Stel, je krijgt de opdracht om een format te bedenken voor een TV-programma. We weten niet waarom, of hoe, maar er is ruimte in de programmering en die moet gevuld worden. Hoe ga je dan te werk? Retecool geeft je wat handige tips.
Tip 1: Keep it simple
Overschat je publiek niet. Je hoeft geen ingewikkelde formule voor je TV-programma te bedenken. Iedereen die een ingewikkelde formule wellicht zou snappen en kan uitleggen aan de minder begaafde TV-kijker is al jaren terug afgehaakt. Kom dus gerust met een inspiratieloze rip-off van een rip-off van een format wat al een jaar of zes terug z’n meest succesvolle tijd had. Mocht er iemand van opkijken, is het vermoedelijk omdat je het te origineel gemaakt hebt.
Tip 2: Herhalen, herhalen, herhalen
Gouden regel in de moderne TV-wereld: geloof in de kracht van herhaling. Niet voor niets had Joseph Goebbels dit al door. Je publiek is dom, dement of beide en moet dus in de spanne van een half uur ongeveer drie keer alle hoogtepunten van dat half uur in verschillende previews en flashbacks te zien krijgen. Het is onmogelijk dat iemand na zeven minuten reclame nog weet dat voor de reclame mevrouw X boos is geworden op meneer Y. Herhaal dat dus. Zorg er wel voor dat er een kek filtertje op herhalingen en previews zit. Mocht er per ongeluk iemand op zitten te letten, dan weet die in ieder geval dat je je kijker met opzet behandelt als een volslagen randdebiel met een slechtere aandachtsspanne dan die van de gemiddelde goudvis.
Mocht je meerdere formats moeten vullen is het overigens ook totaal acceptabel gewoon dezelfde fragmenten te gebruiken voor meerdere programma’s. Zo valt het nooit iemand op als je direct na elkaar twee actualiteitenprogramma’s met nagenoeg dezelfde reportage uitzendt, als er maar iemand anders de reportage aankondigt.
Tip 3: Internet
Dat internet gaat nog eens heel groot worden. Doe daar iets mee. Zo is het bijvoorbeeld onwaarschijnlijk relevant om social media bij je programma te betrekken. Doe dit dus ook. Een veel voorkomende fout hierbij is te denken dat indien mensen zouden willen weten wat iemand op het internet ervan vindt, ze dit wel op internet zouden lezen. Trap niet in deze valkuil, maar zend gewoon op TV uit wat @ikkijkgeentv van het meest recente baggerstukje op Geenstijl vindt.
Het internet staat ook vol met video. Hiermee kun je op simpele wijze ettelijke minuten tot eigenlijk uw hele programma vullen met beeldmateriaal. Maak je niet al te veel zorgen over de kwaliteit of bekendheid van dat materiaal. Mocht een niet-demente kijker het uigezonden materiaal herkennen zal hij of zij daar heus niet door denken dat je probeert goedkoop zendtijd op te vullen met materiaal van het internet. Waarschijnlijker vervalt de kijker in een feest van herkenning.
Tip 4: Webcams
Nog even voortbordurende op dat internet: cameraploegen zijn duur en niet meer van deze tijd. Er is geen enkele reden waarom je nog zelf interviews zou afnemen, als je simpelweg een laptop met daarop een Skype-verbinding kunt filmen. Besteed wederom niet teveel aandacht aan dingen als beeld- en audiokwaliteit. De kijker zal door het gebruik hiervan niet denken dat je de geïnterviewde niet serieus genoeg neemt om een echte cameraploeg danwel uitnodiging te sturen.
Tip 5: Onderwerpen
Indien je TV-programma dreigt inhoudelijk te worden, zorg dan dat er een variatie in de onderwerpen wordt aangebracht. Doe je dit niet, dan loop je het risico dat je programma op punten inhoudelijk goed gaat worden. Dit kan je publiek niet aan, dus voorkom dit. Zorg bij het voorbereiden van nieuwe onderwerpen voor de minst mogelijke voorbereiding. Dit komt het gebrek aan kwaliteit ten goede. Zo is het doorgaans erg leuk als de presentator probeert vaktermen te gebruiken, maar daarvoor nét de verkeerde woorden pakt.
Tip 6: Herhaling
Niemand vindt het erg als je halverwege je format aan wat vulling doet. Tenslotte is je publiek dom, dement of beide en moet dus in de spanne van een half uur ongeveer drie keer alle hoogtepunten van dat half uur in verschillende previews en flashbacks te zien krijgen. Het is onmogelijk dat iemand na zeven minuten reclame nog weet dat voor de reclame mevrouw X boos is geworden op meneer Y. Herhaal dat dus. Zorg er wel voor dat er een kek filtertje op herhalingen en previews zit. Mocht er per ongeluk iemand op zitten te letten, dan weet die in ieder geval dat je je kijker met opzet behandelt als een volslagen randdebiel met een slechtere aandachtsspanne dan die van de gemiddelde goudvis.
Tip 7: Stemmen
Als je alle bovenstaande trucs al uit de kast gehaald hebt en nog steeds ideeën te kort komt, dan kun je altijd nog zorgen voor publieksparticipatie. Breng een spelelement aan in je TV-programma, ook als het helemaal geen spel is. Gamification is hét ding tegenwoordig. Maak je bijvoorbeeld een Rijdende Rechter spin-off, dan kun je mensen van te voren op de uitspraak laten inzetten (App! Maak een app!) en dan voor de uitspraak 3 keer de huidige stempercentages laten zien en na de uitspraak laten zien hoeveel procent van de mensen het goed had.
Tip 8: Prijzen
Publieksparticipatie werkt beter als mensen dingen kunnen winnen, ook al hebben ze die niet nodig. Koppel de prijzen aan de participatie. Geef bijvoorbeeld een DVD weg met alle uitspraken van de Rijdende Neprechter aan één van de mensen die de uitslag goed had. En verloot een auto (want rijdend) aan het eind van het seizoen onder degenen die de meeste uitspraken goed voorspelden. De kans dat je kijkcijfers hierdoor iets meer dan minimaal worden, is vrij hoog, maar ook hiermee vul je weer de zendtijd. Je kunt rustig zo’n 4 keer per programma herhalen wat er allemaal te winnen valt. Je publiek is tenslotte dom, dement of beide.