KPMG: Nieuwe eindbaas, zelfde vuile spel?

Ah! Nieuws uit de altijd vlijtige wereld van de accountantskantoren. Nadat Jan Hommen bunkerhard gefaald heeft in het orde op zaken stellen bij het accountantskantoor KPMG sluit hij in oktober de boeken omdat hij nu toch wel tot de slotsom is gekomen dat de balans voor het afgelopen jaar niet bepaald positief is. Dus wordt het tijd voor een nieuwe beroepsbestuurder, uiteraard uit de immer integere wereld van het bankwezen. Albert Röell, de huidige topman van Kas Bank, wordt de nieuwe eindbaas van KPMG. Volgens Bernard Wientjes, berucht kartelondernemer, werkgeverslobbymanager en voorzitter van van alles en nog wat, waaronder dus blijkbaar President-Commisaris bij KPMG is hij “de ideale opvolger” voor, en daar komt-ie hoor, “het verder opbouwen van het maatschappelijk vertrouwen in KPMG.”

Ja! Briljant! Vertrouwen! Dat is wat er hier ontbreekt. Misschien moeten we de hele Nederlandse economie eventjes om laten flikkeren en er dan op vertrouwen dat KPMG dat opvangt – zo ging het toch met die vertrouwensoefeningen? Of zullen we rustig beginnen en in een kringetje gaan zitten. Dat ze dan elkaar de bal toespelen en namen noemen. Hoe zou dat eruit zien, vraag ik me dan af. Ik denk iets in de trant van het volgende.

“Ballast Nedam” *vangt de bal*
“Nierstichting” *vangt de bal*
“KPMG” *duikt weg en ontkent dat het met een balspel akkoord gegaan is*.

Vertrouwen, zoals dat vertrouwen wat we hadden in de banksector waardoor de hele boel naar het grootje van Roodkapje is gespeculeerd en gefraudeerd. Die rekening zijn we nog aan het betalen, en zo’n zelfde rekening betaalt de maatschappij voor het concept van KPMG. Vertrouwen! Menig gescheiden vader zal er over mee kunnen praten hoe het voelt om na het vertrouwen je blauw te moeten betalen aan de alimentatie voor de liefdeskinderen van de relatie met die persoon die je vertrouwde. Die je zelfs lief had, en waar je in tijden van voor- en tegenspoed op kon bouwen. Waar je een toekomst mee zag, tot ineens bleek dat er dingen niet klopten. Condooms in de vuilnisbak terwijl je al 6 maanden niet geneukt had en afspraakjes met vriendinnen die ze al jaren niet gezien had, van dat werk. Vertrouwen! De, we gebruiken de term nog maar een keer, eindoplossing voor werkelijk alles als het gaat om groot corporate: we moeten gewoon wat meer vertrouwen hebben. Alleen dan niet.

Gebrek aan vertrouwen is een symptoom als er in je bedrijf meer lijken uit de kast flikkeren dan op een gemiddelde die-hard dungeon crawl met een necromancer in je party, maar niet het hoofdprobleem. Voor er vertrouwen kán komen, moet je eerst maar eens laten zien dat je dat vertrouwen weer waard bent, of beter nog, eerst maar eens een beetje schoon schip maken en wat terugdoen voor de maatschappij. Maarja, het concept van KPMG zal dat wel niet toelaten. Als je business model eruit bestaat dat je aan de ene kant iedereen de mazen van de wet helpt ‘navigeren’, of je dat nou legaal of tegen de regels in doet, en je aan de andere kant bij overheden (tegen betaling) aan tafel zit om over diezelfde mazen te adviseren heb je per definitie niet een heel integer businessmodel. Daarbij komt dan ook nog dat met zo’n lobbyist als Wientjes als President-Commisaris je toch behoorlijk wat in de melk te brokkelen hebt in het politieke klimaat om ervoor te zorgen dat dit businessmodel niet heel snel aangepast hoeft te worden naar een eerlijkere manier van zaken doen. Zeker als je dan zelf ook nog eens een keer de boekhouder bent van de VVD en de PvdA, lijkt het er niet op dat er binnenkort politieke wilskracht gaat zijn om deze dubieuze club voortaan maar niet om advies te vragen.

Dus gaat het bij KPMG zoals het bij de banken ook ging: oud mannetje een zak met geld, nieuw mannetje een zak met geld. Ander gezichtje aan het hoofd van het bedrijf, en we doen alsof er niets gebeurd is terwijl alles zo doorgaat als tevoren. Nou, wij zeggen: Albert, succes met de nieuwe functie en geniet van de nieuwe club!