Wat een boer niet kent dat eet hij niet. Angst voor al het vreemde is al zo oud als de eerste mens. Die angst uit zich in onbegrip, agressief gedrag, domme reacties op Facebook of een 2e Wereldoorlog.  Alli Coates werkte samen met performance artist Signe Pierce aan America Reflexxx. Een experiment/performance die juist die xenofobie zo haarfijn blootlegt. Het gegeven is te simpel voor woorden: neem een persoon in een sexy jurkje en laat die op een avond met een masker op door het uitgaanspubliek van een Amerikaanse stad (Myrtle Beach, South Carolina) lopen. De camera loopt mee. Het masker dat deze persoon draagt is al iets bijzonders op zich: volledig verchroomd, zonder ogen, neus en mond. Een spiegel waarbij de mensen die de persoon aankijken, zichzelf zien. Minimale ingrediënten met maximaal effect. En als het gebeuren zich dan in de loop van de avond ontvouwt wordt het steeds meer confronterend, onthutsend en uiteindelijk totale WTF. Luister en lees goed mee voor de totaalmongole reacties. Sylvia, let je wel op?
Dat bakvisje op 3:51 is dezelfde als die de dame in kwestie in de rug duwt,.. en tussentijds ook allerhande rottigheid uit haalt. We hebben hier dus een filmpje te pakken van een Amerikaans bakvisje met hoogstwaarschijnlijk ADHD en een ‘snufje’ ODD en wellicht wat CD. Zo,… stickertje zit er weer op! De rest van de USA-ertjes vind ik betrekkelijk normaal eigenlijk gezien de reacties. Of zit ik er nu helemaal naast? [edit] Laat maar,… die rugduwert is een andere. Volwassen ‘vrouw’ waarschijnlijk. Ze heeft wel hetzelfde setje aan als de bakvis,… dus wellicht is het haar moeder.
Nice: fear leads to anger indeed. Als je in A’dam zo rondloopt is er geen ene reet aan de hand. Ik ben bang dat je zelfs helemaal geen reactie krijgt, en een volkomen onbekeken filmpje op de jijbuis mag plempen. ‘Murica: vatbaar geconditioneerd volkje. Bah bah.
OfT] waarom heb ik een dashboard op deze url: http://www.retecool.com/wp-admin/index.php? Wat kan ik er mee? En moet ik reet echt waarschuwen dat WP 4.2 er is? En hoe zal ik dat doen?
De meest fascinerende 14! minuten van…van…nu ja. Het creepy proces dat dit stelletje verloren zombies doormaakt is zoveel. Beangstigend, kostelijk, tragisch, boeiend, verwonderlijk, maar vooral leerzaam. Onvoorspelbaar en onstuurbaar groepsgedrag, ik had er al niet zoveel mee en nu nog minder. Bullseye film en dito post, cspr.
Ik word een beetje misselijk van dat “kunstzinnige “beeldgetril.
Of van de woorden ‘performance artist’, dat kan ook.