Ze leven als ratten in de riolen, snuiven lijm en bedelen geld om drugs te kopen waarmee ze zich door de dag heen slepen. Het zijn er naar schatting 25.000. Het zijn de straatkinderen van Kiev.
Gevlucht uit hun ouderlijk huis voor geweld of uit de weeshuizen waar de omstandigheden niet veel beter zijn dan het leven op straat. Ik zocht op Google naar hulporganisaties die zich voor deze kinderen inzetten, maar gezien de jaartallen van de nieuwsberichten, zijn die daar allang mee gestopt. Slechts een organisatie in Nederland zet zich nog in voor de kinderen maar moet haar aandacht verdelen over de straatkinderen en de kinderen die slachtoffer zijn geworden van de oorlog in Oost-Oekraïne David Gillanders maakte 4 jaar geleden een indrukwekkende fotoreportage over de straatkinderen van Kiev die later tot in een korte documentaire is samengevoegd. Het geeft een goed beeld van hoe de straatkinderen van Kiev leven. Kinderen die hadden willen opgroeien in een gezin en hadden moeten spelen en lachen. In plaats daarvan lopen ze met hun neus in een zakje lijm te snuiven en moeten ze bedelen om te overleven. En dat leven, zoals David aangeeft in zijn film, duurt niet erg lang.
Misschien moeten we net zoals de minuut stilte voor onze dierbare gestorvenen eens een minuut lawaai houden voor iedereen die hulpeloos en vergeten de dood in de ogen kijkt. Wie weet schiet er iemand wakker.