Podverdriedubbeltjes! De ondankbare hond houdt zich niet aan den Regels! LUID HET ALARM!

Elke. keer. weer. Elke dag als het moet. Je weet het wel: je opent een willekeurige nieuwssite en er is iets gebeurd wat op die nieuwssite staat omdat het tenslotte nieuws is. Het hondje van Tante Tannes is vermist, of de kat van Keesje Klüger was van het balkon gevallen. Ze heeft het overleefd, maar zal de rest van haar leven last houden van een ingedeukte neus.

Geen probleem, denken de meeste van ons dan, dat kan iedereen gebeuren – en ze heeft het tenminste overleefd. Bovendien mag ze blij zijn: een perzische kat heeft dat bij de geboorte al en die beesten worden ook rustig zonder neus, of tanden eigenlijk, oud. Zo niet de Tweede Kamer der Staten Generaal. Onze volksvertegenwoordigers hebben namelijk de onbedwingbare drang om bij elk willekeurig incident dat ook maar enigszins te maken zou kunnen hebben met de overheid over elkaar heen te vallen als lemmingen in een mijnenveld omdat er één, 1 (ja, het is me er eentje) geval is geweest waarbij dingen niet gaan zoals dat in het boekje van het ministerie staat, of in het wenselijkheidsdenken van de politieke in-crowd als ‘ok’ wordt opgevangen. In dit geval gaat het om een militair die overgelopen is, dus daar is de Tweede Kamer nu heel druk mee want “omegodwattenfokbarbecue dat soort dingen gebeuren toch alleen in slechte sit-coms, dramatische oorlogsfilms en Blackadder?! KAMERVRAGEN VERDULLEME!“.

En zo gaat dat elke. bloedige. keer. Elk incident moet in de beperkte tijd die de Tweede Kamer heeft om haar functie als controleur van het algehele beleid én als wetgevende macht URENLANG uitgemeten worden. Daar waar structurele problemen en daadwerkelijke beleidsdiscussies nóóit in het openbaar gevoerd worden, maar altijd in achterkamertjesonderhandelingen, kan men er in het plenaire debat niet snel genoeg bij zijn om vragen te stellen over het artikel over de kat van Ome Willem, die is namelijk op reis geweest, in het plaatselijke suffertje. Of dat wel verstandig is, gezien de ontwikkelingen met Charlie Hebdo, en of het verdrag van Schengen ook wel voor katten geldt. Wat de minister er aan gaat doen om de reïntegratie van de kat van Ome Willem te bespoedigen, en waarom die kutkat niet gewoon de Telegraaf leest in plaats van Le Monde – is hij soms te goed voor de Nederlandse Joods-Christelijke nieuwsvoorzieningen? Ging hij met de Fyra, en zo ja, kan de minister uitleggen waarom die wel voor katten rijdt en niet voor de belastingbetalende burger? Heeft de kat in Parijs een moskee bezocht, en zo ja, ziet de minister dat als een teken van islamisering? Er zijn berichten dat de kat van Jus d’Orange houdt. Is de minister van mening dat dit een vorm van belastingontwijking is en zo ja, hoe is de minister van plan in de toekomst deze gemiste inkomsten terug te halen uit Frankrijk?

Blijkbaar heeft de Tweede Kamer niets beters te doen dan zich met dit soort incidenten bezig te houden. Keer op keer op keer op keer op keer keer 14. En toch is dit hét orgaan dat uw belangen moet vertegenwoordigen. Op de één of andere manier kunnen ze daar niet inzien dat urenlange debatten over incidenten een verspilling van tijd zijn. Regeren is vooruitzien, zeggen ze, maar als je dit al niet ziet – hoe kan je dan een lange termijn-visie hebben?