U begrijpt wel wat ik bedoel. Ik wil er eigenlijk niet eens over nadenken hoe jullie smaken.

Maar we dwalen af. Sowieso leidt iets anders dan een dode dieren-vulling tot een bunkerharde diskwalificatie, maar daarnaast zien deze Vega-worstenbroodjes eruit alsof ze uit een treurige, roestige, oude Oostblok-fabriek komen. Waar collega-voedselproducenten nog wel eens de schijn van Ambachtelijkheid proberen te veinsen is hier wijselijk niet eens een poging gedaan. In essentie is het een vega-pil met een lap brooddeeg er omheen gevouwen, wat resulteert in open uiteindes. Ja, gruwelt u gerust even. Een Worstenbroodje met Een Open Einde: in Brabant krijg je voor minder al slaande ruzie.

Intussen zijn de Worstenbroodjes geheel volgens de verrekt handige handleiding op temperatuur gebracht, en ik weet niet of het nu komt omdat ik er gewoon niet veel van had verwacht, maar het valt eigenlijk niet eens tegen. Het brood is nogal hard, maar volgens een deel van de Brabantse Worstenbroodjes-Taliban schijnt dat te horen. Ik ben er geen fan van, laat ik dat met gevaar voor eigen leven voorop stellen. De vulling neigt wat betreft structuur wat teveel naar draadjesvlees, maar bevat een keurig dosis pittigheid, en het had allemaal wat kruidiger gemogen. Ik realiseer me dat ik erg negatief klink, maar het resultaat is wat mij betreft wel een voldoende. Niet uitstekend, maar ook niet slecht. Ik weet zo snel niks positiefs te melden, het is denk ik meer de gedachte dat het zoveel erger had gekund, maar het toch niet is.
Misschien is dit wat Rutte ooit bedoelde met de zesjes-cultuur in Nederland: zo krap mogelijk een voldoende scoren met zo min mogelijk effort. Jumbo is op dat punt met vlag en wimpel geslaagd.