Arbitrage, een hot topic met het WK dat in Qatar gespeeld wordt. Maar waar mensen in de juridische wereld aan denken bij arbitrage is niet een bijziende VAR, maar een geschilbeslechtingsmechanisme voor een conflict.
Het verschil tussen arbitrage en een rechtzaak, is dat bij arbitrage je meestal als resultaat een bindend advies krijgt. Onafhankelijke juristen kijken naar je zaak en geven dan een definitief besluit, geen hoger beroep etcetera. Daarnaast kan het ook achter gesloten deuren blijven waar dat bij een openbare rechtzaak niet het geval is.
Nadeel van zo’n procedure ingaan is dat je erna met een bindend resultaat zit dat ook in je nadeel uit kan vallen. En dat nog terugdraaien bij de rechter is een extreem zware kluif. Cue de gemeente Amersfoort. Soort steengeworden vinexwijk voor wie Leidsche Rijn nog net te veel joie de vivre heeft.
In de jaren 70 (u vraagt zich af waarom die procedures van RC Juridisch zo lang duren?) kocht projectontwikkelaar Vahstal een aantal weilanden, de gemeente ziet hen als speculant en maakt een deal, die weilanden geven ze op in ruil voor een ander project.
Later gaat de gemeente in zee met een andere ontwikkelaar voor diezelfde weilanden. Na veel discussie in 1998 alsnog een deal gesloten, Vahstal mag 375 woningen bouwen, in 2005 bevestigd dat ze nog 10 jaar hebben om de ruimte te regelen.
Ook daar prutst de gemeente weer en in 2015 start Vahstal die arbitrageprocedure en na 5 jaar volgt eind 2020 het oordeel, 131 woningen is de mogelijkheid voor geboden, voor de overige 244 woningen is dat niet gebeurd en daarvoor moet Vahstal gecompenseerd worden. En dat zint de gemeente niet, dus die vragen de rechter het bindende advies te vernietigen. De vaste lezers van deze rubriek kunnen hem al gokken, al gaf de titel ook al redelijk weg wat er ging gebeuren, nee dus.
48M schadevergoeding voor het niet mogen bouwen van 244 woningen. Dan zou Vahstal dus 200K per woning vergoeding krijgen. Da’s extreem fors. Zeker als je rekent dat ze daarvoor dan geen risico lopen en geen enkele prestatie hoeven te leveren.
Extreme knulligheid van de de Gemeente natuurlijk en een gewiekste projectontwikkelaar die daar misbruik van maakt.
Het zal deels zitten in de “verdienste” in de grondprijs, dan marge op de bouw en uiteindelijk 8% handelsrente eroverheen sauzen.
Een gemeente in het Brabantse verkocht ooit woningen op een vakantiepark, decennia terug. Het was bekend dat als je een envelop meenam, je ze voor een mooie prijs kon krijgen. Diezelfde gemeente wilde de woningen na een jaar toch terug. De partij die er een aantal gekocht had als investering wilde wel praten. De vraagprijs was onrealistisch hoog, met het idee dan zien we wel waar we uitkomen. Zonder ook maar een cent af te dingen heeft de gemeente ze teruggekocht. In de raadsvergadering werd vervolgens gesproken over de koop van de woningen na harde onderhandelingen. Echt je verzint het niet.
Mocht zo’n situatie zich weer voordoen, app je de redactie dan even? Krijg je ook een envelopje.
Lol helaas niet uit 1e hand 🙂
OK, doe ik er ook eentje om aan te geven dat het niet puur Hollandse kneuterigheid is, maar een algemeen probleem met overheden, waar bij lieden met een beperkt denkraam beslissingen over heel veel geld mogen nemen.
De gemeente Betzdorf hier had een stuk grond te koop om als bedrijventerrein ontwikkeld te worden. Koper was snel gevonden en die plande er een Asfaltfabriek op. Inmiddels was de Astra (van de satellietschotels) in onze gemeente neergestreken en liep het geld binnen bij de gemeente. Die smerige asfaltfabriek mocht er niet meer komen (terecht) en de koper moest uitgekocht worden voor een reëel bedrag. Deze had inmiddels lucht van de zaak gekregen en snel de grond naar een andere BV van (via-via) hemzelf doorverkocht voor tig keer de oorspronkelijke prijs. Bij de rechter claimde hij dit extreme bedrag als zijn opgelopen schade nu de deal teruggedraaid moest worden en omdat de gemeente uit zuinigheid een junior advocaatje onvoorbereid op de zaak had gezet kreeg de koper gelijk en dat de gemeente met een miljoenenstrop. Ondanks dat de Astra veel geld binnenbracht drukte dit nog jarenlang op de gemeentebegroting en wat op papier een van de rijkste gemeenten van Luxemburg was, moest jarenlang wachten met allerlei noodzakelijke infrastructurele verbeteringen.
Zie ik hier gesuggereerd worden dat de gesloten deuren een voordeel zijn? Dat moet toch een stijlfout zijn, want de Retecools kan er toch geen fan van zijn dat publieke zaken gevoerd worden zonder publiek?