Deze Goldmember is tweeënhalve week wezen roadtrippen langs de West Coast van de VS wegens serieuze bucketlistafvinkerij. Alle clichés passeerden de revue: heul veul dikke mensen, fastfoodketens en enorme auto’s. Wat tijdens deze epische roadtrip echter het meest opviel, was het gedrag op de wegen. Dat was verbazend mild! De West Coast is opmerkelijk huftervrij.
Nederland
In Nederland ben je gewend dat invoegen geen vanzelfsprekendheid is en dat je met regelmaat iemand in een Audi of Mercedes aan je bumper hebt hangen wanneer je inhaalt. Je wéét dat er overal om je heen korte lontjes rijden, dus gedraag je je daarnaar. Het kan betekenen dat je snoeihard meehuftert of dat je juist je best doet andere weggebruikers zo min mogelijk te hinderen. Als er een invoegstrook is en je mag er maar liefst tussen, dan hoor je immens dankbaar je hand op te steken naar de barmhartigerd die jou de ruimte geeft om in te voegen. Aan de andere kant gun je dat oorbelpetje in die zwarte Golf die net 14 auto’s voorbij racete het dan weer niet om vóór jou in te voegen. Het is allemaal niet zo makkelijk in ons landje waar huftergedrag de wegen domineert.
VS
Groot was dan ook mijn verbazing, of eerder verbijstering, toen de Mustang Convertible (Dat moet natuurlijk wel even genoemd worden.) waarin ik zat overal moeiteloos kon invoegen. Iedereen gaf ruimte, iedereen bleef kalm! Ik zweer het, ik heb mijn kaak vele malen moeten oprapen en met FiberFix weer moeten vastplakken aan m’n hoofd. Je mag er sowieso niet harder dan 110 kmh, wat de boel op de weg al wat rustiger maakt, maar de mensen blíjven ook gewoon rustig. Totaal niet dat opgefokte haantjesgedrag dat we in Nederland kennen. Het was een bevreemdende ervaring, maar wel een hele fijne. Het werd het meest duidelijk toen ik in een vijfbaans file van een uur stond vlak onder Los Angeles, notoir de filerijkste stad van de Verenigde Staten. Tien banen vol extreem grote bakken en geen enkele claxon gehoord, geen enkele middelvinger gezien en nul blikschade op de vluchtstrook aanschouwd.
Hoezo dan huftergedrag?
Nu rijst bij mij de vraag: waarom is er zoveel huftergedrag op de weg in ons land? Bumperkleven, te hard rijden, afsnijden, het is allemaal orde van de dag hiero. Hoe kan het dat Amerikanen in het westen kennelijk wél tolerant en relaxed kunnen zijn op de weg, maar hebben Nederlanders chronisch last van minuscule piemels? Je zou juist het tegenovergestelde verwachten bij een, *kuch*, supertolerant land als Nederland versus een chauvinistisch land als de VS, right? Nou, één ding heb ik geleerd: de chauvinisten rijden híer! Waarom dit contrast zo groot is, is me echter een raadsel. Wordt vervolgd.
Ik vermoed dat ze zich neergelegd hebben bij het fenomeen file, terwijl wij nog steeds denken dat we voor onszelf nog wel een snellere weg door de file heen kunnen manouvreren bewust of onbewust ten nadele van de gehele file..
Het ‘stay in lane’ principe wat op veel highways geldt helpt wellicht om de boel rustiger te laten verlopen. Kies een baan, en blijf daar. Je mag daar daarom bijvoorbeeld ook gewoon rechts inhalen.
In Nederland wordt echter continu van baan verwisseld.. vlug naar links om in te halen, en net zo vlug weer naar terug omdat er een hijgerige Audi achter je hangt. Dat maakt alles heel nerveus en opgejaagd.
iets met veel kippen in een hok? Overigens ben ik van mening dat de meeste Nederlanders niet kunnen autorijden. als iedereen bij drukte maximaal een meter afstand houdt en zoveel mogelijk het aanwezige asfalt benut ( je hebt het meeste last van de mongolen die allemaal aan het begin en op hetzelfde punt willen invoegen), zouden de files een stuk korter zijn
Als er een kans van 50% is dat de persoon die je de vinger wil gaan geven een dikke gun in z’n broekzak heeft laat je dat wel uit je hoofd.