Bericht Van Het Oostfront

En dan nog dit; de NAVO was er niet alleen ’tegen de Russen’, maar was ook bedoeld als stabiliserende macht binnen Europa. Zoals de eerste SG van de NATO, Hastings Ismay, al zei: ’to keep the Russians out, the Americans in, and the Germans down.’

Ja, sicke shit. Dat er zelfs al een bestelling lag, onvoorstelbaar. Zeker omdat men toen al best wist dat een groundburst (in dit geval zelfs ondergronds) een partij fall-out geeft waar je eng van word. Maar uiteindelijk ging het niet door, want onverkoopbaar. Al kan je je afvragen hoe dat dan weer uitgepakt zou hebben als men de nodige technische problemen adequaat had weten op te lossen. In plaats van met een kip.

Ik twijfel ook niet dat, in ieder geval in de jaren vijftig, ‘de’ Britten en de USAanen zonder meer bereid waren desnoods alles ten oosten van het Ruhrgebied compleet in puin te gooien, als het de enige manier was om een invasie tegen te houden. Maar ik geloof wel dat hier later de nodige verandering in is gekomen. Daarmee wil ik niet de gehele nucleaire opbouw van toen goedpraten. Dat bleef één grote onmenselijke doomsday machine, die men hier in het Westen probeerde te rechtvaardigden met de vermeende agressie van ‘het Warschau Pact’ en ‘de Russen’.

Terwijl het ontstaan van dat pact vooral een reactie was op de aansluiting van de BRD bij de NAVO in 1955. Chroesjtsjov kan niet verweten worden dat hij niet probeerde de boel te ontdooien na Stalin. Maar je kan hem ook niet kwalijk nemen dat hij de zaken in zijn eigen voordeel wilde uitspelen. Dat maakte juist deel uit van de ruilpolitiek waardoor we nu allemaal nog leven. Cuba was een mooi voorbeeld van die ruilhandel, waarbij niet alleen werd gecommuniceerd met woorden, maar ook met raketten, oorlogsschepen, onderzeëers. Ook in dat verhaal is de rol van de USA als feitelijke agressor veelal onderbelicht, wordt de Angelface rol van vredesstichter nogal overdreven.

Maar! Het is wel weer zo dat, terwijl de NAVO nog enigszins flexibele scenarios had voor een beperkte nucleaire oorlog, met vooral tactische en battlefield nukes, gecombineerd met conventioneel wapentuig in geval van een Warschau-invasie, de heersende doctrine in Moskou er toch wel een was van – bij een NAVO invasie – nucleair all-out te gaan. Al moet ik daar dan weer voor de nuance bij moet zeggen, dat ja, they were genuinely scared like hell we would do it to them, maar daar maakten we het dan ook zelf wel weer een beetje naar. Met handige acties als Able Archer in de jaren tachtig, toen ze in Moskou met trillende, zwetende handjes zaten. Ja, maar het is maar een oefening heur!

Dus het past wel zeker in de traditie van Amerikaanse, Westerse propaganda om de zaken zó te spinnen dat er hoe dan ook een vijandsbeeld ontstaat. En ik probeer een en ander kritisch te volgen en mijn eigen mening te vormen. Ik wordt niet blij van het gerammel met de sabels, van beide kanten. Maar los van ‘wie er begon’, maakt Vlad het er zelf ook wel weer naar door tikkertje te spelen met bommenwerpers, de raketten maar weer eens af te stoffen en vooral goed aan te vullen, er een zootje van in Kaliningrad te plaatsen, te lopen kutten in Ukraine etcetera.

Ik ga dus tot op zekere hoogte mee in je mening en je artikel, en ken je stijl goed genoeg om te begrijpen dat je wil provoceren (want dat heeft effect qua discussie aanzwengelen, voor zover vervolgens van discussie sprake is, want het komt meestal neer op elkaar met linkjes naar ‘feiten’ om de oren slaan), maar de eeuwige Godwin als basis voor je betoog, artikel, provocatie, laat bij mij wel een beetje een schimmelige smaak in m’n bek achter. Zó makkelijk en potsierlijk. Je volstrekt eenzijdige duiding – wij zijn slecht, zij zijn goed of ten minste neutraal – neem ik maar gewoon voor lief.

http://i.imgur.com/SRQcZtS.png