Alarmerend stukje in de NRC vandaag. Kinderpsychiaters en psychologen hebben nu al nachtmerries van alle bureaucratie die op ze afkomt, omdat ze voortaan voor iedere gemeente aparte administraties en rapportages moeten gaan voeren. In het hele land moeten ze van elke gemeente waar ze werken (403 in totaal), gaan bijhouden of de jaarbegroting voor psychische hulp aan kinderen al op is. Sommigen willen maandelijks rapportage over de voortgang van het innovatieteam (?), anderen eisen gedetailleerde rapportage op het gebied van maatschappelijke baten en milieubeleid (?????). En er moet vergaderd worden bij het leven. Is het geld op, dan kunnen ze een nieuw kind met gedragsproblemen niet in behandeling nemen.
Nu maar hopen dat je ouders niet om het leven komen bij een ongeval met een vliegtuig, waarna een politicus in een televisieprogramma populair komt doen en vertelt dat papa en mama dat allemaal héél bewust hebben meegemaakt – anders dan het officiële sprookje dat ze je tot die tijd hebben voorgehouden. Voor je het weet ga je raar doen en zie je het leven niet meer zo zitten en tsja, er zijn hulpverkeners voor maar helaas: het budget is op. Het is maar goed dat de PvdA vanaf 1 januari de vinger aan de pols houdt, dan kunnen ze voelen of er nog een hartslag is nadat die kinderen voor de trein zijn gesprongen.
Account aanmaken
Welkom! registreer voor een account
Er zal een wachtwoord naar je gemaild worden
Wachtwoord herstel
Vind je wachtwoord terug
Er zal een wachtwoord naar je gemaild worden
Niet iedere psychiater werkt in 403 gemeenten, hoor. En het vergaderen is 2 keer per week, vakanties uitgezonderd. Dat is weliswaar iets te veel, maar als je alarmerend over wilt komen, hou ’t dan wel reëel. Dat er zorgverleners ontslagen moeten worden om mensen aan te kunnen nemen om de “uitvoering te begeleiden” of “processen te regelen” is erger.
“Bestuurders zijn de wanhoop nabij” Tja, die zien het geld voor hun salaris, declaraties en andere leuke extraatje als sneeuw voor de zon verdampen.
Maar goed, het is ook gewoon waanzin. Als je in 10 gemeentes werkt heb je met 10 standaarden waaraan bijvoorbeeld rapportages moeten voldoen te maken. Moet je 10 keer over dezelfde dingen vergaderen en mag je aan je zorgverleners uitleggen waarom een kind uit gemeente A niet voor een storing behandeld mag worden waarvoor een kind uit gemeente B wel wordt behandeld.
Hier wordt weer een enorm duur waterhoofd aan managers gekweekt en dat gaat, net zoals altijd, uiteindelijk weer ten koste van de werkvloer. Managers ontslaan zichzelf namelijk niet..
Uit eigen ervaring weet ik dat gemeenten vaak totaal debiele hobbies erop na houden en allerlei flankerend beleid aan elkaar willen koppelen. Dan wordt je dus helemaal gek. Maar zelfs zonder dat zie ik niet hoe dit ooit efficiënt kan zijn. Dat impliceert namelijk een beetje de efficiëncykorting. Door de krapte in de budgetten die ook nog eens worden opgesoupeerd door het gebrek aan efficiency en de daardoor noodgedwongen beperkte inschattingen naar type patiënt, ga je inderdaad krijgen dat patiënten in de tweede helft van het jaar niet langer geholpen kunnen worden. Het zou mij verbazen als dat in alle gevallen goed gaat. Het is dun ijs waarover men loopt.
Gemeenten werken behoorlijk samen, uit kostenoverwegingen, u weet wel. Dat gaat wel wat verder dan alleen de vuilophaal. Dus het zal best loslopen met het uit te klauwen lopen van dergelijke vergaderlust.
Komt bij dat je natuurlijk wel capaciteit moet hebben om het aantal kinderen op te vangen waar nodig, maar in een stad als 020 zitten ruim voldoende (kinder)psychologen en -psychiaters om dit te kunnen verwerken. Zowel vrijgevestigd als niet.
Beetje laag om de val waarin Timmermans is gelokt door Pauw hier te etaleren voor je eigen rant tegen bezuinigingen. Gevalletje niveau Nujij.nl.
De gemeenten moeten allemaal een apparaat optuigen (de risico’s zijn aanzienlijk groter dan bij de vuilophaal dus ik ga er maar van uit dat de Raad iets meer zeggenschap wil) en de enige manier waarop zij hun efficiencytargets kunnen halen, is door mensen zorg te ontzeggen. En dat doen ze door of de toestroom te beperken (er is geen ruimte), en of door op de stoel van de behandelaar te gaan zitten (u kunt met minder behandelingen toe). En waarschijnlijk allebei. Heel bijzonder als dat zomaar goed gaat.
Dan kunnen er wel genoeg psychologen zijn, maar er is geen geld voor. Ik verwacht niet dat ze pro-deo gaan werken.
Wat Timmermans betreft: die had zich ook op de vlakte kunnen houden. Maar ja, als je wilt laten zien hoe interessant je bent, dan ga je nieuwtjes vertellen.
“Dan kunnen er wel genoeg psychologen zijn, maar er is geen geld voor. Ik verwacht niet dat ze pro-deo gaan werken. ”
Die werkeloos geworden psychiaters en psychologen mogen natuurlijk verplicht vrijwillig tegen behoud van uitkering gaan werken. Ook voor hen geldt de participatiesamenleving.
Aan de andere kant zijn er dan weer genoeg babyboomers die een trauma hebben opgelopen omdat ze de overwaarde van hun huis hebben zien verdampen en nu niet meer 3xper jaar naar de VS op vakantie kunnen zwitserleven en zich moeten beperken tot een paar weekjes Madrid. D’r gaat toch heel wat behandeltijd zitten in het oppoetsen van die geknakte ego’tjes.
Jong en lui: de Telegraaf is op tabloidformaat!
Timmermans zat in een lastige spagaat . Aan de ene kant is hij verschrikkelijk boos op de daders van de aanslag. Als je zo dicht bij de nabestaanden bent geweest zet je dat niet zomaar van je af. Hij blijft dus duidelijk maken hoe afschuwelijk dit is geweest.
Aan de andere kant wil hij die nabestaanden niet kwetsen. Dan kom je met termen als “op slag dood” en ‘niets bewust meegemaakt’.
Nu heb ik eens horen zeggen dat zelfs bij onthoofding het brein nog een tiental seconden doorleeft, dus helemaal niks gemerkt is wellicht ook niet van toepassing. Tijdens een val van 10Km ben je minutenlang onderweg. Het zou verschrikkelijk zijn dat bewust mee te moeten maken, maar daar schijnt geen sprake van te zijn.
We praten over seconden, volgens de experts. In dat perspectief is Timmermans’ opmerking niet zo heel schokkend. Achteraf gezien had hij het inderdaad beter niet kunnen zeggen, dat weet hij nu ook wel. Maar critici die er nu een enorm punt van maken en journalisten die het incident uitmelken vind ik eigenlijk een stuk onfrisser.