Helaas is dat stinkende reservewaddeneiland met bleke homosuele theedrinkende tandartsnachtmerries gisteren weer niet uit de EU opgesodemieterd. Desondanks hebben ze nog steeds niemand weten te vinden die z’n klauw in de dijk wil stoppen, dus voorlopig drijft de boel nog steeds langzaam naar de afgrond.
Omdat het vrij verkeer van goederen binnenkort over is heeft uw Redactie nog een laatste bezoek gebracht aan Rottemetandenplaat en een voorraad Vretecoolmeuk uit de stal van Rustlers ingeslagen die niet verkrijgbaar is op het vasteland en hoogstwaarschijnlijk dat de komende jaren ook niet gaan zijn. Een soort uitzwaaiweek dus en we trappen vandaag af met de All Day Breakfast Sausage Muffin. En nee, dat zijn inderdaad meer woorden dan onderdelen in de hap.
Nou, in het makkelijk en sneldepartement scoort deze punten. 65 seconden nuken, 30 seconden afblijven. Toevalligerwijs ook hoe Britse vrouwen opgewarmd worden voor copulatie, maar dat terzijde.
“Dat is helegaar geen sausage, noch een muffin”
Op en top Brits, want het is wit, maar niet zoals je het kent. Allereerst is dat geen muffin en wat er tussen die witte buns zit is al helegaar geen sausage. Het verklaart wel het gedrag van Britse vrouwen in het buitenland als ze denken dat dit een worst is.
En dan de condiments. Links kaas (NEEE DAT IS GEEN KAAS RAAHGHHAAAAAAHG), rechts een zakje ketchup. We nuken de shit vervolgens en leggen na gepaste tijd er met de vreetgrage klauwtjes vanaf te zijn gebleven de “kaas” ertussen en de ketchup erop te squirten. En dan krijg je dus dit:
En dan de grote vraag: is het te beuken? Nou, verrassend genoeg is dit het beste dat we van Rustlers in de knuistjes hebben gehad. Dit is er serieus een om in de koelkast te hebben liggen voor een vlugge ochtend. Natuurlijk, er moet betere kaas op, en met sriracha is alles lekkerder, maar met sriracha is zelfs dit lekker te maken, oh nee, wacht.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Onze Grote Mensenvriend Albert Heijn heeft onlangs een setje vegan vleeswaren “voor op de boterham” gelanceerd. Eerder dit jaar had AH al de vlees/visvervanger afdeling van een flinke uitbreiding voorzien, en de hier besproken AH Vegan Kibbeling bleek een enorme deceptie. Kortom: met niet al te hoge verwachtingen kochten wij de Pepersalami, want wij houden wel van een beetje pit op ons brood.
Om maar gelijk met de conclusie te beginnen: dit lijkt wel op het optreden van Het Nederlandse Elftal op het EK voetbal. Ook daar waren de verwachtingen bij mij vooraf niet bepaald hoog, maar desalniettemin slaagde Oranje erin me een enorm gevoel van teleurstelling te geven. Zo dus ook de AH Vega Pepersalami. Terwijl ik het pakje open maak en een paar plakjes eruit haal, ruik en voel ik al dat dit helemaal niks gaat worden. Ik neem aan dat de bedoeling was geweest om dit op “echte” salami te laten lijken, maar helaas. Dit lijkt net zoveel op salami als mijn schoonmoeder op Katja Schuurmans: in de verste verten niet. Het hoofdbestanddeel bestaat uit een soort vochtige, weke, kleffe substantie die nauwelijks te hanteren is. Het heeft allemaal de viscositeit van een klodder snot. Het is ook amper mogelijk een afzonderlijk plakje ongeschonden op je boterham te krijgen. Eenmaal een hap genomen blijkt het net zo’n ondefinieerbare, muffe, smakeloze smurrie als dat het eruit ziet. Het is niet eens vies, het is gewoon letterlijk smakeloos, en die paar zielige peperkorrels aan de rand kunnen dit niet goedmaken. Ik zeg dit niet graag, maar zelfs mijn schoonmoeder heeft nog meer smaak.
Volgens de ingredientenlijst is dit spul gemaakt op basis van rijst-eiwit, en laat dat nou ook de kern-ingredient zijn van de eerder aangehaalde AH Kibbeling-flop. Wellicht is het tijd dat de afdeling produktontwikkeling van Ahold de waarheid onder ogen ziet, en zich realiseert dat ze op grote schaal de verkeerde afslag hebben genomen. Dit begint een dusdanige aaneenschakeling van missers te worden dat zelfs een vergelijking met Hugo de Jonge zich opdringt. Terug naar de tekentafel en opnieuw beginnen!
Vleesvervangers zijn in een hoog tempo uitgegroeid tot een volwassen, mainstream en volwaardig schap in de supermarkt. Mijn eigen lokale Albert Heijn XM heeft onlangs dit schap verdubbeld van 2 naar 4 koelingsdeuren, uiteraard met een forse uitbreiding van het aanbod, en dan gaat u de komende dagen merken! Nu heb ik zelf altijd een derde illuminati-oog als het gaat om de subcategorie visvervangers, dus toen ik de AH vegan kibbeling zag heb ik er gelijk een paar in mn Coronaproof karretje gegooid! Bakje remouladesaus erbij, frietjes, en wat groene spul voor de vitamientjes. Wat een heerlijk vooruitzicht, dacht ik, terwijl mijn derde illuminati-oog donkere wolken aan de culinaire horizon ontwaardde.
Nu lijd ik wat visvervangers betreft aan een ongeneeslijke variant van Post-Traumatic Stress Disorder, en de aanleiding kunt u hier nog eens rustig nalezen. Dat ik sindsdien ook goede ervaringen heb gehad met visvervangers verandert overigens niks aan het feit dat ik nog altijd enorm op m’n hoede ben, en een rare tik in m’n rechteroog heb. Loerend voor vijandelijk gevaar, en schichtig op me heen kijkend, gooide ik thuisgekomen van de AH XM de Vegan Kibbeling in de Airfryer, terwijl ik terugdacht aan de jaren voordat ik Vegan had, en op koude, gure dagen graag een bakje tyfushete kibbeling naar binnen mocht werken. Kibbeling is wellicht het meest troostrijke streetfood dat dit land kent: warm, sappig, vet, zout en niet overdreven duur.
Ik zal u niet langer in spanning houden over de afloop: de AH Vegan Kibbeling stelde zwaar teleur. Niet zo traumatisch als die reeds genoemde keer waar ik liever niet meer over wil praten, maar toch wel een overtuigende dikke onvoldoende. De korst is nog wel OK, lekker krokant en fijn gekruid, maar de inhoud -en zoals alles in het leven gaat het ook hier om de inhoud- blijkt een massieve klomp plakrijst, wat we ook keurig teruglezen in de ingrediëntenlijst op het etiket. Zal vast erg goedkoop zijn, maar het lijkt in de verste verten niet op de inhoud van echte kibbeling. Zelfs een overdadig bad van remouladesaus kan er niets aan veranderen. Dit is niks anders dan een goedkope rijstbal. Gefrituurde supermarktsushi van het meest bedenkelijke soort.
Mijn favoriete Vegan Kibbeling maak ik al een tijdje eenvoudig zelf met behulp van dit filmpje van het Arnhemse Restaurant Studio Konijnenvoer. Kort samengevat maak je een soort bouillon dat in feite zeewater immiteert, door zout en allerlei zilte zeegroente in een pan te mikken. Daar ga je vervolgens ruw gescheurde stukken tofu in marineren, wat qua textuur heel wat dichter bij Kibbeling komt dan die AH rijst-kauwgom. Door een bierbeslagje halen, kort frituren en je hebt iets heerlijks op je bordje liggen!
raditiegetrouw bespreken we hier op de Vretecools in hoofdzaak twee soorten voer: goedkope kant-en-klaar maaltijden, en Vleeschvervangers. En die traditie gaan ze ons niet afpakken! Oh Nee!
Wat betreft de vleesvervangers had ik vorig jaar ook al eens een vegazalmpje de revue laten passeren, een visveranger dus in feite, toen geen groot succes. Inmiddels heeft dit marktsegment niet stilgezeten, en is de firma Zeastar opgestaan, één van de vele merken van het ambitieuze Vegan XL, dat al een jaar of 5 vanuit Den Haag de bovenkant van de Vegamarkt probeert te bedienen.
Uit al het ogenschijnlijk moois dat Vegan XL te bieden heeft beperken we ons vandaag even tot wat Fruit de Mer. De Kalamariz ontdekte ik min of meer bij toeval bij een bezoekje aan de Vegan Junk Food Bar, een foodconcept dat ik wellicht binnenkort ook een keer ga reviewen. Anyway, de puber in mijn gezelschap was diep onder de indruk van deze vegetarische inktvisringen, en na enig speurwerk leerde ik dat een zeer beperkt aantal Jumbo vestigingen deze verkoopt, maar je kan ze ook online bestellen, en thuis of op een pickup-point laten afleveren. Oh en het is diepvriesspul, dat staat ook nergens goed aangegeven bij de Jumbo. Gelijk vier dozen besteld want Kalamariz eet je natuurlijk in grote hoeveelheden, met goed veel knoflooksaus en wat citroenpartjes om uit te knijpen.
De gebruiksaanwijzing is nog wel een puntje van verbetering, en dan druk ik me nog erg mild uit. “Frituur tot het goudbruin ziet”, meer hulp dan dit krijg je niet aangereikt. Het heeft me hierdoor wat geëxperimenteer gekost, maar uiteindelijk was ik veruit het meest tevreden met het resultaat van een minuutje of 7 in de Airfryer. En dat resultaat was zeer behoorlijke, nauwelijks van echt te onderscheiden Calamaris. Fijn vissig van smaak, mooie krokante korst en zelfs een klein beetje die fietsbinnenband-bite, die je je vast nog wel herinnert van Calamaris op vakantie in Griekenland, waardoor het zelfs verontrustend op echte inktvis leek. En inderdaad, prima om een half pond de man van naar binnen te werken
Uw eigen Retecoolredactie heeft de smaakpapillen vrij hoog zitten, maar omdat we u ook vrij hoog hebben zitten, duwen we regelmatig amper eetbare zut achter onze huig. Dit klinkt wellicht erotischer dan u denkt. Het gaat namelijk om voorverpakt voedsel. Deze keer: voorverneukte Pulled Pork van het merk Tulip.
De Lidl magnetron hamburgers, althans die afgeprijsd waren
Net als u, hooggewaardeerde lezers, hebben de retecoolredactieleden een baan. Niet een voltijdbaan, nee, er moet nog genoeg tijd overblijven voor het opvoeden van de retejugend, het Wierd Duk trollen op Twitter, alsmede OMGWTFBBQen, maar anders dan dat wordt er ook wel eens gewerkt.
Behalve dus de komende weken, want verkaansie. Meneer van Dale is al het land uit gevlucht, de rest van het rapalje zal weldra volgen, vandaar dat we hier vanuit de bunker een stukje service naar u, de lezer doen. Want net als uw redactieleden heeft u wanneer u op verkaansie bent liever niet de rare liflafjes van de lokale bevolking op uw bord. Neen, geeft uw tapas maar aan vikkie, of hoe die ietwat loensende mollige Britse met die dikke jetsers ook weer precies heet van het appartement hiernaast. U wilt gewoon vertrouwde kost. En welnu, dat krijgt u.
Wij houden zoals u weet best wel van makkelijk en snel, dus als we onze pens vol kenne staan legge te staan te rammen, dan benne we van de partij. Vandaar deze VakantieVretecool.
Zo treft u hoogstwaarschijnlijk op uw verkaansiebestemming een filiaal van de vertrouwde Nederlandse Duitse mensenvrind Lidl aan. Treedt binnen en schaft uzelf, naar smaak, een van de volgende smaken hamburgers aan, na het lezen van deze (let op, belangrijk) -hele- recensie.
De Lidl magnetron hamburgers, althans die afgeprijsd waren
Als u mazzel heeft, en die kans is er, altijd, dan treft u ze zelfs in de afprijzingskorting aan. Niets geen gourmetten of behelpen met een een vlaflip met custard, u kunt met een vluchtige blik op het polshorloge dat u zojuist op een authentiek marktje gekocht heeft en met behulp van een magnetron iets werms en herkenbaars op tafel zetten.
Dus dat hebben we gedaan. Allereerst beginnen we met de Chicken Classic.
Voor de kijkers links.
Op het eerste gezicht lijkt dat best wel op twee plakken brood met een ultradun schijfje kip ertussen en wat eruit lekkende ketchup. Vlug in de magnetron geramd, 70 seconden op onze Rollex getuurd, ping en klaar.
Ja, wat zullen we zeggen.
En dan de smaaktest. Waar de eerdere test met Lidl hamburgers een smaaksensatie van krekels opleverde, smaakt deze, hoe zullen we het zeggen, accuraat. Het is inderdaad een warm zompig brood met een dun schijfje kip waar ook nog wat ketchup uit het broodje lekt. Is het lekker? Mwa. Met sriracha is het vast beter, maar je krijgt Patricia Paaij nog op smaak met sriracha. En net als Patricia Paaij, heeft ook deze kipburger last van een wat zurig mondgevoel. Een 5,5.
Maar niet getreurd, in het kader van voila vettemuil hadden we niet één maar drie burgerts gekocht. Dus door naar de tweede, de Beef Cheese, op voorgaande foto voor de kijkers rechts.
Alsof je een kleverige pezige tosti opentrekt. Qua geluid. En vermoedelijk ook qua emotie.Beetje het niveau verleptheid als je om je heen zou kijken bij een Acda en de Munnik concert.
Maar belangrijker, de smaak. Nou, deze is sappiger. Waar het kippenbeflapje uit de vorige burger stug en taai was, is de burger hier sappiger. Jammer genoeg smaakt de kaas wel naar die goedkope Amerikaanse kaas die los per plakje verpakt zitten in plasticjes. Zegmaar waarbij je bij een smaaktest altijd twijfelt of de verpakking er wel af is. Een krappe 6,5.
En dan de derde uit dit magnetrondrieluik. De grote glorieuze onder de hamburgers. De Royal One. Wat accuraat is, hij is royaler dan de andere 2 en hij is alleen. Zowel in het doosje als op het bord, omdat de eerdere 2 al opgeknaagd zijn.
Het kopje piept al boven de rand uit.
En ook hier pakken we voorzichtig het randje vast en trekken hem uit elkaar.
Inderdaad, dat is best veel brood, best veel gele plakmeuk en weinig vlees.
Nou en dan de smaak. Die is niet om over naar huis te twitteren. Ja, meer kaas, maar weer dat viezige Amerikaanse mondgevoel, het vlees valt mee maar is toch wat beperkt in verhouding tot de broodhompen. En de broodhompen zijn lekker zompig, warm, maar helaas nog steeds smakeloos. Wanneer er retehonger is na het bieren, net een 6,5. Gaan wij even kijken of die stinkende luie kutspanjolen alweer de winkel opengedaan hebben, want onze Amstel is op en we lusten die rare stinkbiertjes uit de buurt niet.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
We lusten hem wel. De snistel, zoals demensemetweiniggeld ernaar plachten te verwijzen. Maar voor de mensen met een IQ hóger dan 2 digits en besteedbaar inkomen hoger dan 3 digits is dat gewoon de schnitzel. De Wiener Schnitzel, als je voor het origineel gaat.
En vandaag gaan we in deze Vretecool University Wiener Woensdag luisteren naar beroepsoostenrijker en all-round zwarte-band-schnitzelbakker Jürgen Gschwendtner die ons in zijn mooiste Duits gaat uitleggen hoe jij ook een heersende schnitzel gaat maken. Dus kenker de eetstokjes, augurk, conimex en dergelijken in de prullenbak en luister naar iemand die er wèl verstand van heeft.
Het is tijd voor een nieuwe categorie op uw RC’s, Vretecool University. Waar we voor Vretecool doorgaans semi-lollig kant en klare bagger recenseren kan er ook wel wat over lekkerder eten op de RC.
Want iedere mongool kan een pak Knorr Wereldgerechten opensleuren en ostentatief de gebruiksaanwijzing niet volgen, dat is het kookequivalent van met je tong uit je bek kwijlend op een xylofoon staan te hengsten. Een afbakciabatta in de oven rammen is geen recept, en onderbelichte foto’s maken met een raboscanner kan niet in je DNA te zitten.
Maar ook uw redactie is af en toe lui en klust dan iets simpels. Waar het dan om gaat is dat -dat- goed is. En zo heeft iedereen z’n recepten, Meneer van Dale maakt graag groente uit de oven, Reet klust graag een paar burgertjes in elkaar van zelfgemalen oudredacteuren rundvlees enzovoorts en zo verder. Maar er is ook op die “standaardgerechten” altijd wat te verbeteren. Niet door ze opeens met stokjes te eten, we hebben het over de inhoud, maar door te kijken naar wat anderen doen. En dat hebben de gappies bij Epicurious best goed in elkaar gefröbelt door drie niveau’s koks hun eigen aardappelpuree te laten maken en die beelden verdeeld over de verschillende stappen te versnijden.
Wellicht heeft u op dwingend advies van uw werkgevert in thuisquarantaine gezeten en na een dag of 3 fapjes leggen, pizza knagen in uw onderbroek/hotpants/joggingbroek bent u er wel een beetje klaar mee. En dat is het moment voor kookfilmpjes op Youtube.
We hebben eerder al gekeken naar aardappelpuree en scrambled eggs en eigenlijk was het plan u nu ramen voor te zetten, maar die video is vooral heel druk en weinig informatief. En daarnaast moet je voor de meest epische ramen het recept van David Chang gebruiken. Dus als alternatief sushi, waarbij chef level 1 en level 2 allebei een smeulende kettingzaag in het gezicht mogen hebben en de derde hen enorm de wok uitheerst. Dus u weet wie u moet nadoen voor de lunch zometeen.
Pizza. Er zouden oorlogen over gevoerd kunnen worden. Maar wanneer je niet van het soort mensen bent dat een kant en klaar pakket in de winkel koopt (lekker makkelijk en snel) dan weet je dat goeie pizza niet veel tijd kost maar wel tijd verspreid over drie dagen.
Vrijdag verse pizza eten is vandaag beginnen met het deeg. En daarom vandaag in Vretecool University drie chefs die uitleggen hoe ze hun favoriete pizza maken.
Steven mag u gevoeglijk negeren, die bakt alleen terrible bites. Bef, chef 2, begrijpt het al een tandje beter, maar we gaan uiteraard voor het recept van Chef 3, Sim Cass, want die gast bakt pas 23 jaar brood en heeft wel een aardig idee ervan. Hier zijn recept, hieronder de video. Hmmm, ziet er lekker uit!
Wellicht heeft u vrijdag de sushi bekeken en gedacht, dat was wel veel werk. Nou, vrees niet, op deze lazy sunday volgt een makkelijk en snel lunchgerecht, Croque Monsieur. Er zijn koekwauzen die dat maken met een pot of zakje “witte saus” en die het dan naar een aarsbisschop vernoemen.
Maar dat is natuurlijk dom Fröbelen. Of, als we het over black recipes matter hebben, negeer echt ALLES wat de donkere deerne in deze video te vertellen heeft. Haar recept is ongeveer het enige waarbij een knie in de nek (van het recept) gerechtvaardigd is. Anyway, waar waren we. Oh, een luxe tosti. Daarvoor hebben ze dus een frisse boy opgetrommeld als level 2 chef en een beroepsframboos als expert. En eigenlijk hebben ze allebei een prima insteek. Dus wellicht dat we hier in de bunker zometeen een proefplankje maken van die beide tosti’s ter review. Schoppen we nu even de stagair het veld in om bramen te plukken.
Vandaag in Vretecool gaan we voor de aloude Hollandse tractatie “Boterham Kaas”. Aangezien uw redactie natuurlijk niet in Nederland zit moesten we daar zelfs een klein tripje voor maken. En wie beter dan onze grotemensenvrienden van KLM om ons daarbij te helpen. Helaas is namelijk in Saint-Tropez het aantal Albert Heijn’s vrij dunbezaaid, dus zullen we toch twee uur moeten vliegen om een Hollandse boterham kaas te kunnen scoren.
Benodigdheden:
Een creditcard. Of iDeal voor de mensen die geen Chardonnay drinken.
Een (geheime tip, niet verder vertellen) geldig reisdocument (maar u zat al in het buitenland, dus dat moet geen probleem zijn)
Voorbereiding:
Niets, superhandig, lekker snel, dus kijk maar.
Bereidingswijze:
Bestel via uw lokale ticketboer een ticket met de KLM naar Nederland vanaf een luchthaven bij u in de buurt. Gebruik hiervoor de creditcard of iDeal. Belangrijk is dat u oplet dat u niet met die kutframbozen van Air France vliegt of dat ze zo’n Transavia vlooienhok inzetten in plaats van een keiharde blauwe staaf vlieggenot. Maar dat staat er dan gewoon bij, dus let daar op.
Meldt u zich (details op het zakje in de e-mail die KLM u stuurt) op de juiste tijd op de luchthaven naar keuze en ga aan board van de vlucht naar Nederland. Wij van Vretecool adviseren u tegelijkertijd een terugvlucht te boeken zodat u zo kort mogelijk in Vernederland hoeft te zijn, dus beetje op tijd vliegen en dan de avondvlucht terug en u bent helemaal het heertje/dametje/genderneutraal persoonsmens*. (* = liefdevol omcirkelen waar uw voorkeur op enig moment naar uitgaat, er zijn geen foute antwoorden, ga op uw gevoel af, kijk maar).
“Dag leukere plek dan Nederland, tot straks”
Nadat u de lucht in bent gegaan begint het meteen met een dreigend toontje. “Onze vluchtduur zal ongeveer X bedragen en we verwachten om zoveel uur zoveel op Schiphol te staan”. Maar daar kwam u niet voor, u wilde een boterham kaas. Welnu, daar voorziet KLM in.
Voor iedereen met smaak is dit terra incognita
Wij van Vretecool adviseren daarbij om een flesje witte wijn te vragen. Men serveert daarbij helaas geen lekkere vette ordinaire Chardo, maar een zuinig plastic flesje bleekwater Sauvignon Blanc, ietwat aangelengd met even zo zure Chardonnay. Dit helpt, zo bleek nà onze smaaktest, om de aangekoekte restjes kaas tussen uw tanden weg te bijten.
“Bleekwater, bestanddelen: druiven”
Goh, wat leuk, denkt u wellicht nog, een boterham kaas, wat Hollands. Nou, dan rekent u buiten de paarse broeken bij KLM. Die maken daar dus een belevenis van. En een belevenis, dat was het. God allemachtig, wat was dit een belevenis.
“Speciaal. Gewoon een drooggevallen polder naast Amsterdam, maar even pretentieus en inhoudsloos als de hoofdstad zelf.”
U zag het al een beetje op het topicplaatje, maar dit is dus niet uw doorsnee boterham kaas, dit is een aangeklede boterhamkaas.
“Hier is geen horde overjarige alsmede ongewassen Japanners over klaargekomen, dit is volgens de KLM “Yoghurtsaus met kruiden”.
Godzijdank werden we niet gecontroleerd op het tot de laatste glasvezel opknagen van dit broodproduct, alsmede mochten we een extra flesje bleek om de smaak weg te spoelen.
Als je namelijk na één hap kokhalzend probeert je maag eruit te kotsen mag je er vanuit gaan dat iemand je eten vergiftigd heeft met Conimex, of je een KLM Boterham met Kaas aan het eten bent. Mond spoelen met zeep was plesanter dan deze ervaring. Mocht je nog twijfelen over of je niet langer in Nederland wil blijven dan je reeds geboekte stopover, DOE! HET! NIET!
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Goedemiddag lieve schermbuiskindertjes! Het is weer tijd voor een aflevering van het makkelijk en snel feuilleton op je Retecool: Vretecool. De ovenschaal onder de pizzabodems!
Voor de review van vandaag waren we bij de grotenmensenvrienden van de Action. Sinds de Viking Direct gestopt is met Senseoapparaten weg te geven bij de bestelling van een pak papier heeft de afdeling inkoop van RCHQ besloten dat de broekriem eroverheen aangetrokken moet worden, wat betekent dat eens per maand iemand naar de Action moet.
En zo kwam het dat ondergetekende zich, aan het end van de helse tocht tussen onrendabelen en andere “inspirerende quotes op sociale media delend” klootjesvolk, bevond voor het schap “eten”.
En tussen die lading zoutbommetjes lagen drie maaltijden die nog een jaar houdbaar zijn en in de magnetron kunnen. Dus Vretecoolwaardig.
Fluks bovenop het uitpuilende mandje gelegd en richting de kassa. Thuisgekomen in de bunker als eerste de Satay met rijst gepakt en de verpakking beter bekeken.
“No shit Sherlock! Kunnen er sporen van noten in de sataysaus zitten? DAT IS GODVERDOMME WEL TE HOPEN JA”
Dus in de magnetron geramd en 3 minuten op vol vermogen aan gort genuked. Dan minuutje wachten en omkeren op een bordje.
Beetje alsof je met je hand een schep nat strand opschept. Maar dan minder zout. En hopelijk minder kut voor je tanden. Dan natuurlijk de brokjes vlees en saus er aan toevoegen.
Uiteraard een fijne Grüner Veltliner erbij om de tanden schoon te bijten na iedere hap. En dan happen. En dat valt tegen. Vlees mist textuur, saus is vlak en dun, rijst is klef en weinig bite, plus er blijft droge rijst over nadat de saus opperdepop is. Het is op alle vlakken behalve makkelijk en snel net niets. Zou het prima doen bij een receptenwebsite waar eenvoud belangrijker is dan smaak zegmaar.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Uw Retecool gaat helemaal Star Wars wat betreft Vretecool. Wij gaan waar niemand eerder durfde te gaan. Zo ook vandaag weer. Vandaag testen we de Mexicaanse Wrap van firma De Kroes. Deze ‘lekker pittige snackwrap’ komt in een verpakking van twee stuks. en is ‘lekker als warm tussendoortje, maar ook uitermate geschikt als avondmaal, bijvoorbeeld met een frisse salade’.
Wegens het overweldigende succes van Vretecool, hebben we bij de adverteerders van Retecool dus alweer twee euro kunnen lospeuteren om kapot te gooien aan een stukje culinair hoogstaand eten, dit maal aangeschaft bij supermarktketen Deen.
Ingrediënten
We beginnen natuurlijk met even op de verpakking te kijken naar de ingrediënten: naast onder meer wat paprika, mais, ui, kidney bonen (sic) tomatenpuree en 21% rundvlees, vinden we ook E472e, E471, E450, E500ii, maltodextrine, waarvan we kortgeleden al leerden dat je er kapot aan gaat, E330, E262, E296, E160c en zout. En in de wrap zelf gluten. Dus jankerige veganisten met die allergie die 1 op de 1400000 mensen heeft kunnen direct afhaken. Gezien het aantal E-nummers dat ik straks naar binnen ga gooien, overweeg ik overigens mezelf beter te verzekeren. Gelukkig zitten er volgens de verpakking geen kunstmatige geur-, kleur- en smaakstoffen in.
Helemaal gerustgesteld door de firma De Kroes, die ‘aandacht voor vers’ in het vaandel heeft staan.
Enfin, één en ander klinkt alvast hoopvol voor de houdbaarheid van mijn maag, waarvan ik nu al voorzie dat die over 380 jaar nog steeds niet vergaan is, waardoor archeologen mijn lichaam zullen gaan tentoonstellen als ‘één van de eerste mensen die deels onverwoestbaar was’.
Bereiding
De bereiding is lekker makkelijk en snel. Althans, als je een magnetron hebt. Anders niet, dus kijk maar hoe je dat dan oplost. ‘Prik gaatjes in de folie’, staat er. Dit is waarschijnlijk omdat je nooit helemaal zeker kunt zijn dat die al dood is. En zelfs folie heeft recht op een humaan einde. Hierna gaan we de wraps drie tot vier minuten op 600 Watt nuken.
Nadat ik gaatjes prikte in de folie zoals Jake iemand shankt met een geslepen tandenborstel, gaan de wraps de magnetron in. 3,5 minuten. *PING* Tijd om deze heerlijkheid tot me te gaan nemen.
Wat direct opviel, is dat één van de maiskorrels heeft geprobeerd te vluchten tijdens het bereiden.
Nadat ik het product uit de folie haal, valt me één ding direct op: de wrap zelfs lijkt gemaakt van Playmobil. Keihard plastic. Maar schijn bedriegt, want er is niets keihard aan deze wrap.
Niets.De Playmobil-structuur? Ook zacht.
Om onduidelijke redenen ruikt trouwens deze wrap, net als de Kung Fu shit van Onze Grote Leider Reet, óók naar slechte tomatensoep. Tijd voor een closer look. Na minuten pulken krijg ik de wrap enigszins ongeschonden open, om eens naar de vulling te kijken. Ik zie inderdaad zes of zeven kidneybonen, meerdere maiskorrels en een onbestemd prutje dat dan de rest, inclusief de 21 procent rundvlees moet zijn. YUMMIE! ETEN!
De VN-Veiligheidsraad heeft dit jaren terug al bestempeld als oorlogsmisdaad, vrezen we.
Na een hap te nemen, proef ik inderdaad die kidneybonen. En waarschijnlijk een aantal E-nummers die ze in Mexico niet eens hebben, want dit smaakt in niets naar een Mexicaanse wrap. Dit smaakt naar laffe tomatensoep met kidneybonen, waar – uiteraard – weer een emmer zout in is gegooid. de structuur is zoals het lijkt op bovenstaande foto. Ofwel, als iets dat je kat ’s nachts heeft overgegeven in je schoen, waarna de stukjes tussen je tenen omhoog kwamen toen je die schoen nietsvermoedend aantrok, nog voor je eerste kop koffie.
De smaak zelf komt het dichtst in de buurt van het proberen je eigen elleboog te likken terwijl 14 clowns je uitlachen en over je hoofd pissen en ze je hond seksueel misbruiken. Op een dinsdag.
Qua eten is het niet te doen, maar de fantastische afsprong de vuilnisbak in, levert toch punten op.
Wij raden deze Mexicaanse wraps dan ook alleen aan aan Trump, zodat hij er zijn geliefde muur van kan bouwen, zonder dat er ook maar één Mexicaan aan te pas komt.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
