Deze Moderne Slavernij Is Heel Geen Banenmachine

Het wordt godverdomme steeds gekker met bedrijven. Tijdens de crisis zagen we natuurlijk de toename in het afvloeien van personeel als kostenbesparing. “Ik wens je veel personeel toe” is een oud-Jiddische verwensing, namelijk. Wat trouwens niet inhoudt dat het werk er niet is. Alleen: het werk van twee man wordt thans door één persoon gedaan. Traditiegetrouw levert dat een hoger verzuim op, dikkere stress en ga zo maar door. “Er is geen budget”, zegt men dan. U mag daar lezen: “Dat is er wel maar slechts voor de aandeelhouders die het geen hol kan schelen of u wel of niet te vreten hebt”. Maar ik dwaal af. Het werk is er en de mensen zijn nodig. Na veel gezeur van het overwerkte personeel grijpt men dan eerst, zoals bij Vice, naar het middel “stage als personeelsoplossing” Dus Vice heeft 21, wacht ik tik dat even uit: EENENTWINTIG stageplaatsen? Ik heb ze even nagelezen en het zijn gewoon volwaardige vacatures. En reaguurlezers: Vice is geen kleine jongen hoor! Eenentwintig stageplaatsen tegenover zes echte vacatures is ronduit pervers. Maar ho, wacht! We zijn er nog niet!! Voor de werkgever in nood hebben we daarnaast het middel “De vrijwilliger!” Want waarom zou je zeer schaarse financiële mensen inhuren voor veel geld als je ook een vrijwilliger denkt te kunnen krijgen, toch? Zo rolt de PvdA: gewoon bunkerhard meedoen met de trend de stagiair en vrijwilliger als nieuwe horige te participeren. Echt, sterf een langzame edoch pijnlijke dood.