Maar is het Kunst? Interior Semiotics

Vandaag kijken we naar een video van Natacha Stolz aka Gabbi Colette. Natacha noemt zich zelf performance artist en heeft haar site dan ook ramvol staan met Artsy Bollocks.

Within my work I am interested in subverting social boundaries. Through my practice I develop research and conversations around these ideas. I explore relationships and societal taboo, the dynamics between painter and model, and the creation of subject and object.  Through the medium of performance I feel as though I am able to create a gesture and narrative toward the concepts I address.  The work is experiential and ephemeral and what remains is the conversation, a dialogue or a mythology. This conversation is the material that is manifested through my practice. It is through the audience’s cognitive interaction with the work where the conventions of society and institutions can be destabilized

Bla bla bla en het gaat maar door met dat gemekker. Maar goed, de video in kwestie dus. In die video probeert Natacha als een melaatse ene blikje spaghetti open te trekken, om het vervolgens in een pannetje met bagger te proppen, waarna ze een gedicht opleest, waarna ze dat pannetje spaghetti met bagger (of kak, dat kan ook) over haar tshirt heen smeert, terwijl ze het gedicht achterstevoren opleest. Daarna knipt ze een gat in haar kruis, propt ze die spaghetti in haar doos en pist ze, al vingerend, het blikje vol. Klinkt bizar, is het ook. Ik zal wel te dom zijn voor dergelijke kunst. Hieronder het filmpje. Is het kunst? NEEN!