Interview met een nazi: Wij moeten het hebben van Ratelband

Terug van nooit weggeweest is de racismediscussie. Niet in het minst gevoed door allerhande aanslagen. Michael O’Leary, eindbaas van Ryanair, stelt dat de meeste aanslagen worden gepleegd door islamitische mannen, maar Reinhardt de Wit, neonazi in hart en nieren, voelt zich hierdoor enorm gediscrimineerd. Retecool interviewde hem.

Je voelt je gediscrimineerd? Waarom is dat?

Luister Retecool, wat lees je nou volop in de kranten? Zelfmoordaanslag hier, bomaanslag daar, en altijd krijgen die moslims de credits. Ja, we hadden laatst Hanau, maar goed, die gast had waanideeën, die stond niet echt achter onze zaak. Die was gewoon gek.

Iemand die vol achter ons stond, Anders Breivik, daar hoor je niks meer over, terwijl die haatbaard van een Bin Laden nog steeds aandacht krijgt. En die is tijden geleden al door de vissen opgevroten en uitgescheten. We worden gewoon straal genegeerd. En dat terwijl de beweging leeft als nooit tevoren.

Maar er wordt toch volop gewaarschuwd over de wederopkomst van extreem-rechts? En ook het CIDI meldt regelmatig een toename van antisemitisme.

Ja, Jezus. Het CIDI. Die vinden het al antisemitisme als Emile Ratelband zegt dat die jood Asscher een jood is. Dat is geen antisemitisme, dat is een constatering. En daar moeten wij het mee doen. Net als met die hobbynazi Wilders. Of Baudet for that matter. Beetje voor de bühne wat tetteren over omvolking en tsunami’s, maar ze doen er niks aan en gaan vervolgens gewoon praten met zwarten, joden en homo’s. Kijk, dat vergeten mensen even hè, dat het niet alleen om die teringjoden gaat. We haten alles wat niet roomblank en hetero is en handelen daar ook naar. Maar aandacht ho maar. Ik maak me er sterk voor dat als we weer een Kristallnacht organiseren, de media het afdoen als vandalisme.

Dus de hele maatschappelijke discussie die springeleven is, is je ontgaan?

Nee, zeker niet. Maar die discussie verloopt niet eerlijk. Als wij een aanslag plegen, lees je vrijwel direct dat het een ‘lone wolf’ is, een einzelgänger, een zonderling. Elke. Keer. Weer. Terwijl als een willekeurig Marokkaantje een opa van zijn fiets trapt, wél direct alle moslims de schuld krijgen. Wij willen dat ook. Gewoon, erkenning. Kijk, dat wij niet onszelf opblazen bij een aanslag, komt omdat wij geen 72 maagden krijgen als we zoiets doen. Wij schieten sowieso liever. Blanken hebben tenslotte de vuurwapens uitgevonden, dus wij houden ons bij ónze cultuur.

Maar wat zou je dan willen?

Nogmaals, gewoon erkenning. Continu lees je over de duizenden doden bij aanslagen door die zandhappers, maar iedereen vergeet voor het gemak even dat wij er in vijf jaar tijd zeker elf miljoen ombrachten. En we na die tijd nooit gestopt zijn, zij het dat we dit wegens enkele tegenslagen (het verliezen van WO II – BT) op wat kleinere schaal deden. Het is moslim dit en islam dat, maar wij blijven steken op pagina vier als we een zwarte met zijn achten kapottrappen op het ritme van Wagners Götterdämmerung. Het is belachelijk.

Zelf jullie van de Retecool komen pas jaren na een interview met een jihadi bij mij aankloppen. Alsof we al die tijd niet bestonden. En zelfs een uit de hand gelopen griepje krijgt meer aandacht dan wij.

Hoe zie je nu de toekomst voor nazi’s zoals jij?

We moeten het verdomhoekje uit. Onze rechtmatige plek opeisen. Wij willen ook gewoon extra gecontroleerd worden op vliegvelden. Elke dag op de voorpagina, al is het maar omdat we een huis bekladden met een hakenkruis. Dat is óók een statement tenslotte. Hoor je amper iemand over, terwijl we dit dagelijks wel ergens doen. En kijk naar carnaval. ‘Iedereen mag op de hak genomen worden’, zegt dat Maoïstische wijf uit Oss. Maar is er ook maar IEMAND die zich verkleedt als ons? Nee hoor.

https://twitter.com/MarijnissenL/status/1230970786783080448?s=20

Op dit moment is onze PR niet zo goed. We lijken niet zo georganiseerd. Ook dat zal meegeholpen hebben aan het feit dat we geridiculiseerd worden, afgeschilderd als een zooitje ongeregeld zonder opleiding. Laffe kwezels die in de kelder bij hun moeder wonen en van papier mache swastika’s zitten te boetseren.

Ehr, we zitten nu in de kelder van je moeder…

Dat is het punt niet! Zie jij hier iets van papier mache? Nou dan! Nee, het punt is dat we als beweging serieus genomen willen worden. Foto’s op de voorpagina van marcherende bruine laarzen! Bomberjacks in de etalages! Dát willen we. En, nou ja, wereldoverheersing door ons, het blanke witte volk. De concentratiekampen weer open voor het publiek, maar dan  zonder souvenirshops en wel weer met gewapende broeders die dat publiek er niet meer uit laten. En…

Op dit moment in het gesprek begint Reinhardt onverstaanbaar door zijn snorretje heen te mompelen en te mijmeren over vroeger, toen alles beter was. Ik laat hem mompelen, stoot bij het weggaan per ongeluk een houten adelaar van de sokkel, wat hij niet lijkt te merken. Ik zeg zijn moeder gedag en verlaat het huis. Buiten hoor ik door het open kelderraampje zachtjes muziek. Wagner. Ook hoor ik Reinhardt zachtjes snikken: ‘Niemand houdt van ons’.