Het lunchgebed

Het was een willekeurige vrijdag en omdat het al 11 uur was zaten we als groep religieuze leiders dronken rond het kampvuur in de Kerk te wachten tot de versgedraaide gehaktballen gaar genoeg waren om in de pastasaus te mikken. Hoewel de rook ervoor zorgde dat ik het niet helemaal helder zag – het kan niet aan de drank gelegen hebben, het was tenslotte pas ochtend – stond plotseling de herkenbare vorm van onze lokale voorzitter voor me. Of hij even wat met mij kon bespreken, want het lag hem zwaar en vrijblijvende woorden van advies waren hem op dit moment erg aangelegen.

“Weet je, Mc, het is de neef van mijn tante uit Marokko”, bekende de voorzitter terwijl hij sip in zijn glas keek. Het was namelijk leeg. “Hij heeft het nogal van de mannenliefde en onze overtuiging staat hem zo tegen dat hem geen belemmering te groot is om mij te schande te maken omwille van mijn overtuiging. Zijn telefoon pakken, wi-fi inschakelen, een reactie schrijven – echt niets is hem te gek. Hij noemt ons zielige mensen die snakken naar aandacht.” “Aandachtshoeren” “Nou, dat zei hij niet zo, maar ja. Eigenlijk wel.”

“Ach, voorzitter!”, probeerde ik hem op te vrolijken, “Dat is een feit des levens. Neem de Openbaringen van St. Jason, 2.0 – ‘Zij die haat of angst hebben voor de vele, vele dingen die Hij gecreëerd heeft kunnen geen echte Pastafarianen worden’ , maar ook openbaringen 2.1 ‘Het vereist wilskracht om in heilige regalia gekleed te verschijnen in deze moderne tijden. Het vereist wilskracht om te staan voor je geloof, en om een hartsvanger te trekken om dat te verdedigen. Piratouding kan beschreven worden als de kunst om te nemen wat je wilt in het leven, ongeacht wat anderen willen.’ Zij dus niet bevreesd door het afkeuren door anderen, maar put kracht uit je eigen overtuiging en de kennis dat Zijne Glorieuze Slierterigheid in zijn wijsheid reeds had voorzien dat onze overtuiging werd ontmoet met spot, haat en antipathie.”

Wellicht was het mijn hart onder de riem of wellicht was het gewoon de 3 bier die hij in de naam van het Vliegend Spaghettimonster in de tussentijd weggetikt had, maar toen ik uitgesproken was knikte hij tevreden en legde hij zich naast het kampvuur neer om in een houding van erg vredige meditatie Onze Schepper op Zijn Heilige Dag te eren. De voorzitter was enigszins gerustgesteld, maar nu hij in alle rust naast het vuur lag bleef er wel een uitdaging voor de trouwe volgelingen van Hij Wiens Ballen Altijd Sauswaardig Zijn: het vrijdaggebed rond lunchtijd. Men keek mij verwachtingsvol aan. Met een zucht leegde ik mijn glas en stond op om de pizza uit de oven te halen, terwijl ik het heilige vrijdaggebed opdreunde.

Onze Pasta, die zich in de hemelen ergert, uw schaam worde geslikt. Uw dwergen komen, uw sauzen smaken het beste met wat parmezaan. Geef ons ons dagelijks knoflookbrood en eveneens onze hartsvangers, terwijl wij houwdegen, een borrel schenken en vloeken. En leidt ons in verzoeking, maar bezorg ons dan wel pizza. Want van u zijn de balletjes, en het bier, en de stripdanseressen, tot in de eeuwigheid. RAmen.