Europa Wordt Helemaal TTIPTOP Te Gek!

Excuses allemaal, ik heb het helemaal fout gezien. Het nieuw verzonnen commissariaat voor regulering is natuurlijk wèl de superfunctie waar Rutje zo druk voor gelobbyd heeft! Nederland heeft zich altijd hard gemaakt voor minder regelgeving uit Europa (het staat mij even niet meer bij wanneer en waarvoor) en Timmermans gaat nu proberen de stroom EU-regeltjes in te dammen. Zonder bevoegdheden overigens, maar Frans kan pittige e-mails schrijven hoor! Bovendien: Timmermans wordt straks Junckers rechterhand! Wat dat inhoudt is ook niet helemaal duidelijk, maar dat u niet denkt dat niemand straks Frans mist, als hij een dagje verstek laat gaan.

Dat verhaal van de NAVO bleek ook niet waar. De stoeltjes waren op. En toen moest Mark op de gang wachten. Hele ongemakkelijke situatie geeft dat, als je met z’n allen naar binnen loopt en er blijken niet genoeg stoeltjes. Mark had nog aangeboden bij Cameron op schoot te gaan zitten, maar die heeft dat geweigerd. Gauw terug naar Europa, want met de nieuwe Commissie gaat er een frisse wind door Europa waaien.

We gaan het helemaal anders doen. Gaat u er maar even voor staan. En bukt u dan maar even voorover. Want het eerste dat we helemaal anders gaan doen, is ACTA. U weet nog wel: dat vrijhandelsverdrag met onze afluistervrienden van de overkant. Dat werd twee jaar geleden afgeschoten, dus dat moet anders. Daarom heet het nu TTIP, het Transatlantic Trade & Investment Partnership. Het TTIP moet de kroon worden op het overdragen van bevoegdheden van nationale parlementen naar multinationals. TTIP is een frontale aanval op de democratie. Tot nu toe heeft Brussel zoveel als mogelijk gezwegen over het verdrag, dat roofzuchtige bedrijven onze wetten, rechten en de nationale soevereiniteit laat ondermijnen.

Nu de wind anders gaat waaien, zal er vast meer openheid van zaken worden gegeven. Op de EU-website van TIPP staat tot op heden helemaal niets, maar dat gaat nu vast snel veranderen. Vooral het deel van de overeenkomst getiteld investor to state dispute settlement zal nu ongetwijfeld wat meer aandacht krijgen, waarbij met name wordt ingegaan op de vraag wat de burger hiervoor koopt: arbitrage voor door wetgeving misgelopen winsten van multinationals. En welke risico’s de burger hiermee loopt, afgaande op de ervaringen in Canada, Australië en Latijns-Amerika. De lulverhalen over goedkopere Amerikaanse  levensgevaarlijke rammelbakken hoef ik niet. Ik ben bang dat het vertrouwen van de Europeanen in de EU toch nog even op zich zal laten wachten.