VMHHKK – Eline Vissers – Elke Zoen

Zo. Dames. Heren. Jongens. Meisjes (m/v, ook parttime). Welkom op de vrijdagmiddag. Hebben we goed nieuws? Nee. Want we gaan het namelijk over muziek hebben en op maandag EN vrijdag is dat een gevaarlijk onderwerp hier op de erectolo’s – en deze keer is geen uitzondering. De vaste lezers weten het, het is weer tijd voor de Vrijdagmiddag Hollandse Hits Kutkoffer.

Ons bronmateriaal brengt ons terug naar 1974. In 1974 a crack c.. nee, wacht dat was the A-team en 1972. Dit gaat over ABBA. Honest mistake. Het is ook een A en ze zijn ook met z’n vieren. In ieder geval wonnen die het songfestival met hun liedje ‘Waterloo’ en inmiddels is dat ongeveer net zozeer geschiedenis als de voor Napoleon rampzalige slag waaraan ze refereren. Maar in ’74 hadden ze, in tegenstelling tot in 1815, wel magnetisch materiaal waar beelden op vastgelegd werden.

Zo, u ziet het, het bronmateriaal voorspelt veel goeds voor de rest van deze rubriek, want nu beginnen we pas aan de koffers. Ons advies is: pak ze. U kunt nog weg. Zeg niet dat we u niet gewaarschuwd hebben. Voor ons verdere programma pakken we de trein naar het oosten, om precies te zijn: Wit-Rusland. Daar speelde K3tyvana een jazzy cover van Waterloo. Persoonlijk wilde de redacteur van dienst het best even up close en personal oneens zijn met deze vertolking van het liedje en dan eigenlijk vooral met de zangeres. Niet elk redactielid was het daarmee eens. Of het “oneens” zijn moest een splinterig stuk hout bevatten dat moeilijk te verwijderen was uit een lichaamsopening naar keuze.

We zijn licht kritisch

Dooooorrrrrr naar de meest ongeinspireerde kutkoffer die we konden bedenken/vinden. Alles exact hetzelfde als ABBA, maar dan zonder enige uitstraling, verve, passie of enige vorm van iets wat lijkt alsof de band er zin in heeft om op het podium te staan. Sure, ze staan dan ook ‘Waterloo’ van ABBA te coveren, dus het gaat wellicht een tikkeltje te ver om ze dat aan te rekenen maar als Napoleon met deze houding die slag was in gegaan was het allemaal veel sneller over geweest.

En dan hebben we FUBAR. FUBAR, voor degenen die niet op de hoogte zijn van de betekenis van de term en/of nog nooit Saving Private Ryan hebben gekeken, staat voor Fucked Up Beyond Any All Recognition. We hadden de bandnaam niet toepasselijker kunnen bedenken, al zouden we het willen. Blijkbaar gaat het in deze om een verzoekje, en de frontman van de band (nee, we gaan de man geen zanger noemen) vraagt dan ook terecht ‘are you sure?’. Pro-tip: als de band die in een debiel donker stukje horeca staat te spelen met 1 man publiek vraagt of je ZEKER weet dat je een bepaald liedje wilt horen is het antwoord ‘nee’. Waarvan akte.

De kutkoffer

“Yo, Mek, is  het nou eindelijk eens klaar met die tyfuskoffers? Kan je niet gewoon weer banjo gaan spelen?”

Excuus. Jake grijpt even in. Hij heeft blijkbaar meer met de re-enactment van de Slag bij Waterloo dan met koffers van het nummer. Begrijpelijk. Hij kijkt er wel wat dreigend bij en dat beangstigt de redacteur van dienst een beetje. Met uiterste diplomatieke vaardigheden legt die hem uit dat we echt, heus aan het afronden zijn en nu eindelijk bij de kutkoffer van deze week zijn aangekomen. Daar wordt morrend mee akkoord gegaan.

Wat Jake niet weet is dat alles wat hij tot nu toe gehoord heeft nog geen fractie van de schade aan zijn mentale gezondheid en trommelvliezen heeft veroorzaakt van hetgene wat de kutkoffer van deze week gaat doen. Want we stellen u voor aan Eline Visser, een bakvis zonder beugel met een enorme overbite die een soort housetrack op de melodie van Waterloo heeft gemaakt met een geforceerd-Nederlandse accordeon om het geheel een beetje in te kleden en een bakvissentekst die slaat als een tienergeslachtsdeel op het digitaal gesynthesizeerde percussie-instrument dat het leeuwendeel van de begeleiding voor zijn rekening neemt. Nouja, behalve misschien het gedeelte “Ik ben nog jong, maar ik weet nu wat liefde is”, want in ’s lands delen met een zachte G is de katholieke kerk natuurlijk nog niet geheel uitgebannen. In ieder geval kunt u bij deze genieten van Eline Vissers en haar “Elke zoen”.