In deze onregelmatige rubriek juweeltjes van Hollandsche bodem komen we deze week binnenzetten met Wendy de Laat. En voordat u roept “de laat maar?”, het is echt een dame met een gouden keeltje. Kippenvelmuziek. Enige is dat ze d’r hoofd niet meeheeft. Denk een beetje aan de gezichtsuitdrukking van een verwarde schelvis. Uit de diepvries.
Ze is het levende bewijs dat een sexy jurkje alleen het niet doet. En wat blijkt nu, anders dan haar leven op dit moment, was haar jeugd niet zo gelukkig. En waar ze over zingt is dat ze denkt dat het voor haar kind ook gewoon een kuttijd zal zijn. Ja, met zo’n instelling wordt het natuurlijk nooit wat. Ze komt overigens uit Oosterhout, dat verklaart al waarom ze zo ongelukkig was/is. Haar side is er trouwens eentje die rustig in de webdesing woensdag had gekund.
Toen ging Wendy meedoen en er werd regelmatig gezegt dat ze een goude strot had en er werdt regelmatig de vraag gesteld waarom ze daar niks mee deed. Toen naar een aantal keren zingen in de kroeg en op feestjes, begon het iedere keer te kriebelen om meer te gaan zingen. Uiteindelijk is Wendy op zangles gegaan en daardoor wilde ze alleen maar meer. Wendy wilde graag een reportair bij elkaar zien te krijgen om mee op te gaan treden. Hier en daar waren er mensen die vroegen of ze iets van zichzelf had om te laten horen, dat had ze niet, dus na een tijdje kwam het idee om een promo cd te maken. Wendy had nou twee vliegen in een klap: bandmuziek en iets van haarzelf om te laten horen. Eind mei 2014 was hij klaar, Wendy’s eerste promo cd met de singles: breng me nog eenmaal naar huis,maar hoe vertel ik jouw en blue bayou. Wendy kreeg er wel hele positieve reactie`s op en sindsdien is ze van uit het niets in beweging, dat smaakte naar meer want met die promo kon ze niet zo veel.
Dus u denkt, dat verzinnen ze? Nee staat hier gewoon. Mocht u nog niet dood willen, luister dan naar haar “promonummer” in het Engelands, Blue Bayou. Mocht u haar gastenboek willen volkwarken, dat ken, hier.
Je bent wel gemeen tegen het arme wicht Flep, kijk nou hoe ze met die zaadvragende ogen de camera in kijkt. Dan kun je toch niet meer zo’n stukkie over haar tikken?
Man… hierom hou ik zo van Retecool. Huilend van het lachen van de bank gerold.