Vretecool: Vegan Zeastar Zalmon Sashimi

-

13

Ja hoor, het is tijd voor deel drie van het feuilleton “Absolute bagger uit blik om in je kauwla te stompen van de Aldi”, want ik heb het aangedurfd om weer een Aldi-blik open te trekken dat al smachtend stond te wachten in de inmiddels gigantisch volle voorraadkamer van de redactiebunker.

Vaste bezoekers weten dat er helaas nog een vierde deel aankomt in deze reeks culinaire sensaties die je zelfs Sharon Dijksma niet voorschotelt. Want eerder heb ik me al gewaagd aan varkensvleesballetjes in bbq-saus met rijst en gevulde koolrolletjes in pikante saus. Nu kan je natuurlijk zeggen: Ja maar Reet, denk toch eens aan “my body my temple” en laat die rommel links liggen. Eens, eens, dat is natuurlijk vet makkelijk en ook nog eens de weg van de minste weerstand. Maar hier bij Retecool denken wij aan onze lezers en dat betekent dat je soms een moeilijke afslag moet nemen om jullie te behouden voor allerlei onheil.

Dat onheil zit in dit geval in een frivool omwikkeld blik met 800 gram kk-voer: Varkensvleesballetjes in Uien-Honing Saus met Aardappelen, met als extra toevoeging “hartig zoet”. Nou, dat is in ieder geval extra makkelijk, want die keuze hoef ik alvast niet meer te maken. Past geheel binnen het “makkelijk en snel” principe waar deze culinaire reeks op gebaseerd is.

Uiteraard barst ook deze hartig zoete en vooral voedzame maaltijd weer van de ingrediënten. Net als de andere producten in deze serie is vooral het zoutgehalte weer bizar hoog te noemen. Ik eet het niet zo zout als vorige keer, maar 9 gram zout (150% van de dagelijks aanbevolen hoeveelheid) per blik is op zijn minst enthousiast te noemen. Nu kun je natuurlijk stellen dat één blik twee porties bevat, maar dat slaat uiteraard helemaal nergens op. Ieder normaal mens krijgt instant scheurbeuk als zijn avondmaal uit slechts 400 gram voedsel bestaat, waarvan water een aanzienlijk bestanddeel is. Dus niet mekkeren, de volledige inhoud van het blik wordt bij deze aangemerkt als één maaltijd.

En ja, bij het opentrekken van het blik, kom ik er gelijk achter dat “maaltijd” een groot woord is. Het lijkt op een blik Struik soep (’t is struik wat ik daar ruik) en vretecool-connaisseurs weten dat deze omschrijving op geen enkele manier een aanbeveling is. Het ruikt overigens voor de verandering niet naar tomatensoep en dat is in dit geval dan weer wel een aanbeveling. Waar het dan wel naar ruikt? Tja, iets van zetmeel en vocht. Ik kan het niet goed thuis brengen, maar het water loopt me niet direct in de mond.

Fluks de inhoud uit het feestblik in een Le Creusetpan kieperen en ~~aan~~ op het gas ermee! Roeren, niet laten koken en overgieten in een bord om te beginnen aan deze verrukkelijk hartig-zoete feestmaaltijd van de Aldi! Ik kan niet wachten! Oh ja, toch wel, want ook de geur van het inmiddels opgewarmde product doet me niet direct naar m’n lepel grijpen om de balletjes met aardappelen naar binnen te scheppen. Wat wel gezegd moet worden is dat er behoorlijk wat van die balletjes in zitten. Balletjes van varkensvlees volgens de omschrijving. Alleen ook deze keer kan ik weinig vlees, maar vooral paneermeel ontwaren zodra ik een balletje doormidden hak.

Ja prima allemaal, maar waar smaakt het nou naar ome Reet? Hoor ik jullie nu in koor vragen en dat begrijp ik. Want jullie willen uiteraard heel graag weten of zo’n feestelijk blik ook iets is voor bij jullie thuis, eventueel met de feestdagen! Wel zo makkelijk en snel! Laat ik het zo zeggen. Als je wilt dat deze kerst de allerlaatste keer is dat je familie of vrienden over de vloer hebt, koop dan dit blik en serveer het met een blaadje peterselie ter garnering als een hartig-zoete kerstmaaltijd! Twee porties per blik a €1,99,- dus met een beetje mazzel ben je rond de tien euro voor de rest van je leven klaar. Ergens wel een win-win situatie dus. Behalve voor je smaakpapillen. Want die zullen de neiging krijgen om zich met zwaar materieel naar het Malieveld te begeven om daar heel hard “NIE WIEDER” te roepen.

Er stond geen vermelding van pittig of pikant op het blik, dus heb ik de hulptroepen weer ingeschakeld. Samen met een bokbiertje (hartig-zoet met honing en aardappelen vraagt om een bokbiertje) is de fles Sriracha ook weer tevoorschijn gehaald. Werkt het? Ja en nee. Ja, met Sriracha maak je vrijwel alles te hachelen (behalve slagroomtaart). Nee, want het is gewoon nog steeds niet te vreten. Het is zo flauw en smakeloos dat je alleen Sriracha proeft. En dat is een prima smaak, maar dan spuit ik die fles liever rechtstreeks leeg in m’n mond (of in een infuusje als het echt moet).

Dit is wederom niet best, want dit… Nee, wacht. Dat doe ik even over. GODPLEURIS DE HOERENTYFUS ALDI, DIT IS BAGGER, DIT IS SMAKELOZE KOTS IN EEN BLIK, DIT IS GENOCIDE IN HANDZAME MEENEEMVERPAKKING! IK DENK DAT ZE ZELFS BIJ STRUIK ZOIETS HEBBEN VAN ALSO ALSO ALSO! HOUD HIER EENS MEE OP ALDI. Nou, dat dus. Ik heb het zelfs niet in m’n vuilnisbak geflikkerd, maar ben naar buiten gelopen om het in de dichtst bijzijnde put te kieperen.

Vretecool: Varkensvleesballetjes in BBQ saus met rijst – Aldi

Door

-

8

Jullie, als doorgewinterde Vretecool-liefhebbers, weten dat de Duitse Lebensmittelhändler Aldi een naam hoog te houden heeft als het om KK-vreten gaat.

Eerder propte ik namelijk al een kilo lasagne voor nog geen 3 euro in m’n kauwla en later deed ik dat nog eens stilletjes over met een door Vreetschuur-Aziaten in Nederland samengestelde Aziatische maaltijd (net zo Aziatisch als boerenkool, maar toch!). Allebei de keren hield ik het binnen, zonder het idee te hebben gehad door 14 ongewassen IS-strijders verkracht te zijn. Kort gezegd: dat viel niet tegen.

Dat Aldi hier en daar wel eens wat steken laat vallen als het om KK-voer gaat, heeft Flepz0r al eens bewezen met een soort bevroren saté-fantasie, samengesteld uit in verre staat van ontbinding zijnde road-kill. Ik denk zelfs dat dit “gerecht” de laagste Vretecool score ooit heeft behaald. Terwijl Flepz de score nog wel eens wil opkrikken omdat de verpakking makkelijk te openen is, of omdat zijn magnetron na bereiding van het gerecht in kwestie er niet uitziet als Sharon Dijksma die van een afvalverbrandingsinstallatie is afgeflikkerd.

Enkele weken geleden berichtte Flepz0r mij vanuit zijn geheime onderduikadres dat de Aldi een aanbieding had van meerdere in blik verpakte KK-maaltijden. Zoals jullie begrijpen sloeg mijn hart over van vreugde, want dit soort maaltijden zijn de essentie van Vretecool, het bestaansrecht zou ik zelfs willen zeggen: Zo simpel mogelijk te bereiden meuk die als volwaardige maaltijd naar binnen gewerkt dient te worden. En wat is er makkelijker dan een blik open trekken en de inhoud daarvan te verwarmen, om vervolgens naar binnen te harken? Zelfs bij Conimex hebben ze bij het zien van dergelijke eenvoud zoiets van Also Also Also!

Fluks spring ik in de elektrische redactie-bolide om mij bij de plaatselijke afdeling van de Aldi te vervoegen in de hoop dit ingeblikte comfortvoedsel aan te treffen. Na een kwartier dwalen door half geopende dozen en rekken met rommel waar zelfs Aliexpress bij verbleekt, zag ik in de verte bij de ingang notabene een graairek staan waarin vier verschillende blikvullingen met Duitse precisie stonden opgesteld.

Mooi! Geen seconde verspillen met uitzoeken, gewoon alle vier de blikvarianten grijpen en op naar de kassa, alwaar zich inmiddels (ondanks dat het nog voor negen uur ’s ochtends is) de moeder aller onrendabelen-rijen heeft gevormd. Naast de kassa staat een meneer zich, tegenover een Aldi-medewerkster, in onduidelijk Nederlands druk te maken over een kassabonnetje waarvan hij alleen een fotootje op zijn telefoon heeft. De Aldi-medewerkster vertelt de heer in kwestie dat ze niets kan doen, zolang hij het originele bonnetje niet meebrengt, maar meneer zegt dat hij daar niet aan kan beginnen, terwijl hij vervolgens wel aangeeft het originele bonnetje nog te hebben. Dit ontaardt in een eenzijdige scheldpartij die de bonnetjesmeneer uiteindelijk heeft moeten bekopen met het onvrijwillig verlaten van het Aldi-etablissement. Ik stond toch in de rij te wachten, dus dan is een stukje vermaak naar demense toe meer dan welkom.

Afrekenen en rapido op naar de redactiebunker, alwaar Flepz zojuist de resten gevulde pizza van de Laidol uit de voegen van de keukentegels heeft geschrobd. Eenmaal binnen blinkt de keuken me tegemoet, dus met frisse tegenzin onderwerp ik het eerste blik dat er aan moet geloven aan een grondige inspectie. Het ziet er allemaal lekker stoer en mannelijk uit, met frisse kleuren, een BBQ met vlammen, verweerde stempelletters en het bijschrift “pikant gekruid”! Mooi! Ik kan de gebruikelijke hulptroepen (lees: Sriracha) dus thuislaten.

Wat me van dit soort maaltijden STEEDS! MAAR! WEER! opvalt is de hoeveelheid ingrediënten die de fabrikant nodig denkt te hebben om er iets eetbaars van te maken. Hier ook weer: zeker 30 verschillende ingrediënten. 30! DERTIG! EEN DRIE EN EEN NUL! Nou, dan moet het wel goed zijn toch?! Meer is immers vrijwel altijd beter! Meer geld, meer lekker wijven, meer bier! Meer Vretecool! Dat zeg ik, Meer is beter! Alleen hebben we het hier over blikvoer en Vretecool en blikvoer zijn tot nu toe geen goede combinatie gebleken.

Nu hopen jullie dat het deze keer om de uitzondering gaat die de regel bevestigd, maar ik kan jullie alvast verklappen dat dat dus niet zo is. Want godverdetyfus wat een bagger is dit. Al bij het opentrekken van het blik (wat dan wel weer lekker makkelijk en snel gaat) is de aanblik al reden om je polsen met een roestig brood mes in de lengte door te klieven: een combinatie van Struijk tomatensoep vermengd met Kung-Fu Nasi Goreng. En iedereen weet dat die gerechten niet best waren. De Struijk tomatensoep viel inderdaad ergens wel mee, maar dat komt omdat tomatensoep het basisingrediënt van alle Struijk gerechten is, hence de tomatensoepgeur uit dat blik Kung-Fu meuk (komt uit dezelfde fabriek).

Maar goed, we hebben het hier niet over Struijk en kornuiten, we hebben het hier over Duitsche rommel uit blik. Ballen met BBQ saus en rijst. In blik… Wie dacht dat dat een goed plan was? Nou, BUSS Fertiggerichte GmbH uit Ottersberg dacht dat dat een goed plan was. Ze zijn daar blijkbaar zo van geschrokken dat ze het in ieder geval niet op hun eigen side hebben geplaatst. EN DAT IS MAAR GOED OOK! De geur is niet goed te omschrijven, maar het ruikt in ieder geval niet specifiek naar tomatensoep, wat dan ergens wel weer een win is.

Tijd om de boel in een pan te pleuren, want dat is haast net zo makkelijk als om de inhoud van het blik in de magnetron te flikkeren, maar dat fotografeert weer minder fijn. En ook nu is de aanblik niet prettig, daar helpt zelfs een Le Creuset pannetje niet bij. Het is een soort geleiachtige substantie met semi-harde brokjes die nog het meest het midden houdt tussen een emmer kots en Chili Con Carne van Olvarit. Te dik voor een maaltijdsoep, maar te dun voor een rijstschotel. Geen flauw idee wat de bedoeling van deze creatie is, maar wellicht dat ze in Duitsland een heel ander idee hebben van lekker eten.

Dat blijkt ook zodra ik de eerste hap neem van deze bbq-saus-substantie met brokjes. Dit is echt vies, heel heel heel erg vies. Dit is zeg maar emma-wortelboer-die-ongewassen-en-schreeuwend-tijdens-de-uitslag-van-het-songfestival-door-14-hyena’s-tegelijk-in-haar-bips-wordt-genomen-vies. En dat is vies! De rijst is zo zacht als tot snot gekookte pasta en de saus smaakt naar zetmeel en een vermoeden van rookextract. De wortel die er in zit heeft zo weinig weerstand dat ze zelfs bij Olvarit zoiets hebben van (zet jankstemmetje op): “Ja, nu gaan we net zo als Conimex reageren: Also Also Also”.

Er zitten overigens wel 25 gehaktballetjes in. Volgens de lijst met ingrediënten zou dat varkensgehakt moeten zijn, maar het smaakt naar gebonden zetmeel. EN WAAR ZIJN DIE PITTIGE KRUIDEN? IN IEDER GEVAL NIET IN MIJN BLIK EN AL HELEMAAL NIET OP MIJN LEPEL!

Mother fuckers, wat is dit smakeloos goor! En ja, ik weet, dit is een contradictio in terminis, MAAR HET IS WEL ZO! Wat dan wel weer knap is van de Aldi dat ze met deze ingeblikte misdaad tegen de menselijkheid het begrip ranzig naar een geheel nieuw level weten te tillen. Maar ondanks dat je slechts €1.99 voor 800 gram blikvulling hoeft te betalen, is elke eurocent er één teveel. Het is volgens mij de eerste keer dat ik een vol bord Vretecool-onderwerp linea recta naar het ronde archief heb gebonjourd.

Als afsluiter wil ik graag herhalen wat Flepz bij zijn Aldi Diepvriessate al eens zei: “Aldi, ga je goedverdomme schamen, dit is een misdaad tegen de menselijkheid.”

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Unox vegetarische gehaktballetjes in satésaus

Door

Der Webmeister

-

28/07/2017 - 12:14

8

Wij van Vretecool zijn als het op food aankomt onverschrokken. Altijd bereid onze culinaire horizon te verbreden Je zult ons dus nooit horen zeggen “dat heb ik nooit gehad dus dat eet ik niet”. Sprinkhanen, ratelslang, mieren, ja zelfs quinoasalada, you name it. Vandaag gaan we zelfs een stapje verder dan dat, where no man has been before, en wagen we ons aan de Unox vegetarische gehaktballetjes in satésaus.

En aangezien vlees eten het nieuwe roken is (het wordt in verband gebracht met beroerte, diabetes type 2, kanker en verbale onderbuik-diahree) wil ik best zo nu en dan de happy vegetariër uithangen voor het goede doel. Dus ik rende zoals gewoonlijk naar Albert Heijn om daar € 3,39 af te tikken voor 400 gram Unox vegaballen die bij de Grote Mensenvriend “in het luxesegment in zakken met satésaus verkocht” worden.

Overigens liep ik met een wijde boog om de Tivall-meuk heen, dat intens smerige spul AH al decennia lang me door de strot probeert te duwen. Aan de onderkant van het marktsegment vleesvervangers is dat een soort buitencategorie, en het was dan ook niet helemaal onbegrijpelijk dat ze onlangs geprobeerd hebben van die slechte naam af te raken door op de verpakking die duivels term Tivall te vervangen door een compleet nieuwe naam: Garden Gourmet. Ik kan je verzekeren dat het dichtst dat dat bij garden komt is als je de composthoop omkeert. Trap er niet in, mensen! Maar ik dwaal af…

AH denkt dat Vegetariërs niet van lekker houden

Terug thuis van mijn sprintje naar de AH rukte ik de zak open en telde ik 10 ballen in de satésaus. Bereiden is kinderlijk eenvoudig tegen infantiel aan omdat het spul allemaal is voorgegaard: even opwarmen in een pan of de magnetron volstaat. Maar wat een teleurstelling als het eenmaal op je bord ligt! De ballen zijn, op een enorme hoop zout na, letterlijk volkomen smakeloos, en hebben de bite van een natte tampon, de textuur van witbrood zonder korst dat in een beker melk heeft liggen soppen, tegen het plakkerige aan. De enorme hoeveelheid satésaus is waterig, zoet en -in tegenstelling tot de winkelprijs- verre van pittig.

Als dit al op écht vlees moet lijken, dan lijkt het nog wel het meest op geiten testikels (LNSFW) die 14 weken in de marinade hebben gelegen. Het geheel oogt (zie topicplaatje) als het bijproduct van een hond met terminale darmproblemen. Kortom, dit is ronduit junkfood van het ergste soort, Smac uit blik, maar dan van een dubieus C-merk. Dit hoort niet eens in het hondenvoersegment te liggen!

Mijn eindoordeel:
Verpakking: 6,5, wat taai
Inhoud: 0, voortijdig kokhalzend gestopt

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Uncle Bens Express Rijst op Mediterrane Wijze

Door

Trollbuster

-

0

Op zoek naar wat snel te bereiden voedsel heb ik een zakje Uncle Ben’s rijst op Mediterrane Wijze meegenomen. Toevallig ingekocht bij de grootgrutter aan de andere kant van de grens, maar ook te krijgen bij de Jumbo of bij Albert Heijn.

Uncle Ben meldt over deze rijst: “Een heerlijke rijst met kwaliteitsingrediënten. Onze gestoomde langkorrelrijst, op smaak gebracht met tomaat en kruiden. Allen zorgvuldig geselecteerd door Uncle Ben’s. Bevat geen kunstmatige kleurstoffen, smaakstoffen of bewaarmiddelen.”
AH meldt: “Te gebruiken als basis voor de maaltijd, ook ideaal als tussendoortje of lichte maaltijd voor het sporten.” Dat was voor mij de trigger, want dat tussendoortje is waar ik naar opzoek ben. De bereidingstijd van 2 minuten is ook mooi makkelijk voor bij een drukke avond op het werk.

Nou daar gaan we dan; de verpakking 2 centimeter inscheuren en op 700 Watt 2 minuten in de magnetron. Kind kan de was doen, magnetron aan, borden pakken, lepels erbij en meteen opscheppen. Het is trouwens verpakt in zakjes van 2 porties, wat mooi is want dan kan ik eventueel delen met een aanwezige collega…
Nou ja, delen. Als ik dit kleine schijtbeetje ga delen heb ik nog honger. Nou ja op één bord dan. Een ontbijtbordje om precies te zijn.

Nou ja dan niet delen. En mediterrane rijst verwacht je niet heel veel inhoud van behalve rijst en een smaakje. En wat zien we tot grote verrassing op het bord? Iets wat enigszins iets weg heeft van het spul op de verpakking! Dat valt alvast mee. Het ruikt ook nog eens best goed. Naar Güvec rijst, een van mijn favoriete bijgerechten bij de Turk. Dus maar eens proeven, is dit het ideale tussendoortje voor bij het werk?
Nou, nee, het is smakeloos. Het heeft de consistentie van rijst, de geur van Güvec, dus dat maakt nog iets goed. Maar heel eerlijk het smaakt als een zielloos, slap aftreksel van de Turkse keuken. Maar aan de andere kant het is weg te krijgen. Ik heb honger dus ik metsel het naar binnen. Achteraf merk ik enigszins een teleurstelling. Ik had vooral meer smaak verwacht van een mediterrane rijst die zich adverteert als tussendoortje of lichte maaltijd. Ook heb ik na het eten van twee porties nog steeds honger.

Conclusie:
Niet geschikt als maaltijd op zich, met wat paprika, kruiden en tomaten en vleesch waarschijnlijk wel goed te eten. Maar ja, dan is het effect van 2 minuten klaar weg. De verpakking en de geur scoren goed, maar dat wordt weer verloren doordat er totaal geen smaak aan zit. De teleurstelling is dan ook groot. Ook is het totaal niet voedzaam en heb ik honger na het eten van deze rijst.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Twister Charger & Spicy Twister van KFC VAE

Door

-

4

Nou, er gebeurt natuurlijk niets meer tot Kerst Winterfeest De Retecool Zalige Kerst Kneiters van start gaan aanstaande vrijdag! Heeft u ook al zoveel zin in die gezellige dagen met vlogvrouwen, kerstboomversiertips en naar het schijnt zelfs een kerstEd Baars?

Mooi, dan is er nog net tijd voor een Vretecool. Weer een hete. Want na het warme gevoel van binnen met de Burger King is het nu tijd om te kijken of de KFC standje Mallorca ringsting kan veroorzaken.

Bij de vrienden van de KFC hebben ze een Twister Charger en de Spicy Twister (of Twister Zinger, het wordt door elkaar heen gebruikt). Die moeten we proberen, aangezien ons testpanel bekend is met de Neerlandsche ~~zanger~~ zinger is daar een twister van besteld ter verificatie van de hitte qua basisniveau.

Links de kkhete, rechts de normaal hete.

Eerst de Zinger. Die is lekker, goed pittig, mild voorhoofdzweten, goeie fik in de bek, lekker sappig en ziet er ook nog eens niet vies uit.

Goeie sappige kip, wrap is niet heel evenredig verdeeld rond de inhoud, maar het valt op zich nog mee.

Tussendoor even wat frietjes eten:

Friet is aardig, niet echt krokant of vet, maar bovenal kuchdroog door het hete poeder dat er slecht verspreid overheen zit. Dit hoeft echt niet.

Dan dus door naar de hete:

Verschil is dat de hitte heel anders is. Ook is de wrap nog slechter verdeeld rond de inhoud. Je ziet links op de foto een blob deeg zitten. Hitte doet meer denken aan een vervelende prikkelende hitte, alsof je muffe pickled jalapeño zit te knagen en niet die fijne broeierige hitte van de reguliere hete wrap.

Na de derde hap komt er een belangrijke aap uit de mouw, zowel over de deegdrol alswel de hitte:

Er heeft een of andere enorme badaap FRIET in de wrap gestopt. HOU EEN SOP DAARMEE OFZO!1!!1!!!!

Dat is dan ook nog niet eens de spicy friet maar slappe patat. Walgelijk! Tussen de stukjes patat (want vies) zitten ook scherven jalapeño. Dus dat verklaart die smaak. Dit is hoewel wel heet niet lekker. Volgende keer weer de reguliere Zinger (of breng even de Ghost Pepper Wrap terug. (of naar Vernederland).

P.s.: de kameel was op, sorry.

Vretecool: Twister Blaze wrap bij KFC VAE

Door

-

Nieuwe week, nieuwe Vretecool. We brachten eerder al hete vette happen uit het redelijke alternatief voor Saudi Arabië, te weten deze en deze, hiero ook, daar tevens, alsmede hier.

Dat varieerde van mwa tot lekker pittig en zelfs met een randje zweet op het voorhoofd als bonus. Dus wanneer er hier in de lage stoffige landen een nieuwe hete hap te vinden is bij de drie boeren (Mac, KFC of BK) dan zijn we er als de gefrituurde kippen bij.

https://twitter.com/kfcarabia/status/1496435544271867910?t=jxXC49ZGbTytLYSO9GxzXQ&s=08

Volstrekt ongerelateerd broodje KFC Zinger Supreme. Lekker, niet heel heet, maar op 1 wrap kun je niet bloggen.

Dan naar de Twister Blaze wrap:

Nieuw, daar houden we van. Althans, zolang dat niet betekent dat je als een halve tamme een augurk door een gerecht snippert en doet alsof dat nieuw is. Dan ben je gewoon suf.

Even het voorhuidje eraf gepeld en dan ligt daar die lichtbruine staaf kipgenot. Als dat niet smullen wordt!

Dan de binnenkant, krokante kip, zompige saus, zonder dat het een kliederboel wordt. De hitte is echt goed. Zou ook prima voor sriracha heet door kunnen gaan maar dit is echt een hele serieuze uitgebalanceerde smaak. Dikke tip, dus WANNEER IN NEDERLAND KFC?

Vretecool: Tostini Pittig Gehakt & Kaas van Mora

Door

-

5

Een voor Vretecool te recenseren gerecht hoeft niet per definitie altijd een volledige maaltijd te beslaan. Het mag ook best wel eens over een tussendoortje gaan, of een kleine lunch zo u wilt.

Dat treft, want deze keer wil ik het met jullie over de tostini van Mora hebben. Een tostini is een soort platgeslagen deegbal met een vulling er in. Nu hoor ik jullie denken: “Hé, een ~~bakpao~~ bapao”. Maar nee, dit heeft bijzonder weinig met een bapao te maken. Een Tostini is een krokant broodje dat geheel gesloten is met daarin een keuze uit drie soorten vulling: pittig gehakt & kaas, mozzarella & tomaat en ham & kaas. Ik ga uiteraard voor de pittig gehakt & kaas versie in de hoop beloond te worden met een vlamtosti-ervaring. Echte snack-connaisseurs weten immers: een vlamtosti van TopKing doet zijn merknaam eer aan en is absoluut koning. Deze tosti van twee sneetjes witbrood met vlammetjesvlees er tussen behoeft zelfs geen saus als ketchup of sriracha.

Maar we hebben het niet over de vlamtosti, maar over de tostini van Mora. De verpakking van het product is geheel in morakleuren en laat een opengesneden tostini zien, waardoor je de indruk hebt dat het een heel dun, krokant broodkorstje betreft, lekker vol met pittig gehakt en kaas. Dat belooft veel goeds natuurlijk. Draaien wij echter de verpakking om, dan blijkt het tegenovergestelde dichter bij de waarheid te liggen: 62% brood, 38% vulling. Dat lijkt in het geheel niet op de afbeelding aan de voorkant van de verpakking, maar hey! Dat kan natuurlijk ook gewoon gezichtsbedrog zijn.

Dit ga ik dus straks op een vrijwillige basis in mijn kauwla proppen…

Daar gaan we

Goed, mooi moment dus om de verpakking open te maken. Daarin bevinden zich twee broodschijfjes met grillranden, waardoor het lijkt alsof de tostini’s al in een grill hebben liggen garen. De tostini’s zijn overigens diepvriesproducten, dus kunnen regelrecht vanuit de verpakking in de voorverwarmde oven. Je kunt ze trouwens ook in een broodrooster of tosti-ijzer knallen. Je ziet het al, het bereiden van een tostini is geen rocket science. En dat treft, want daar scoor je in principe punten mee in deze rubriek.

Eenmaal uit de voorverwarmde oven zie ik eigenlijk bijzonder weinig verschil tussen de diepgevroren tostini en de tostini die net 10 minuten op 220 graden in de oven heeft liggen opwarmen. Misschien is de warme tostini iets bruiner van kleur, maar veel scheelt het niet. Even opletten dus, want een diepgevroren tostini is waarschijnlijk EN niet te vreten EN niet heel fijn voor je kronen. Doei punten.

De hulptroepen van vandaag bestaan uit ketchup, sriracha en een Tokaj Furmint-Hárs uit Hongarije.

Eten maar

Tijd om de proef op de som te nemen: Komt de tostini in de buurt van de legendarische vlamtosti? Is de tostini sowieso te kanen? Daar gaan we nu achterkomen. Voor dit culinaire hoogstandje heb ik mijn Opinel maar weer eens uit de kast getrokken. Immers, geen enkele zichzelf respecterende culinair journalist kan zonder een Opinel. En wij nemen onszelf enorm serieus hier bij de Vretecools, moge dat duidelijk zijn. Met het vlijmscherpe Opinelmes snijd ik de tostini’s doormidden, in de hoop verrast te worden met een zondvloed aan vulling. Het resultaat laat zich uiteraard raden: MOEHAHAHAHA, WAT WAS IK DENKENDE! Ik krijg zelfs een soort déjà vu. Iets meer dan een jaar geleden recenseerde ik hier het Pita Shoarmabroodje van Albert Heijn. Ook hier beloofde de verpakking een rijkelijk gevuld broodje, maar het bleek slechts een swirl van vleeskleurige substantie te zijn. Bij de tostini is het niet anders. Je zit voornamelijk taai tot stevig brood te knagen, met soms een vermoeden van een kaas/vlees substantie.

Volgens de verpakking bestaat het vlees uit 100% rundvlees, maar dat betekent dat ze van één koe waarschijnlijk 14.000.000 tostini’s met “pittig” gekruid gehakt kunnen maken, want zo weinig gehakt zit er in dit broodje. De boel wordt inderdaad door een kaasachtige substantie bij elkaar gehouden, maar vervolgens is men vergeten het stukje pittig door deze substantie te mengen. Nu realiseer ik mij dat mijn smaakpapillen al meer dan 40 jaar geleden zijn verziekt met het pittige eten van mama Reet, maar kom op mensen… Een vermoeden van smaak/pittig zou toch wel aangenaam zijn. Bij de vlamtosti is pittig gewoon lekker pittig en ook die verkoopt als een malle.

Qua smaak kan ik kort zijn: taai brood met een zijige vulling die eigenlijk alleen maar een beetje naar nattig smaakt. Niet zout, niet pittig, niet naar 100% rundvlees en niet naar kaas, maar naar nattig. Als dat de bedoeling was van Mora, begrijp ik het gebrek aan vulling ook, want te veel nattige vulling zorgt er natuurlijk voor dat het dichte broodje nattig doorlekt en dat wil je niet in je broodrooster.

Conclusie

Dat broodrooster brengt ons gelijk tot de onvermijdelijke de conclusie, want nattig of niet, dit wil je sowieso niet in je broodrooster. Maar ook niet in je tosti-ijzer of oven. Dit wil je alleen maar in het vriesvak van de grootgrutter en daar moet de tostini, inclusief verpakking, dan ook gewoon blijven. Een tostini is niet te hakken, ook niet wanneer je na een avond stappen een vreetkick hebt. Dan kan je net zo goed een stuk oud stokbrood, dat je even in water gedompeld hebt, naar binnen schuiven: ook taai en ook nattig, alleen tien keer zo veel voor de helft van de prijs.

Vretecool: Tomatensoep van Struik

Door

-

6

Vaste bezoekers van Retecool weten het inmiddels wel: Hier bij Retecool zijn wij inmiddels ware kant-en-klaar voedselconnaisseurs. Al bijna een jaar lang testen wij kant-en-klaarmeuk, opdat jullie dat niet hoeven te doen.

Zodoende zijn er al de nodige intens gore maaltijden langsgekomen. Denk bijvoorbeeld maar eens terug aan de kipsaté zonder herkenbare kip. Of bijvoorbeeld deze bremzoute pulled pork uit blik die werkelijk niet te hachelen was. Uiteraard zijn er hier en daar ook positieve uitzonderingen, zoals best wel lekkere lasagne van de Aldi, of puike magnetronburgers van Rustlers. Maar vretecool wordt voornamelijk gedomineerd door een aaneenschakeling van culinaire dieptepunten. Misschien wel het meest treurige voorbeeld is de naar tomatensoep smakende en ruikende Kung Fu Nasi Goreng uit blik.

Tomatensoep

Dankzij Monade en Trollbuster zijn we er achter gekomen dat deze Nasi Goreng uit dezelfde fabrieken komen als de maaltijdsoepen van Struik. En zoals bekend smaakt alles van Struik naar tomatensoep. Een mooi moment dus om de moeder aller kant-en-klaarmaaltijden te proberen: Struik Maaltijd Tomatensoep.

En ik zal het eerlijk zeggen: jullie vretecool redacteur heeft daar best een ambivalent gevoel over. Aan de ene kant vervloek ik werkelijk alles waar Struik op staat, of wat uit de fabrieken van Struik komt. Wanneer je eten haat, haal je meuk van Struik in huis. Aan de andere kant ben ik bang dat deze review niet geheel in lijn met mijn haat aan Struik en aanverwanten gaat zijn. Aangezien alles van Struik naar tomatensoep smaakt, kan het zomaar gebeuren dat de tomatensoep van Struik ook naar tomatensoep smaakt, dus eigenlijk volledig beantwoord aan de niet zo hooggespannen verwachting.

Kruid

Nu ja, tijd om het blik aan een inspectie te onderwerpen. Er zitten zowaar geen kunstmatige geur-, kleur- en smaakstoffen in het blik en de tomatensoep bestaat werkelijk voor een groot deel uit tomaten. Dat valt dan weer mee. De gehaktballen bestaan uit een niet gedefinieerde verhouding varkensvlees en rundvlees en hebben 1 beter leven ster. Verder zit er ui in en 0,9% prei. Maar één van de opvallendste ingrediënten is “kruid”. Want waar Struik het elders over “kruiden” heeft, staat als laatste ingrediënten “kruid” genoemd. Nu ja, laten we hopen dat dit geen indicatie voor de staat van mijn darmen is na het nuttigen van een bord Struik Maaltijd Tomatensoep (okay, dan het Kruid met een t geschreven moeten worden, maar we hebben het hier wel over Struik).

Het bereiden is gelukkig, zoals bij alle Vretecoolgerechten, lekker makkelijk en snel. Blik open draaien, vervolgens inhoud in een pan plempen, pan op het vuur zetten en opwarmen tot de boel dampt. Ook hier geldt weer dat je de meuk niet mag laten koken. Er is overigens nog een bereidingswijze mogelijk met de magnetron, maar dat zal geen verschil in smaak opleveren, dus ik houd het bij opwarmen in een pan.

Nadat de boel staat te dampen in de pan, is het tijd om het over te gieten in een bord. En inderdaad, dat ziet er niet uit zoals op de voorkant van het blik, maar ook weer niet anders dan elke andere willekeurige bak tomatensoep uit zak of blik. Wat opvalt is dat er behoorlijk wat ballen in zitten en ook qua pasta-slierten is het niet behelpen. Dat zal het stukje “maaltijd” van de tomatensoep wel zijn. Nu moet de eerste soep die bij mij als maaltijd kan dienen nog uitgevonden worden, maar het is allemaal minder erg dan verwacht.

#Hoedan?

Tijd voor het moment suprème: de soep proeven. Voor de zekerheid heb ik de fles sriracha en een pot zeezout uit Île de Ré klaar gezet (en een Hongaarse wijn, hoi Gyurka, die net zo veel zuur bevat als een beetje tomatensoep), maar dat is niet per definitie nodig. Dit smaakt namelijk naar tomatensoep! Okay, naar kant en klare tomatensoep, maar dus wel naar tomatensoep. Nu is dat uiteraard bij tomatensoep de bedoeling, maar in het geval van Struik is dat niet vanzelfsprekend. Ook de varkensvlees/rundvleesballen zijn prima te hachelen als soepballen. Zelfs de pasta is nog niet tot snot gekookt. Wat is hier aan de hand? Moet ik nu mijn mening over Struik bijstellen?

Ja en nee. Ja, Struik kan dus blijkbaar wel iets en dat is tomatensoep maken. Maar ook nee, want Struik is hier waarschijnlijk zelf ook van op de hoogte. Een andere verklaring voor het feit dat alles van Struik, of het nu Struik, Kung Fu of California heet (allemaal één blik nat), naar tomatensoep smaakt heb ik niet. De marketingafdeling heeft wellicht zoiets van “Gadverdamme, wat is dit?” bij het proeven van weer een nieuw gerecht uit de keukens van Struik, dat ze eisen dat het gerecht in kwestie gewoon naar tomatensoep gaat smaken, want dat is het enige dat te vreten is bij Struik en consorten.

Conclusie

Tja, tijd voor de conclusie en ik had er al een beetje voor gewaarschuwd. De maaltijd tomatensoep van Struik is best okay en daar heb ik moeite mee. Want Struik is haat, pure haat naar alles wat lekker is. Behalve de tomatensoep dus. Verwacht geen culinair hoogstandje, het komt immers uit blik, maar het is gewoon doodsimpele standaard tomatensoep die naar tomatensoep smaakt. Dit is overigens geen compliment aan het adres van Struik, want laten we wel wezen: iedere pannenkoek kan tomatensoep maken en Struik blijkbaar dus ook. Zelf tomatensoep maken met verse tomaten is overigens bijna net zo makkelijk en snel als tomatensoep uit blik, maar daar hebben we het wellicht een andere keer nog over.

Vretecool: The Dutch weedburger Smokey sausage

Door

Der Webmeister

-

5

Vandaag gaan we weer eens een vleesvervanger testen op de Vretecools, met het reële gevaar dat er straks een paar boze doorgedraaide boeren hier voor de ingang van de redactiebunker dode dieren gaan staan te frituren, want gefrituurde dode dieren zou zogenaamd een gezonde keuze zijn. En als u denkt: onder welke steen hebben die boeren de laatste eeuwen gelegen? Inderdaad! Echt iedere afslag hebben ze de afgelopen 50 jaar wel glorieus gemist.

Vandaag onderwerpen we de Weeddogg Smockey Sausage van firma The Dutch Weedburger aan een kritische test, en de eerste teleurstelling is al gelijk daar. Weed is hier niet een verwijzing naar dat gezellige plantje dat u wel eens in uw jeugd gerookt heeft, nee, Weed staat hier voor Seaweed. Zeewier dus. Nu heb ik snel even ondesjoek gedaan op Feestboek, maar het lijkt vrijwel zeker dat je van zeewier roken niet high wordt. Overigens wel duurzaam door Rebecca en Jennifer geteelde Zeeuws Zeewier, dat dan weer wel.
Overigens wel een pluspuntje: ondanks dat het vegaschap in de super steeds groter wordt, lijkt het aanbod steeds minder divers te worden. Het is allemaal heel veilig mainstream schijven, burgers en rul gehakt, en er lijkt steeds minder plek voor innovatieve producten. Looking at you, vegaslager! In dat opzicht zijn deze sausages, ondanks het gebruik van de verkeerde soort weed, toch een verademing.
Je koopt ze per drie voor 3,89 bij de Grote Mensenvriend, en de instructie is simpel: minuut of 7 bakken op middelhoog vuur. Ik weet dit omdat ik het na het vormen van mijn eindoordeel nog eens goed nagekeken heb, in twijfel verkerend of het wellicht aan mij lag. Want ondanks de prachtige verpakking en de zichtbare zeewiersnippers valt het allemaal toch wat tegen. Het is een wat droge, smaakloze dertien in een dozijn vegaworstje. Niet vies, maar zeker ook niets om nou wild enthousiast van te worden, ik niet in ieder geval. Het is niet eens overmatig gezond als ik de ingredientenlijst even snel scan. Het zit tjokvol vitamines, mineralen, omega vetzuren, ijzer, calcium, jodium en eiwitten. Willem Engel zou er haast opstandig van worden.
The Dutch Weedburger is groot geworden door allerlei hippe festivals af te reizen, waar het woord Weed net als bij mij totale andere associaties oproept en na 14 pils de smaak er verder niet ook toe doet. Dat verkoopt zichzelf. Maar thuis in mijn nuchtere keuken blijkt het helaas toch niet die sympathieke, goddelijk smakende innovatie waar ik op gehoopt had.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Je kunt suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Sub Sandwich Southern Fried Chicken (Rustlers)

Door

-

Nou, die bleekneuzende theedrinkende homosuelen hebben tot Halloween om op te tiefen, of eerder als ze hun hoofd uit hun reet weten te schroeven. Goed moment voor ons om onze Vretecool afscheidstournee van drekkige Britse rommel voort te zetten.

Zo aten we nu een “Sub Sandwich Southern Fried Chicken” van de drekduwers van Rustlers. Deze is helaas niet in de Nederlandse winkels aan te schaffen, En, tot onze stomme verbazing kon dat kreng in de magnetron én werd ons een knapperig broodje beloofd:

Mocht u denken, wat heeft dat broodje veel weg van een rolletje karton, scherp gezien! Dat is het broodje ook nog niet, u keek tegen het nukejasje aan.

“Uitermate Brits. Alles wit, inclusief de saus, de buns en het ziet er onheilspellend uit.”

Links op voorgaande foto ziet u overigens nog een zakje saus. Dat is hun “Creamy Mayonaise”. Waarvan akte, we gaan het proeven.

Dus allereerst dat ding 30 seconden de moeder genuked, omgekeerd (het broodje) en nog 30 seconden knallen. En dan krijg je dit:

Nu denkt u wellicht, wat een lekker kippetje. Dat klopt, het is een flink uit de kluiten gewassen borst die daar in dat broodje u ligt aan te staren. Uiteraard volgen wij nauwgezet de handleiding, dus naar goed Brits gebruik dat ding helemaal volgekwat met witte saus:

En nassen maar. En dan de kipvraag: Is het te beuken? Nou, verrassend genoeg wèl. Het broodje is wonderwel knapperig uit de magnetron gekomen, heeft (zeker voor een Brit) zelfs wat kleur gekregen en de kip (hoewel niet in een echt krokant jasje) is prima op smaak, niet te zout en de saus (hoewel het er dreigend uitziet) was echt een prima aanvulling.

Waar tot op heden buiten de breakfast muffin Rustlers vooral in matige middle-of-the-road magnetronmeuk leek te dealen kunnen ze het ook best prima voor elkaar krijgen met iets dat te bikken blijkt. Overigens werkt het feedbackformulier van Rustlers niet en hebben ze geen Twitter waar we ze kunnen taggen, dus JOEHOE! DOE EENS HIERHEEN VERSCHEPEN VOOR HALLOWEEN!

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Stuffed Pizza Bolognese van Lidl

Door

-

Honger. Dat hadden we. Immers was de lasagne van de Lidl minder aanlokkelijk dan met een in ebola gedoopt roestig broodmes over je arm krassen en ook de burgers waren minder geil dan Sharon Dijksma in een latex speelpakje, en ingesmeerd met yoghurt.

Gelukkig hadden we zeven opeetdingen meegeraust van de Duitse ~~bezetter~~ grootgrutter, dus na 2 totaaldecepties moest het nu toch wel meezitten zou je denken. Dus, ondanks de common sense, vriesla opengetrokken en gekeken wat we nu gingen smikkelen.

En wie lachte ons daar met -14 graden toe? Alfredo. Die had een soort Frankensteincalzone bedacht. Soort van gehakt in een wrap lijkt het wel. Gewoon Mexicaans bikken dus.

Het kan in de oven en in de magnetron. Nu is dit niet de rubriek lastig en langzaam, maar aangezien er 3 van die overheerlijke Italiaanse genotsstaven in de verpakking zitten besloten we 2 in de magnetron te jagen en 1 in de oven.

Maar wat de vliegende neuk is dit dan? Door wie is dit bedacht? Marketeers met een morbide gevoel voor humor die in de low budget eten en boodschappen facebookgroep zitten ofzo?

Met het zijaanzicht viel ons op dat er een magnetronhoesje onder lag. Voor de goede orde, bóvenop ligt het voedsel, eronder smakeloos karton.

De eerste leugen hebben we al bespeurd. “Pret in 2 minuten”. Nou, het gaat vast heel veel worden, maar “pret” is wel erg voorbarig.

Zo, we zitten er klaar voor, nog steeds was er champagne over en naar goed gebruik vast een Rennie klaargelegd. Links de twee gemagnetronde versies, rechts de oven.

Dan doorgesneden, voor een goed inkijkje, ook hier links de magnetron, rechts de oven. De ovenversie wordt iets dikkiger en voelt harder aan. Dan nu het belangrijkste, de smaaktest:

Magnetron was vooral een kaassmaak met heel veel deeg. Echt veel deeg. Niet heel vies, vooral niet heel lekker. Gehakt is er in textuur aanwezig, smaak ervan ontbreekt. Beetje hoe de VVD het Liberalisme uitdraagt. Het staat erop, je merkt er geen fuck van.

Ovenvariant was een tandje warmer, het deeg was minder overheersend en zelfs krokant, kaas heeft een betere structuur, het werden bij het afhappen draden gesmolten kaas. Gehakt ook hier was vooral in textuur te bespeuren.

Sla dus per definitie de magnetron over, pret krijg je er namelijk niet van, de ovenversie is ok, zolang je echt niets anders te bikken kunt vinden.

Sluiten we weer af met een serveersuggestie:

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: SoToGo Risotto Funghi van de Action

Door

-

4

Ed Baars. Daar gaat deze post niet over. Maar die heeft een Action Goldcard. Er loopt dan een onrendabele vakkenvuller achter hem aan met een palletwagen waar Ed alle rotzooi opkeilt, waardoor nadat Ed met de Platinumkaart van Reet heeft afgerekend, voornoemde vakkenvuller rendabel blijkt.

Enfin, we waren dus even in de Action en daar viel ons oog op een trio kant en klaar meuk, en niet zomaar kant en klaar, neen, gedroogde meuk in een bakje, én voor minder dan een euro per portie. Dat moet wel goed smaken.

Dus eerst fluks de bende maanden in de kast laten staan, want er was beter voedsel te proberen. Maar toen sloeg de verveling toe en er was honger na een fles of 14 vino.

Dekseltje openscheuren, taffesheet water erin gieten, wachten, bikken.

Dat is zelfs na een paar flessen druivensmoothie nog wel te realiseren. Bovenstaand voor, onderstaand na opgieten.

Dat is heel geen risotto. Maar we moesten 5 minuten wachten, dus we doen dat.

Das nog steeds geen risotto. Initieel de geur van plastic snippers, na opgieten champignons, maar niet op een goede manier. Na vijf minuten nog drijfnat. Zo moet een gewillige buksnol zijn, niet de risotto, goefferdegoeffer. Smaak is natte rijst met een hint van champignons. Na twee happen de handdoek in de ring en dit in de chemisch afvaldoos gegooid.

Dit heeft zoveel met risotto te maken als een non hurkend op een stuk schimmelkaas met sex te maken heeft.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: SoToGo Fusili Pomodoro & Mozzarella van de Action

Door

-