Waarom een grafkist uit de catalogus van een uitvaartondernemer kiezen, als je er ook gewoon eentje voordelig kan scoren bij de thrift shop, oftewel: de kringloopwinkel? Nou, niet dus.
Die koop je voortaan gewoon tweedehands. Inclusief de voorwaarden van een kringloopwinkel: goedkoop, slechts één keer gebruikt (van een oud vrouwtje geweest, altijd binnen gestaan), schoongemaakt door een werknemer met een afstand tot de arbeidsmarkt én, nouja, goedkoop.
Het initiatief voor de kringloopgrafkisten komt van D. Eaud-Grave, een ondernemer van de oude stempel die naar eigen zeggen ‘niet van weggooien’ houdt. “Kijk, een grafkist is net een trouwjurk: je gebruikt hem maar één keer. Hoewel dat bij trouwjurken tegenwoordig niet meer klopt. Maar waarom zou dat dan niet voor grafkisten gelden?”
Je bent helemaal niet verplicht een kist te kopen bij de uitÂvaartÂonÂderÂneÂmer. ~ D. Eaud-Grave
Vaak gaat de overledene nu met kist en al de grond, of erger nog: de oven in. “Doodzonde”, aldus Eaud-Grave, “We zijn aan alle kanten bezig om CO2-uitstoot en grondstofgebruik te beperken. Maar zo’n grafkist wordt op niets af weggegooid. Zo de natuur in, na een paar dagen in de aula te hebben gestaan.”
Per jaar overlijden bijna 150.000 mensen. “Enig idee hoeveel bomen dat zijn? Omdat we er met z’n allen op staan dat die kist eerst wordt kapotgevreten en dan wij pas. Ja, ik zeg het wat grof, ja, maar daar komt het op neer, toch? Dat hele doodgaan is veel te duur. Dat kan een normaal mens niet eens betalen – en het is nog slecht voor het milieu ook. We moesten ons eigenlijk dood schamen dat we zoiets makkelijks niet massaal milieuvriendelijker doen: zeker als dat ook nog geld scheelt.”
Naast de kistenkringloop (“Grafkistenkringloop heeft teveel lettergrepen, en het geeft meteen zo’n grafstem”) is D. Eaud-Grave nog bezig met Private Lease Coffins en een dodebomenmeubelzaak. “Ja, zo’n kist is toch ook een prima salontafel? Een beetje raar, misschien, maar het heeft toch ook iets heel persoonlijks.
Helemaal prima! De kosten van een uitvaart zijn in Nederland toch al absurd hoog. In Frankrijk bijvoorbeeld ben je zo’n 50-60% minder kwijt voor hetzelfde pakket, ik spreek (helaas, beide ouders wonend in FR en daar overleden en naar hun eigen wens ook gecremeerd – ze waren zelfs na hun dood met geen stok terug te krijgen naar NL) uit ervaring.
Je betaalt hier al een basistarief voor het ‘aannemen’ van de klus, van meer dan 1000 euro, en dan heb je nog niks. Plakjes cake, koffie en thee voor de prijs van een lunch voor twee personen bij de Librije, dat werk. En die plakjes cake kunnen heel goed nog over zijn van de klant vóór je. En het moet wel een mooie kist zijn, want anders is het respectloos.
JE STEEKT HET DING IN DE FIK!!!1!
Maar daar mag je het niet over hebben, want dan ben je een beknibbelende krent. De dood is immers taboe, daar moet over gefluisterd worden, en plechtstatig bij gekeken. En is dus duur.
Helemaal prima = kist via Bol.com omdat het duur financiëel geld scheelt, bedoel ik natuurlijk. Die poen kan je namelijk beter aan je dierbaren nalaten. De satire in deze was me niet ontgaan, maar ik snap ‘m niet, als ik heel eerlijk ben. Kleding die je koopt bij een webshop is ook tweedehands? Huh?