Vorige week werd voor het eerst in de geschiedenis de Speaker of the House in de VS eruit getieft. Het gebeurde eerder nooit omdat het huis altijd in handen is van de partij die de voorzitter levert. En je pleurt je eigen leider er niet snel uit, reet kan nog zo lang bij de kapper zitten, hij blijft OGL. Niet dat die democratisch verkozen werd, maar dat maakt niet uit. Leve de leider.
De verkiezing van Kevin McCarthy was begin dit jaar ook een unicum met 15 stemrondes voordat de partij die de meerderheid heeft, koos voor de eigen voordracht voor de speaker. Dat zelfs vrouwen die standaard hard to get spelen zoiets hebben van “also also also”.
Nu boeit op zich niet zoveel wat er in een dergelijke tweedewereldbananenrepubliek gebeurt, ware het niet dat deze nog wel wat kernwapens aan de koude oorlog overgehouden hebben en (voor nu althans) de reservemunt die de waarde van olie (nog) bepaalt. En als dan na het eruit swifferen van McCarthy een nog grotere nazi rechts-georienteerde politicus een gooi doet naar het voorzitterschap is het goed om een oogje in het zeil te houden. Gelukkig gaat dit al net zo niveautje The People’s Front of Judea, want inmiddels is hij twee keer afgeschoten en gaat nu voor een derde, vrij kansloze, stemronde.
Graag in de comments uw voorspelling hoeveel keer stemmen het dit keer gaat vergen en waarom dat veertien is.
