Als we de websites van de ‘Nee!’ kampen doorlezen, kunnen we niet anders concluderen dan dat het overgrote deel van de aangevoerde argumenten om ‘nee’ te stemmen gebaseerd is op aannames. Slechts 1 terugkerend standpunt dat op een feit is gebaseerd is het standpunt over de corruptie in het land.
Het land is corrupt. No doubt. Artikel 14 van het associatieverdrag meldt: De samenwerking is er met name op gericht het justitiële apparaat te versterken, de doeltreffendheid ervan te verbeteren, de onafhankelijkheid en onpartijdigheid te waarborgen en corruptie te bestrijden. Het is dus zaak dat ze dit in Kiev zo snel mogelijk aan gaan pakken. Volgens de Corruption Perceptions Index (CPI), een lijst die loopt van het minst corrupte land (Nederland staat op plaats 8) naar het meest corrupte land, staat de Oekraïne op plaats 130 van de 168. Dat is inderdaad niet best. Maar wacht even.. hoe heet deze lijst ook alweer? Corruption Perceptions Index.. Ah! Daar hebben we de aannames weer. Dus hoe zit het nu dan feitelijk? Max Bader van de Universiteit Leiden heeft dit onderzocht en kwam met een aantal verhelderende conclusies.
Een kanttekening bij de CPI is dat de percepties van corruptie de afgelopen twee jaar bestrijken. De regering van Oekraïne is na de revolutie van 2014 begonnen met het doorvoeren van ingrijpende anti-corruptiehervormingen, maar die hervormingen kosten tijd en het effect ervan is in veel gevallen niet direct merkbaar. In de percepties van corruptie waarop de CPI gebaseerd is, is het eventuele effect van de anti-corruptiehervormingen dus nog maar voor een zeer beperkt deel weerspiegeld.
Maar wat is dan de huidige situatie? Als je de Oekraïense nieuwswebsites bekijkt zie je dat corruptie bestrijding in de media zeer aanwezig is. Een poll op dezelfde website gaf dan ook goed weer hoe de bevolking zelf over de corruptie denkt.
Max Bader zegt hierover: De enorme mate van aandacht voor corruptie lijkt te duiden op een verschuiving in de anti-corruptienorm: corruptie wordt door een zeer groot deel van de Oekraïeners nu écht niet meer getolereerd. Oekraïeners zien bestrijding van corruptie als de op één na grootste prioriteit voor het land
De huidige regering heeft dan ook goed gekeken naar Georgië. Na de revolutie in Georgië in 2003 zijn er met succes grootscheepse maatregelen genomen om de corruptie met succes te bestrijden. En deze maatregelen worden nu gekopieerd. Het zal dus enige tijd kosten om de corruptie terug te dringen, maar ze zijn op de goede weg. Het associatieverdrag kan daar verder bij helpen. Stem dus vooral ‘ja’ op 6 april.
Lees hier het hele artikel van Max Bader.
Ja precies, zo stond ’t in die uitgelekte communicatiestrategie van het kabinet: “Het referendum gaat niet over geopolitiek, niet over armpje drukken met Vladimir Poetin.”
Zou meneer Bader het beter weten dan de vorige Oekraïnse minister van Economische Zaken, die deze maand nog opstapte vanwege de gebrekkige strijd tegen corruptie?
http://www.bbc.com/news/world-europe-35481699
De mensen die vóór het handelsverdrag met de Oekraïne zijn, doen er mijns inziens goed aan om niet op argumenten te gaan discussiëren, maar de nee-stemmers te demotiveren om te gaan stemmen. Is dat oneigenlijk? Ja. Maar dat is roepen dat je tegen dit verdrag bent omdat “hun in Brussel” de EU maar blijven uitbreiden ook.
Dus de Ja-argumenten moeten zijn:
“Ze leggen in Den Haag dat referendum toch wel naast zich neer.”
“Ze kenne me hol in met dat referendum van ze”
“Pleurt op met je Europese referendum, ik ga niet iedere keer stemmen enkel omdat dat moet van Europa.”
Ik stel voor dat we dit soort teksten gaan achterlaten bij alle Nederland-mijn-vaderland types.
Als je een grote meute op de been wil krijgen is een protest tegen corruptie altijd een goede. Want niemand houdt van corruptie, dus iedereen doet mee. Zelfs Poetin. Maar wat heb je aan een grote meute boze burgers? Deze groepen hebben collectief de intelligente van een zesjarige, dus veel zinnigs komt er niet uit. Het enige wat je er eigenlijk mee kunt is de bestaande orde ontwrichten. Dat werkte prima bij de Arabische Lente, die hielden ook niet van corruptie en die wilden ook allemaal democratie. And look where that got us.
Als je een anticorruptiebeweging wil beoordelen lijkt het me op zijn minst zinnig om te kijken naar welke middelen ze zien om corrupite te bestrijden. Ik geloof dat Porosjenko, held van de vrije wereld, inmiddels bedacht heeft dat hij de bestaande regering wil ontbinden en zijn vrienden aan de macht wil helpen. Het burgerschap van Russisch sprekend volksdeel ontkennen en deze allemaal collectief het land uit trappen is ook een veel voorgestelde strategie van de zogenaamd pro-Europese beweging. Schijt aan dat ze daar al tachtig generaties wonen, ze zijn Russisch dus corrupt en dus moeten ze opflikkeren. Dat is de teneur van het debat in Oekraïene.
Zonder de zaak te veel te willen belubberen is er over corruptie erg veel onenigheid onder economen. Ze kunnen het nauwelijks eens worden over wat het uberhaupt is. Maar over één ding zijn ze het allemaal wel eens: het is een institutioneel probleem. Dat betekent dat het geen kwestie is van de verkeerde mensen op de verkeerde plaats, maar een kwestie van in het systeem ingebouwde prikkel die mensen publieke middelen laat inzetten voor private belangen. Het associatieverdrag bevat een passage over corruptie, maar een analyse van institutionele hervormingen is praktisch afwezig. Dat komt omdat het de EU de spreekwoordelijke reedt kan roesten. Dit is een handelsverdrag, bedoeld om goedkope arbeid en producten de Europese markt op te krijgen, zodat retailers in Big Food en Big Oil goedkope halffabricaten binnenkrijgen. En zodat Big Arms zijn militair materieel kan slijten aan een nieuw leger. Al het andere is bijzaak.