Alweer een déjà vu

Ik was in Haren (dit was gelijk de laatste keer, vanaf nu is het IWIH) is hartstikke splinternieuw op Retecool. En als je denkt dat deze naam je ergens bekend voorkomt, heb je dus meteen het onderwerp van zijn eerste bericht al te pakken: een déjà vu. Een déjà vu wil zeggen dat je IWIH al eerder hebt gezien, terwijl dit niet het geval is. Je maakt iets mee, waarvan je hersenen denken: “Maar hé, dit heb ik al eerder meegemaakt.”

De hedendaagse wetenschap heeft een aantal verklaringen voor het verschijnsel déjà vu. De Franse psychiater Pierre Janet heeft een stoornis (goh, waar hebben we dat eerder gezien?)  en brabbelt iets vaags over beelden die hetzelfde zijn maar niet tegelijkertijd aankomen, waardoor er voor de hersenen een bekend beeld ontstaat. Daniel Dennett beweert dat de patiënten met een déjà vu niet goed bij hun hoofd zijn oftewel ze gebruiken hun hersenen gewoon niet zo goed. Daarnaast zijn er natuurlijk nog allerlei vage religies die een déjà-vu-beleving door voorspellende dromen proberen te verklaren.

Het is leuk verzonnen allemaal, maar helaas niet waar. IWIH heeft zelf meerdere déjà vu’s gehad en na diepgravend onderzoek heeft hij antwoord gevonden op de vraag wat een déjà-vu-beleving nou eigenlijk is of hoe deze ontstaat. Ons leven bestaat uit twee componenten: een lichaam en een ziel. Iedereen die beweert dat wij mensen geen ziel hebben, moet je direct een keihard knal voor zijn kop geven met een stalen vergiet. Vaak zie je dan direct na de klap al iets van verlichting in zijn of haar ogen komen. En stel dat wij geen ziel zouden hebben, waarom heeft de mens dan een schuldgevoel?

Waarom geef je niet gewoon meteen vol gas als een bejaarde te langzaam is met oversteken bij het verkeerslicht? En het is misschien wat morbide, maar als je een levende persoon weegt, je laat hem doodgaan en je weegt hem daarna nog eens, dan zul je zien dat die persoon 3 tot 4 ons lichter is geworden. Dan is zijn ziel dus losgemaakt van het lichaam. Maar goed, ons lichaam dat leeft op de fysieke wereld, zoals wij de aarde kennen. Naast de fysieke wereld is er dus ook een geestelijke, niet-zichtbare wereld, waar onze ziel leeft. Deze twee werelden lopen bijna altijd perfect synchroon met elkaar. Wat, bijvoorbeeld, je ogen en oren waarnemen, komt overeen met de wat je ziel waarneemt. Daardoor heeft de mens over veel zaken ook een mening.

Ons binnenste, onze ziel ziet dat iets goed is of dat iets kwaad is. En soms krijg je dus dat vreemde gevoel iets al te hebben meegemaakt. Dit komt doordat één van de twee werelden even hapert tijdens zijn omwentelingen. De fysieke wereld blijft gewoon doordraaien, tenzij er een grote meteoriet of iets dergelijks inslaat, maar dan gebeuren er wel gekkere dingen. De geestelijke wereld echter wil nog weleens iets te snel gaan of haperen. In de geestelijke wereld maak je iets dus al mee, terwijl je dit fysiek nog niet hebt waargenomen. Dat verklaart ook waarom mensen soms een ‘naar voorgevoel’ hebben bij bepaalde gebeurtenissen. Overigens beschikken niet alle mensen over een ziel of de ziel werkt niet goed. Maar dit is stof voor een eventueel volgend epistel. Mocht je dus binnenkort een déjà-vu-beleving hebben, bedenk dan dat het niet iets ernstigs is, maar dat je gevoel je verstand gewoon even voorbij schiet.