Dat het als een bange chihuahua trillend wegkruipen voor zaken zoals “post, facturen en verantwoordelijkheden” een nogal beroerde copingstrategie is mag u niet verrassen. Dat het daarnaast handig is als relevante partijen bekend zijn met zaken als uw telefoonnummer, e-mailadres of uw woonadres, mag ook als bekend worden geacht. Net als met chlamydia en bijvoorbeeld persoonlijke hygiene moet je er op tijd bij zijn wil het nog te redden te zijn als je dat te lang laat versloffen.
In de Verenigde Staten hebben een aantal mensen die harde les geleerd nadat Tina Lam en Michael Cheng zich hadden gemeld als de nieuwe baas van de straat voor hun deur. Nu denkt u vast “Oh, dat zijn zeker mensen in een of andere zompige veenkolonie in de binnenlanden, die snappen de wereld niet zo goed want die zitten een beetje de hele dag rond het haardvuur te tokkelen en slechte liedjes te zingen, afgewisseld met schapen neuken en meth koken.” Maar neen, het tegendeel is minder waar. Het gaat om de bewoners van Presidio Terrace, een cul-de-sac doodlopende straat in San Francisco waar sommige huizen rustig de 35 miljoen USaanse Dollars aantikken. En dat is toch een bedrag als je het omrekent naar eypo’s waarvoor je een niet onaardige vinexhut in Nederland kunt aanschaffen.
En de manier waarop het koppeltje die straat heeft aangeschaft is door een “tax lien“. Idee is dat als je je belastingen niet betaalt aan de roverheid, ze in de VS een blokkade (een lien dus) op je bezit zetten. Je kunt het dan niet herfinancieren of verkopen zolang de belasting niet betaald is, en als je lang genoeg de boel laat versloffen mag de overheid je bezit verkopen. In dit geval ging het om een jaarlijkse rekening van (u gokte het al) $ 14,– propertytax die opgeteld na een flink aantal jaar opliep naar $ 994,– achterstallige belasting.
De gemeente heeft dan ook de straat met alle muck erbij op een veiling gedumpt want ze waren er na 30 jaar best wel klaar mee. Daarbij zijn ze in principe tevreden als ze hun geld terughalen ongeacht de onderliggende waarde, dus vandaar dat het een best interessante investering kan zijn. Michael en Tina betaalden $ 90.100,– maar als ze de enigen waren geweest op de veiling waren ze vermoedelijk voor 1414 USD met de straat weggekuierd. Een andere optie met tax liens is dat je als investeerder aan de overheid aangeeft dat je garant staat voor de openstaande bedragen en dan het recht krijgt om iemand uit z’n huis te schoppen tenzij je “whatever je redelijk acht” betaald krijgt. En daar maak je snel winst op omdat de overheid niet snel tot verkoop overgaat maar een investeerder die 5 x de belastingrekening eist wel, want “doe mij maar voor 1000 USD een huis van een ton“.
Kritische puntje is dat de rekeningen van de gemeente al 30 jaar naar het adres van de accountant gingen die ergens in de jaren 80 gestopt was met de financiën van de lokale VvE te doen. En daar dus weer het belang van het doorgeven van je juiste adres bij de overheid, want als je te stom bent om je zaakjes op orde te houden eindig je dus met een garage waar je gewoon niet meer uitkomt. Want de straat voor de deur is niet van jou meer en de nieuwe eigenaren willen graag huur ervoor zien. Zo zijn er nu 120 parkeerplaatsen in de straat waar men binnenkort mogelijk niet meer gratis mag parkeren.
Uiteraard gaan de eigenaren volledig verstandelijk gehandicapt op het gebeuren, want het is schandalig dat mensen willen profiteren van deze fout en OMGWTFBBQ hoe kan het dat in de VS iemand door slimmer te handelen dan anderen zichzelf verrijkt, waarom grijpt de overheid niet in, en meer van dat soort socialistische communistische bullcrap als het kapitalisme hen een keer niet goed uitkomt. Thanks Obama, zegmaar. De overheid zegt overigens (volledig terecht) dat 99,9% van de inwoners van SF wèl begrijpen hoe ze hun belastingen moeten betalen en hun adres actueel houden, dus dat ze niets willen kunnen doen.
Hilarisch trolololopuntje overigens is dat tot 1948 meneer Cheng en mevrouw Lam (beide van Baminezische afkomst) niet in staat waren geweest iets te kopen in die straat, want tot de US Supreme Court daar in dat jaar een einde aan maakte konden alleen blanken in die straat iets kopen.
Hier gaan een stel advocaten nog een hoop geld aan verdienen.
De bewoners zullen claimen dat de overheid beter z’n best had moeten doen om hen te informeren en daar hebben ze natuurlijk wel een punt.
De Chengs zullen claimen dat ze gewoon legaal op een veiling de straat gekocht hebben en die hebben helemaal gelijk.
Ben benieuw waar het op uitdraait. Een schikking waar de straat terug naar de bewoners gaat waarbij die samen met de overheid de Chengs de reële waarde van de straat betalen? Maar wat is reel en op welke verdeling kom je uit?
OLO en goed zo! Kleine correctie: 35 megamillion-dollar mansions vertaalt zich letterlijk als 35 huizen die elk meerdere miljoenen dollars waard zijn.
Ah, scherp!