Nu het moment steeds dichterbij komt dat het archief terug online komt is het lastiger om niet alvast te gaan tikken. Zo is uit de reeks Openbaar Mysterie zonder het archief helaas niet te herhalen bij welke we gebleven waren, dus vandaar X.
Openbaar Mysterie. Dan hebben we het niet over Ard van der Steureitjes die weer eens iets verprutst, maar op een wat lager niveau. Beslissingen waarvan je denkt
“wacht, wat”. Vandaag gaan we naar een oude bekende, de Centrale Verwerking Openbaar Ministerie, die een groot deel van de boetes in Nederland afhandelt. Het CJIB schrijft ze uit, de CVOM doet alsof ze een met waarborgen ingeklede procedure doorlopen.
Wanneer je van het CJIB een factuur acceptgiro beschikking toegestuurd krijgt kun je bij de CVOM daar administratief beroep tegen instellen. Nu heeft deze organisatie (vermoedelijk door bezuinigingen) besloten dat die eerste fase van rechtsbescherming volstrekt niet relevant is (want er komen per jaar 500.000+ beroepen binnen). Die worden dus met een minimale toetsing afgewezen (denk aan 6 minuten per dossier inclusief het opvragen van nadere informatie, die na ontvangst verwerken, alles doorlezen, een beslissing nemen en die verzenden) waarna ze weten dat maximaal 20% doorgaat naar de kantonrechter. Hoewel de Officier van Justitie geen enkele rol heeft in die fase behalve het beroep aannemen en doorsturen voeren ze bij de CVOM in die fase toch een “volledige heroverweging” uit (lees: ze gaan eindelijk inhoudelijk iets met het dossier doen) om vervolgens 25% van de eerdere afwijzingen alsnog te herzien. (bron: link, pagina 7 onderaan, punt 6)
Moet je je eens voorstellen, dat je een baan in de serieuze wereld hebt, en dat een kwart van je werk toch fout blijkt als iemand er nog even naar kijkt. Bij de CVOM is dat normaal. Van onze vaste boetebijtertjes van Boetecontrole.nl kregen we twee screenshots doorgestuurd van een boete voor door rood licht rijden. Dan praat je over ruim 200 euro aan boetebedrag en niet meer dan een paar zinnetjes op de CJIB beschikking waar je je op moet baseren. Je gaat nooit raden hoe hard ze ernaast zaten…
Allereerst de reactie van de Officier van Justitie op het beroepschrift (belangrijkste argument was, overtreding is niet begaan):
Glashelder toch? Gewoon betalen kutburger, je reed door rood. Nu had de Officier gemakshalve zelf niet naar de foto’s gekeken, blijkt uit de formulering van de beslissing. Als je dan een jaar later het dossier van de Rechtbank ontvangt blijkt wat de Officier gemist heeft.
Nee. Er is geen tweede foto. Dit is het. “Het is evident dat het voertuig de streep gepasseerd was.” En ruim 80% van de burgers denkt “nou, het OM zal het wel weten” en bukt gewoon. Ten onrechte. Deze klant van Boetecontrole krijgt dus z’n geld terug, maar veel “andere” burgers niet. Of, om met mr Frank Visser te spreken:
Ik denk dat deze knevelarij snel over is, als voortaan iedereen die een bekeuring krijgt per definitie in beroep zou gaan bij de officier van justitie en daarna bij de kantonrechter. Dat kan het systeem niet aan. Dan slaat de kassa op tilt. Dat is taal die de politiek begrijpt.
