Iets meer dan een week geleden schreven we op deze plek over de onfortuinlijke Amerikaan Otto Warmbier en zijn avonturen in Noord-Korea.
Vandaag gaan we over een Engelsman schrijven die ook in Noord-Korea is geweest. Alleen is deze Londenaar net even iets handiger te werk gegaan dan onze Amerikaanse vriend Otto Warmbier. Michal Huniewicz houdt er namelijk ook van om iets illegaal uit Noord-Korea mee te nemen, met dat verschil dat hij het wel kan delen met ons.
Michal heeft tijdens zijn reis naar het beloofde land zijn geheugenkaart namelijk helemaal volgeschoten met plekken die hij officieel niet mag fotograferen. Zoals de tientallen formulieren die hij moet ondertekenen tijdens zijn reis, of mensen die staan te wachten tot ze hun uitwerpselen mogen inleveren die dienen als mest voor de vele parken in de stad (Zuid-Korea levert geen mest meer, dus moeten ze het zelf zien te regelen) en winkels waar de locals “mogen” winkelen. Maar ook de gespeelde scenes op het Centraal Station van Pyongyang, waar bij zijn aankomst opeens allemaal modisch geklede en vrolijke mensen lopen.
Niet alle foto’s zijn illegale kiekjes, maar ze zijn wel stuk voor stuk bijzonder en geven een aardig inkijkje in dit bizarre maar onvoorstelbaar geïsoleerde en toch fascinerende land. Heel veel meer schitterend beeld op zijn op zijn website, inclusief uitgebreide tekst en uitleg per foto.
Voor Noord-Korea reizigers heeft hij overigens nog een ontzettend bruikbare tip:
You can override the firmware on your camera, so that the Delete button doesn’t really delete the photos, it simply hides them so that it appears the file is gone, but it is still on the card
Je vraagt je echt af wat er gaat gebeuren als ooit het regime in elkaar stort.
Wat doet decennialange extreme indoctrinatie met mensen?
Keert men zich in woede tegen de restanten van het oude systeem?
Of gaan ze gewoon nooit geloven dat het in de rest van de wereld beter is?
We zullen er binnen pakweg 10 jaar wel achter komen.
Zodra China de afweging maakt dat het risico van de schade die Kim aan kan richten groter is dan het voordeel dat ze ondervinden van de vijandschap van Kim jegens het westen, wordt het toch lastig de boel overeind te houden..
Ik herinner me een interview met iemand die uit het Oostblok kwam. Daar ging men ervan uit dat alles in het Westen precies het tegenovergestelde was van wat de propaganda er daar over zei. Die verbaasde zich dan ook vooral over zaken waar geen propaganda over was (zoals het elektriciteitsnetwerk en de hoeveelheid elektrische apparatuur).
Een tante van mij vluchtte in 1964 vanuit de DDR naar West Duitsland. Ze wist niet waar de grens lag en of ze die gepasseerd was en bleef maar lopen en lopen door de nacht. In de ochtend kwam ze bij een boerderij aan en moest toch aanbellen omdat ze honger en dorst had. Ze heeft uit angst niet durven te zeggen waar ze vandaan kwam. Ook toen die mensen haar vertelden dat ze in de BRD was en ze haar eten en drinken gaven vertrouwde ze het niet. Ze had het beeld dat dit een toneelstukje was dat Stasi-leden moesten opvoeren om haar om de tuin te leiden en informatie te ontfutselen. Ze zag auto’s met kentekens uit de BRD, zag andere kleding, andere merken keukenapparatuur en nog was ze uit angst overtuigd dat iedereen een toneelstuk speelde om haar te betrappen. Die angst ging pas na jaren weg en nu ze op (hoge) leeftijd is komt alles weer voor haar terug. Ze is weer bang en vertrouwt niets en niemand meer in de wereld, zelfs haar eigen zoon niet, dat zou een Stasi-informant zijn.
Sja, wat doet een totalitair regime met iemand… Dit verhaal maal miljoenen Noord-Koreanen ben ik bang..
Dit zijn wel damn impressive foto’s zeg!
Ik kan de andere foto’s op zijn site ook zeker aanraden…