Stel, je hebt een huis en de pech dat je in Groningen woont. Niet vanwege Groningen, maar omdat er een boel oliebedrijven daar een goeie dot gas onder je huis weggepompt hebben. En dan komt het dus voor dat na een controle je huis “niet veilig” blijkt.
Niet veilig, dat wil dan zeggen dat met een zware aardbeving je huis eerder instort dan de tijd die je nodig hebt om een GTFO te pullen, namelijk 15 minuten. Het wil dus niet zeggen dat je huis niet instort, maar gewoon alleen niet te snel. “Voila Veilig”.
Dus met in het achterhoofd dat je huis niet veilig is bij een zware aardbeving en je al vijf jaar in het proces van versterken zit, maar er praktisch nog geen zak gebeurd is (veel juristen en bouwkundigen hebben gepraat en stukken opgesteld), ja dan ben je er wel een keer klaar mee. Zeker als je midden in de 70 bent en er 182 gebreken zijn die verholpen moeten worden.
Dus heeft de familie Sikkes de rechtbank gevraagd om de Nationaal Coordinator Groningen (die net een besluit genomen hebben op het verzoek van RC Juridisch over opgevraagde stukken, binnenkort op een Retecool.com near you) te dwingen het huis veilig te maken.
Op zitting begin januari heeft de rechtbank het tot zover vlotgetrokken dat binnen 6 weken een plan van aanpak zou komen, een mogelijkheid tot uitkoop (wat ze niet wilden, maar als alternatief) en een technische omschrijving van hoe die werkzaamheden aangepakt moeten worden. Klare taal toch?
Je kaak zal (niet) op de grond stuiteren als je hoort waar de NCG na 6 weken mee op de proppen is gekomen. De NCG heeft namelijk helemaal niets ingeleverd. Dus heeft de rechter nu uitspraak gedaan, per 1 juli moet de woning hersteld zijn en voor iedere dag dat ze daar overheen gaan, 1500 euro dwangsom met een maximum van 150.000 euro.
Dus, de poll die je wist dat ging komen:
Laden ...
Anders.. Men doet gewoon nog iets (of niet eens) en claimt dan dat de hele boel veilig genoeg is om de dwangsom te laten vervallen. Dan beslist de rechter dat zoiets niet zomaar gesteld kan worden en eist een betere onderbouwing. En vervolgens zijn we weer een jaartje verder. De NCG hoopt vurig dat het echtpaar tegen die tijd het loodje gelegd heeft of uit pure frustratie een ander onderkomen heeft gezocht. Of misschien niet eens. Dit is typisch zo’n dossier dat je het liefst niet op je bureau hebt liggen. Je stuurt het intern door zonder je vingers eraan te branden. Uiteindelijk belandt het dan wel bij iemand met zwangerschapsverlof of een burn-out om vervolgens een paar maanden in het in-bakje te verstoffen.
Zei de rechter nog: “En nu gas erop!” tegen de NCG?